Του Δημήτρη Καρατζάνη
''Εκεί που σταματά η λογική αρχίζει ο στρατός'',συνήθιζαν να λένε οι... παλιοσειρές που ξεμπέρδευαν από την υποχρέωση αυτή -δυο και τρεις φορές πάνω από τη σημερινή - και,,εδώ που τα λέμε, είχαν, εν μέρει τουλάχιστον, και κάποιο δίκιο.
Τώρα που ο στρατός έχει μεταλλαχτεί σε κάτι σαν ...κολέγιο της κυρά Λολώτας ,το λαικό απόφθεγμα μάλλον ταιριάζει σε άλλο χώρο .
Στην πολιτική συγκεκριμένα ,η οποία, το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας -και όχι μόνο-δείχνει να βρίσκεται σε πλήρη διάσταση, με την κοινή λογική, αλλά και με θεμελιώδεις αρχές της πολιτικής πράξης, όπως το αίσθημα ευθύνης και η αίσθηση του μέτρου (Μαξ Βέμπερ), που πρέπει να την χαρακτηρίζουν.
Και για να μη μιλάμε γενικά και αφηρημένα, θα επικαλεστούμε συγκεκριμένα γεγονότα , που συμβαίνουν στη χώρα μας τελευταία, με ανησυχητική συχνότητα και, συχνά, υψηλό κόστος .
Ας πάρομε για παράδειγμα την πρόσφατη πράξη της κυβέρνησης ,να χορηγήσει τη ...διάσημη πλέον, και σε Ευρωπαικό επίπεδο, χρηματική ενίσχυση στους χαμηλοσυνταξιούχους.
Ενίσχυση που αλλάζει μορφή σαν τον... χαμαιλέοντα, αφού ανακοινώθηκε από τη Νίσυρο ως 13η σύνταξη ,για να μετατραπεί στο Βερολίνο - ο φόβος των Ιουδαίων ,βλέπεις- σε ''εφ άπαξ'' βοήθημα, και ξανά πάλι , από το Ηράκλειο, σε ''σύνταξη''
Η κοινή λογική λέει, πως αφού ο πρωθυπουργός είχε αποδεχτεί τους όρους του μνημονίου και δεσμευτεί με την υπογραφή του, για το ΠΟΤΕ και σε ΠΟΙΟΥΣ θα διανέμεται το πλεόνασμα, όταν αυτό ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΕΊΤΑΙ ,η μη τήρηση από μέρους του της συμφωνίας, ήταν επόμενο πως θα είχε συνέπειες
Με δεδομένο μάλιστα ότι οι δανειστές είναι εκείνοι πού κρατούν ''το μαχαίρι και το πεπόνι''-τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης και της ελάφρυνσης του χρέους, δηλαδή-δεν αποτελούσε έκπληξη η αντίδραση τους, που εκδηλώθηκε με ευθεία απειλή για πάγωμα των μέτρων ανακούφισης του χρέους .
Μια απροσδόκητη για την κυβέρνηση εξέλιξη, που έκανε σκόνη τους πρόωρους παλικαρισμούς και ανάγκασε το οικονομικό επιτελείο ,να σπεύσει...άναυλα στις Βρυξέλες ,και να προσπαθήσει να μαζέψει τα ...ασυμμάζευτα, πριν προκύψουν τα χειρότερα.
Σε τέτοιο...φιλικό περιβάλλον, οι δυστυχείς εκπρόσωποι μας, δεν πέρασαν και το καλύτερο απόγευμα τους στο(προ) χθεσινό EWG, προσπαθώντας μάταια να πείσουν τους ομολόγους τους ,για τις... αθώες μας προθέσεις.
Βλέπεις, εκείνοι , που μας ξέρουν πια καλά , δεν είχαν ''ευήκοα ώτα'', ούτε για τα κίνητρα, ούτε για τις επιλογές μας, απαιτώντας σαν τον αρχαίο Πέρση βασιλιά .. ''γην και ύδωρ''.
Ενυπόγραφη δηλαδή δέσμευση του κ. Τσακαλώτου, ότι, η αναστολή του ΦΠΑ στα νησιά θα ισχύσει μόνο για ένα χρόνο , ότι δε θα επαναλάβομε παρόμοιο ... αμάρτημα στο μέλλον , και πως, αν δε βγαίνουν τα...κουκιά μετά την οριστικοποίηση του πλεονάσματος, θα πάρομε και πρόσθετα μέτρα, σε βάρος εκείνων, που σήμερα ωφελούνται από το βοήθημα.
Με άλλα λόγια, μπήκαν τα θεμέλια μιας άλλης- πιθανής-. Κερκόπορτας για μειώση των συντάξεων και στο μέλλον.
(Οι΄πληροφορίες πάντως που διέρρευσαν από Βρυξέλες για στήσιμο του Χουλιαράκη στο ένα ...πόδι επί εξάωρο από το EWG και γράψιμο εκατό φορές από τον ίδιο, της φράσης ,''δεν θα ξαναδώσω ποτέ χρηματική ενίσχυση'', ελέγχονται ως ανακριβείς)
Μια παρέμβαση λοιπόν που θα μπορούσε με τους κατάλληλους χειρισμούς να έχει μόνο θετικά αποτελέσματα, κατέληξε μείζων πρόβλημα ,που απαιτεί ανάλωση πολιτικού κεφαλαίου για να διεθετηθεί και διαδικασίες ταπεινωτικές για τη χώρα, που ενισχύουν την άποψη του ''μαύρου πρόβατου'' της Ευρωζώνης γι αυτήν.
Αναγκαίο κακό, θα έλεγε κάποιος. Γιατί πως αλλιώς θα προβαλλόταν στο ...πόπολο, το ''ηρωικό και ''κοινωνικό'' πρόσωπο του κ Τσίπρα, που πρέπει να είναι έτοιμος για τις κάλπες, αν δεν του βγει το αφήγημα ''χρέος -ποσοτική χαλάρωση-εκκίνηση της οικονομίας'';
Εδώ δηλαδή, δε μιλάμε πια για έλλειψη ευθύνης και αίσθησης του μέτρου, αλλά για απίστευτο αμοραλισμό,περιφρόνηση και χωρίς όρια κοροιδία του Ελληνικού λαού, στον οποίο ο πρωθυπουργός-τρομάρα του- είχε δεσμευτεί να φέρει την... ελπίδα.
Δεν αντιλαμβάνεται άραγε ο κ. Τσίπρας τη ζημιά που επιφέρει στη χώρα, με τους ''λεονταρισμούς'' του και την επαναλαμβανόμενη ''σκληρή ''διαπραγμάτευση. Ασφαλώς και την αντιλαμβάνεται, αλλά την παραβλέπει. Γιατί γι αυτόν, υπάρχει μια μόνο προτεραιότητα .Η διατήρηση της Πρωθυπουργίας, ανεξαρτήτως κόστους για τη χώρα.
Ο Γιώργος Σεφέρης,στο ποίημα του ''Τελευταίος σταθμός'',γράφει:
''Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε...''οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά..
Δεν είναι μόνο ότι προχωρούμε στα σκοτεινά ,αλλά δεν υπάρχουν και ήρωες σήμερα ή αυτοί πού τους παριστάνουν,είναι φθηνά... κακέκτυπα.
Δύσμοιρη Ελλάδα...
