Επιδοτήσεις σε εκείνους που πράγματι παράγουν!

Του Σταύρου Γαβαλά

Ως μάνα εξ ουρανού περιμένουν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι την καταβολή του δεύτερου πακέτου επιδοτήσεων που προγραμματίζεται να πληρωθεί προς το τέλος του τρέχοντος μήνα.

Ένα ποσό γύρω στα 700.000.000 εκατομμύρια θα πληρωθεί πριν το Πάσχα, δίνοντας μια ανάσα στους παραγωγούς που τόσο πολύ έχουν ανάγκη την επιδότηση για να συνεχίσουν να παράγουν.

Διαφορετικός ο φετινός τρόπος καταβολής της επιδότησης με πολλή γραφειοκρατία, επιπλέον κόστος στον παραγωγό, ασάφεια για το ποσό που θα εισπράξει και γενικότερα ένα μπάχαλο που έχει πάντα θύμα τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο.

Θέλω να πιστεύω ότι από του χρόνου θα επανέλθει η κανονικότητα των προηγούμενων ετών και η καταβολή της επιδότησης να γίνεται στην ώρα της και πάνω από όλα στοχευμένα σε αυτούς που είναι πραγματικά παραγωγοί και παράγουν προϊόντα και όχι να δίνεται σε αυτούς που κάθονται στον καναπέ τους.

Έχουν κατατεθεί προτάσεις από όλα τα μέρη της Ελλάδος και όλοι συνηγορούν σε αυτό - δηλαδή να δίνονται οι επιδοτήσεις στους πραγματικούς παραγωγούς - κάτι που πρέπει να "πιάσει" η κυβέρνηση και να το κάνει πράξη, αλλιώς πολύ φοβάμαι ότι κάθε χρόνο πολύς κόσμος θα εγκαταλείπει την καλλιέργεια και θα ασχολείται με κάτι άλλο.

Και μιας μιλάμε για παραγωγούς, αν δεν γίνουν άμεσα όλα αυτά που ακούμε και ξανακούμε κυρίως για την διασφάλιση του νερού που είναι απαραίτητο στον γεωργικό τομέα, μην περιμένετε τίποτα - μα τίποτα - αφού χωρίς νερό, ειδικά στην Κρήτη, δεν προχωράει τίποτα ή για να είμαι ειλικρινής, ίσως να έχουμε τα φραγκόσυκα σαν καλλιέργεια μιας και είναι πολύ ανθεκτικά στην ξηρασία.

Αυτό θέλουμε λοιπόν; Να γίνουμε καλλιεργητές φραγκόσυκων και τίποτα άλλο ή να συνεχίσουμε να παράγουμε τους διατροφικούς θησαυρούς του νησιού που τους έχουμε ανάγκη για να επικρατεί μια διατροφική επάρκεια και να μην τα εισάγουμε όλα από το εξωτερικό;

Για να φέρουμε ένα παράδειγμα του τι τρώμε ... ακόμα και τα αμπελόφυλλά αλλά και η σταφίδα είναι από τη γείτονα χώρα- ξέρετε αυτή που μας κάνει συνέχεια προκλήσεις και μας κοστίζει μια περιουσία, αλλά από την άλλη μας μοσχοπουλάει τα προϊόντα της και συντηρεί τα αεροσκάφη της. Οξύμωρο μεν, πραγματικότητα δε, αφού είμαστε άξιοι της μοίρας μας και την ευλογημένη σουλτανίνα που μας την έκαναν δώρο οι Μικρασιάτες πρόσφυγες, την εξαφανίσαμε από τον παραγωγικό χάρτη.

Αντε να σοβαρευτούμε επιτέλους σαν χώρα και να δώσουμε την απαιτούμενη προσοχή στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή, κάνοντας όλα τα απαραίτητα βήματα για τον εκσυγχρονισμό και την εκπαίδευση του Έλληνα παραγωγού, δίνοντας μεγάλη βάση στην γεωργία ακριβείας, μειώνοντας το κόστος, βελτιώνοντας την ποιότητα και την ποσότητα, δίνοντας ένα καλύτερο εισόδημα σαν τελικό αποτέλεσμα.