Του Δημήτρη Καρατζάνη
Φοβάμαι τους ανθρώπους που τρία χρόνια τώρα
βεβαίωναν,πως έχουν τις λύσεις στο τσεπάκι τους
και μια ωραία πρωία -΄τελευτούντος του Ιουλίου-
βγήκαν και είπαν χωρίς να κοκκινίζουν, ''δυστυχώς εκαήκαμε''
Φοβάμαι τους ανθρώπους που κάνουν σημαία τους
''το ηθικό πλεονέκτημα'' αλλά όπου αγγίξουν
αφήνουν πίσω τους κάποιο φαιό αποτύπωμα
Φοβάμαι τους ανθρώπους που έχοντας λερώσει
-πολύ γρήγορα- τη φωλιά τους ,αναζητούν συχωροχάρτι
στις φωλιές εκείνων που κυβέρνησαν πριν (των προηγούμενων)
Φοβάμαι τους ανθρώπους που μιλούν μονότονα
για απλότητα ,δικαιοσύνη και ισότητα ,αλλά στη ζωή τους
απολαμβάνουν με πάθος τη χλιδή ,ακόμα και την ύποπτη
Φοβάμαι τους ανθρώπους που κατηγορούν τους άλλους,
πως δεν βαδίζουν στον ίσιο δρόμο
κι αυτοί επιλέγουν σκοτεινούς παράδρομους.
Φοβάμαι,φοβάμαι αυτούς τους ανθρώπους
φοβάμαι για την ανικανότητα και την ασχετοσύνη ,
ολοφάνερη πια και χωρίς φακούς
από χθες φοβάμαι ακόμα πιο πολύ.
