Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
«Πρέπει να είμαστε πάντα πρόθυμοι να πιστέψουμε πως αυτό που φαίνεται άσπρο είναι μαύρο, αν έτσι αποφασίσει η εκκλησιαστική ιεραρχία» είχε πει ο επικεφαλής του τάγματος των Ιησουιτών Ιγνάτιο Λογιόλα. Και στην περίπτωση της πρόσφατης «συμφωνίας» που έγινε μεταξύ Κράτους -Εκκλησίας κάπως έτσι πήγε να παρουσιαστεί το…μαύρο ως άσπρο.
Φυσικά και να αναγνωρίσουμε ότι όλες οι πλευρές έχουν καλές προθέσεις. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει ένας γόνιμος διάλογος. Κι ο Τσίπρας ήθελε να αφήσει το στίγμα του σε μία ακόμη «συμφωνία», είπε άλλωστε ότι οι διαπραγματεύσεις κράτησαν…τρία χρόνια. Δεν είναι άλλωστε πολλοί οι πρωθυπουργοί της σύγχρονης ιστορίας που έχουν αγγίξει το ευαίσθητο αυτό θέμα. Και η ιδεολογική του καταγωγή όχι μόνο του επέτρεπε, αλλά του επέβαλε κιόλας μια τέτοια «μεταρρύθμιση».
Αλλά και ο Επίσκοπος Αθηνών-και όχι πάσης Ελλάδος όπως τον θέλει ο βαρύγδουπος τίτλος του- επιθυμούσε να δείξει ότι η εκκλησία δεν φοβάται το νέο, δεν τρέμει μπροστά στις αλλαγές, δεν στηρίζεται στον φόβο και τις ιδεοληψίες για να σταθεί στα πόδια της. Αν και είναι βέβαιο ότι από μόνες τους οι θρησκείες στηρίζονται εν πολλοίς στην κατάληψη της αλήθειας και της ηθικής που σε ένα βαθμό είναι και η «μεγάλη τραγωδία της ιστορίας του ανθρώπου».
Ωραίες λοιπόν και αγαθές οι προθέσεις, αλλά κάπου εκεί έβαλε το…ποδάρι του ο διάβολος. Τι πέτυχαν; Ίσως μια τρύπα στο νερό.
Ο μεν πρωθυπουργός φάνηκε ότι άνοιξε ένα θέμα που τον βολεύει ιδεολογικά, αλλά δεν ικανοποίησε ούτε τους δικούς του αν κρίνω από τις αντιδράσεις των πιο «καθαρών».
Ο δε Αρχιεπίσκοπος εντός 24 ωρών και μετά τα τόσα «ευχαριστώ» μετέτρεψε την «συμφωνία» σε…πρόθεση και είπε ότι θα ενημερώσει την ιεραρχία κατόπιν εορτής (την συγκαλεί στις 16 του μήνα) και αφού είχαν φουντώσει οι αντιδράσεις από…απατημένους μητροπολίτες.
Τι αποκαλύφθηκε στο μεταξύ; Πως ένα σημαντικό κομμάτι της Εκκλησίας που έχει το κράτος στα όριά του (η Κρήτη και η Δωδεκάνησος) έμαθε για τη «συμφωνία» από τα μέσα ενημερώσεως, ενώ ήταν απρεπές πως δεν γνώριζε τίποτα ούτε η έστω και τυπικά κορυφή της Ορθοδοξίας. Αργότερα μόνο έσπευσε στο Φανάρι ο υπουργός για να ενημερώσει τον Πατριάρχη. Επίσης αποκαλύφθηκε ότι κάποια μεγαλεπήβολα σχέδια πχ για το Ταμείο είχαν γίνει πράξη μερικά χρόνια πριν, πως τα βασικά σημεία εναγκαλισμού με την εκκλησία παραμένουν ισχυρά και πως ο θόρυβος που έγινε ήταν αντιστρόφως ανάλογος της ουσίας.
Και τι έμεινε; Πως οι παπάδες δεν θα είναι πια δημόσιοι υπάλληλοι (που δεν ήταν και…ποτέ με την κλασική έννοια) αφού φεύγουν από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών , αλλά θα πληρώνονται από το…Κράτος. Η μόνη διαφορά είναι ότι θα έχουν πλέον το πάνω χέρι στους μισθούς τους οι…μητροπολίτες! Κι αυτοί (οι ιερείς) το έμαθαν τελευταίοι! Πληροφορήθηκαν τη βίαιη εργασιακή τους μετάλλαξη, όπως πολύ σωστά επεσήμανε στην αριστερή κυβέρνηση…το ΚΚΕ, που έγινε μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει εκλογικούς σχεδιασμούς. Τώρα που βρήκανε παπά σκεφτήκανε να θάψουνε …καμιά δεκαριά χιλιάδες!
δημοσιευθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
