Γιώργος Γραμματικάκης: Κι όμως υπάρχουν αναντικατάστατοι!

Του Δημήτρη Καρυωτάκη

Ένας σπουδαίος επιστήμονας, ένα φωτεινό μυαλό κι ένας μεγάλος Κρητικός όχι μόνο της Ελλάδας αλλά του κόσμου όλου δεν είναι πια μαζί μας και η απώλεια του Γιώργου Γραμματικάκη είναι από εκείνες που χαρακτηρίζονται δυσαναπλήρωτες.

Είχε πει ο Ζωρζ Κλεμανσό πως το νεκροταφείο είναι γεμάτο αναντικατάστατους, για να υποστηρίξει με αυτόν τον ευφυή  τρόπο πως η ζωή συνεχίζεται και δεν είναι συνδεδεμένη με καμία προσωπικότητα όσο ισχυρή κι αν είναι. 
Η φράση αυτή προφανώς δεν αφορά το Γιώργο Γραμματικάκη, καθώς φαίνεται πως είναι από εκείνες τις απώλειες που αφήνουν την αίσθηση της ορφάνιας σε όσους είχαν τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσουν και να γευτούν λίγο από τη σοφία, την επιστημοσύνη,  το πολιτικό του αισθητήριο αλλά και την αίσθηση του καθήκοντος που είχε σε υπέρτατο βαθμό!
Προφανώς για τα της επιστήμης και της σπουδαιότητας που είχε, για το μοναδικό τρόπο να εκλαΐκεύει τα πιο σύνθετα πράγματα και να γίνεται ένας καταπληκτικός αφηγητής, το εμπνευσμένο παράδειγμα για πολλούς νέους επιστήμονες  είναι άλλοι πιο ειδικοί για να μιλήσουν. 

Σε δυο πράγματα θα ήθελα να σταθώ σε αυτό το μικρό προσωπικό σημείωμα για τα περισσότερα από 30 χρόνια που με τίμησε με τη φιλία του. Το πρώτο ήταν η ανάδειξη του ως Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης καθώς συνέβαλε όσο κανείς άλλος στην εξωστρέφεια του κορυφαίου Ιδρύματος στο νησί, στο άνοιγμα του στην τοπική κοινωνία, στις πιο χρυσές μέρες του, στη διάρκεια της δίκης του "διακυβέρνησης" στο πόστο αυτό.
Για μας τους δημοσιογράφους που γνωρίσαμε και αγκαλιάσαμε το Πανεπιστήμιο μας μέσα από τις δράσεις του Γιώργου Γραμματικάκη, ήταν ένα μεγάλο δώρο η συχνή επαφή με τον Πρύτανη της καρδιάς μας, ώστε να μπορούμε πια να μιλάμε για ένα Πανεπιστήμιο πριν και μετά τον Γραμματικάκη!
Γιατί ο μοναδικός δάσκαλος είχε μια τρομερή ικανότητα να σου μεταφέρει το όραμα του, να σου μεταλαμπαδεύει την αγάπη  του για ότι έκανε κι από απλό συνομιλητή του να σε κάνει και σένα οπαδό των ιδεών του και συμμέτοχο στο σχέδιο του! Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως την ίδια οραματική σχέση που είχε με το Πανεπιστήμιο Κρήτης είχε και λίγα χρόνια αργότερα και με το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, όπου η παρουσία του υπήρξε καθοριστική στην αυτόνομη πορεία του! 

Το άλλο μικρό αλλά εξίσου σπουδαίο ήταν η ενασχόληση του με την πολιτική. Πολλές φορές φλέρταρε με την ιδέα να ασχοληθεί με αυτό το κομμάτι, αλλά έβλεπε τις παθογένειες, την κακομοιριά του πολιτικού συστήματος, το γεγονός πως δεν περίσσευε χώρος για τις καινοτόμες ιδέες του.
Το Ηράκλειο είχε χάσει μια λαμπρή ευκαιρία να τον κερδίσει ως δήμαρχο αφού πολλοί και πολύ συνασπίστηκαν τότε για να μην κατέβει καν ως υποψήφιος. Βλέπετε η σκιά  του Γραμματικάκη έπεφτε βαριά  στα κοντά πολιτικά αναστήματα εκείνων που τότε επέλεγαν να… διορίζουν δημάρχους στο Ηράκλειο κατά τις διαθέσεις τους και το κοντόφθαλμο μικροκομματικό ορίζοντα τους.

Ευτυχώς για την πολιτική και για όλους όσοι πιστεύαμε πως ήταν κρίμα να μη δείξει κι αυτό το τεράστιο μέγεθος που διέθετε,  βρέθηκε ο Σταύρος Θεοδωράκης και το ΠΟΤΑΜΙ για να δώσει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει και στην Ευρώπη το μεγάλο του Όραμα μα και να αποδείξει πως ένας Ευρωβουλευτής μπορεί να επιτελέσει έργο, για τον τόπο του και την Ευρώπη αρκεί να διαθέτει τη γνώση, τη σοφία, την εμπειρία μα κυρίως την ανιδιοτέλεια.
Ξέρετε άραγε πολλούς ερασιτέχνες της πολιτικής που να πρόσφεραν τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα από την ενασχόληση τους με την πολιτική όσο ο Γραμματικάκης; Γνωρίζετε άραγε πολλούς που να μπορεί κάποιος να ισχυρισθεί πως η πολιτική κέρδισε από αυτόν κι όχι εκείνος από την πολιτική;

Για αυτό ήταν ξεχωριστός, περιζήτητος και ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους όσοι είχαν έστω και μια φορά την ευκαιρία να τον συναντήσουν και να συνομιλήσουν μαζί του. Για αυτό και στην περίπτωση του δεν μπορούμε να πούμε το « ουδείς αναντικατάστατος»!

Καλό ταξίδι Γιώργο στο Φως, που τόσο αγάπησες μα και τόσο τίμησες στα γράμματα, την κοινωνία και την πολιτική!




Φωτογραφία: Facebook/Γιώργος Γραμματικάκης