Η καταφυγή στη χυδαιολογία και την υποβάθμιση του δημοσίου λόγου ως σανίδα σωτηρίας

Του Λευτέρη Αυγενάκη*

Ρωμαϊκή παρακμή θυμίζει τα τελευταία χρόνια η πολιτική ζωή της χώρας, με φαινόμενα εκβαρβαρισμού και εκχυδαϊσμού του δημοσίου βίου. Λάσπη, ύβρεις, απειλές, αγοραίες εκφράσεις μέσα και έξω από τη Βουλή, ανοχή και στήριξη πράξεων εκτός των ορίων της νομιμότητας, υπόθαλψη αντικοινωνικής και παραβατικής συμπεριφοράς. Η πολιτική ζωή του τόπου έχει απωλέσει τη βάση της αστικής αγωγής, της αστικής ευγένειας, της στοιχειώδους λογικής και της δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών.
 
Ο ευτελισμός του δημόσιου βίου και της πολιτικής ζωής δεν ξεκίνησε ξαφνικά, ούτε έγινε τυχαία. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής κουλτούρας των κυβερνητικών εταίρων. Ωστόσο τώρα, περισσότερο από ποτέ, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, βλέποντας τα ποσοστά της να καταβαραθρώνονται και την επιρροή της να εξαφανίζεται καθώς πάει από τη μια αποτυχία στην άλλη, ποντάρει στον φανατισμό και στον πρωτοφανή εκχυδαϊσμό του δημόσιου λόγου, θεωρώντας ότι έτσι συσπειρώνει το ακροατήριό της, δίνοντας το στίγμα για το ύφος και το στυλ της πολιτικής της αφήγησης. 
 
Σ΄ αυτό το πλαίσιο, η προσπάθεια τους να ευτελίσουν το δημόσιο βίο είναι συνεχής: εμπλουτίζεται καθημερινά με τη γλώσσα του περιθωρίου, με λεκτικές ακρότητες, που κάποτε γίνονται υβριστικές με την ανοχή σε παράνομες δράσεις και την αντικοινωνική συμπεριφορά. Οι ύβρεις, η χυδαιολογία και οι προσβολές, αποτελούν τον κανόνα τόσο στην κομματική τους αντιπαράθεση μέσα στο Κοινοβούλιο, όσο και εκτός αυτού. 
 
Εδώ υπάγονται και οι δηλώσεις ότι οι παράνομες ενέργειες και η εμπορία ναρκωτικών σε ακαδημαϊκούς χώρους μπορεί να αντιμετωπισθεί από «το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα», προσφέροντας κάλυψη και ανοχή σε δράσεις του ποινικού δικαίου και καθιστώντας το φοιτητικό κίνημα υπεύθυνο για την αντιμετώπιση ποινικών αδικημάτων.
 
Το ίδιο και οι δηλώσεις περί του «η καριέρα είναι χολέρα» και «η αριστεία είναι ρετσινιά» σε μια προσπάθεια εξίσωσης προς τα κάτω και υποτίμησης της σκληρής προσπάθειας και δουλειάς των νέων για βελτίωση, για απόκτηση γνώσεων και εφοδίων και διεκδίκηση ενός καλύτερου μέλλοντος.
 
Έτσι, το κίνημα «δεν πληρώνω», οι τραμπουκισμοί και οι προπηλακισμοί, η βία και τα γιαουρτώματα κατά πολιτικών αντιπάλων, οι μούντζες των μαθητών στις παρελάσεις, οι δράσεις κουκουλοφόρων, η κατάληψη ξένων ιδιοκτησιών, το άβατο των Εξαρχείων και οι συνεχείς επιθέσεις, σχεδόν κάθε βράδυ, κατά της αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας, θεωρούνται φυσιολογική συμπεριφορά. 
 
Η υπόθαλψη αντικοινωνικής και παραβατικής συμπεριφοράς, με την επίκληση ενός διαστρεβλωμένου μηνύματος περί «κοινωνικού αγώνα», που ευτελίζει και προσβάλλει την έννοια των κοινωνικών κινημάτων και του κοινωνικού αγώνα, αντιπροσωπεύει για τους κυβερνητικούς εταίρους μια «εναλλακτική θεώρηση» άσκησης εξουσίας.
 
Η κακόγουστη και προσβλητική για τους θεσμούς εικόνας στη Βουλή, μια εικόνα που αποδεικνύει την έλλειψη ευπρέπειας και σεβασμού προς τον ανώτατο δημοκρατικό θεσμό, ο ευτελισμός των διαδικασιών και της ίδιας της λειτουργίας Κοινοβουλίου, καθώς και ο εκφυλισμός του δημοσίου λόγου με την παραληρηματική «τύπου Πολάκη» χυδαιότητα, δεν θεωρείται μεμπτή.
 
Σ΄ αυτό το πλαίσιο και οι ωμές παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, με το πρόσφατο παράδειγμα του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, ο οποίος επιβεβαίωσε τη τηλεφωνική του συνομιλία με ισοβίτη έμπορο ναρκωτικών και η συνεχής και επίμονη προσπάθεια άλωσης και παρέμβασης του κ. Παππά στη λειτουργία των ΜΜΕ, υπό το πρόσχημα της εξυγίανσης και της αδειοδότησης. Πρόκειται για την απόλυτη «σικελοποίηση» της πολιτικής ζωής.
 
Τέλος, η γενίκευση της φαυλότητας με τους τραμπουκισμούς, τις απειλές, τη γραβάτα του Καμμένου, τις φράσεις «στα τέσσερα οι βουλευτές της αντιπολίτευσης», την ανάρτηση Παππά «στ’ @@@ μας», αποτελούν εκχυδαϊσμό της πολιτικής ζωής που είναι ωστόσο «κανονικότητα» για την Κυβέρνηση.
 
Ωστόσο, αυτό το συνονθύλευμα εκχυδαϊσμού της πολιτικής ζωής, προσφέρει χείριστες υπηρεσίες στον τόπο, ο οποίος χρειάζεται σοβαρότητα και υπευθυνότητα στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια. 
 
Το πρόβλημα δεν είναι απλά η έξοδος από την οικονομική κρίση, αλλά η έξοδος από την κρίση θεσμών, από την πολύπλευρη κρίση που οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν οδηγήσει το δημόσιο διάλογο και την κοινωνία. Και αυτό οι πολίτες το αντιλαμβάνονται. Η χυδαία αμεσότητα, ο «λαϊκός αυθορμητισμός», με τον οποίο η Κυβέρνηση πιστεύει ότι γίνεται αποδεκτή και επικοινωνεί με τον κόσμο, προσβάλλει τον πολιτισμό μας και όλους τους πολίτες. 

*Ο κ. Λευτέρης Αυγενάκης είναι Γραμματέας Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας και Βουλευτής Ηρακλείου.