Του Κώστα Α. Μπογδανίδη
«Ο Μίδας, λένε, κατείχε την αρχαία τέχνη να μετατρέπει ό,τι άγγιζε σε χρυσό. Οι σύγχρονοι πολιτικοί μπορούν εύκολα να τ’ αντιστρέψουν: Αγγίξτε τους με χρυσό και θα μετατραπούν σε ό,τι θέλετε» είχε πει κάποτε ο John Wolcot .
Τον θυμήθηκα (τον Μίδα) βλέποντας τον Γιάννο με τα βραχιολάκια. Κάτι σαν μαγική εικόνα εάν σκεφτείς ότι ο πρώην αριστερός με την μεγαλοαστική καταγωγή και την καλή ζωή έβαλε τόσο βαθιά το…χέρι (και το πόδι εδώ που τα λέμε!) στο μέλι.
Ανεξάρτητα από την σκοπιμότητα και το υπερβολικό- όπως λένε οι νομικοί που ξέρουν- της προφυλάκισης, την ανάγκη της εικόνας που έπρεπε να υπηρετηθεί για λόγους κυβερνητικής προπαγάνδας, μου κάνει εντύπωση που ακόμη μας σοκάρει μια τέτοια φωτογραφία.
«Κι εγώ που τόσα χρόνια τους ψήφιζα! Και δεν πίστευα ότι τα έκαναν…» διαβάζω μόνιμα τις τελευταίες ημέρες στα κοινωνικά δίκτυα, ακούω στις παρέες…οιμωγές και αναστεναγμούς για την «προδοσία»
Τι ακριβώς ήταν το…πρωτοφανές; Ότι δεν είχαμε ξανακούσει για πολιτικούς που χρηματίζονται; Ότι ήταν ένας «σοσιαλιστής» και ευκατάστατος που υπέκυψε στον πειρασμό του χρυσού, βρέθηκε να μην ξέρει πως να τοποθετηθεί απέναντι στον πακτωλό των χρημάτων;
Ή μήπως ότι κάποιοι τον ψήφιζαν; Ότι κάποιοι είχαν ανάγκη να πιστέψουν αυτά που έλεγε ως πλούσιος πλην… τίμιος πολιτικός άνδρας;
Το φαινόμενο της διαφθοράς των πολιτικών είναι τόσο παλιό όσο και η πολιτική. Και δεν είναι (ευτυχώς) μόνο ελληνικό. Τουναντίον είναι διεθνές, διακρατικό και…πολυπολιτισμικό για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση του συρμού.
Αλλά ενώ αυτό είναι ένα φαινόμενο τόσο διαχρονικό όσο και οι …λάσπες, τόσο γενικό όσο και οι κοινές αναφορές των ανθρώπων άλλο τόσο διαφορετικά και αντιφατικά αντιμετωπίζεται στην χώρα μας.
Σε άλλα μέρη, που έχουν κατακτήσει μια σχετική πολιτική ωριμότητα , κατήργησαν προ πολλού το σανό για τους ψηφοφόρους. Εδώ και χρόνια. Οι πολίτες στο άκουσμα και μόνο μιας πληροφορίας, μιας ένδειξης αμφισβητούν τον…ηγέτη, δεν μαζεύονται στα αεροδρόμια να τον χειροκροτήσουν υιοθετώντας τη λογική «θέλουν να εξοντώσουν με λάσπη τους δικούς μας». Δεν πιστεύουν οι αριστεροί ότι…κλέβουν μόνο οι δεξιοί και δεν ανέχονται οι δεξιοί την προπαγάνδα ότι οι μόνο σοσιαλιστές παίρνουν τις μίζες.
Δύσκολα θα ακούσεις από ένα…Γάλλο ή ένα Άγγλο πολιτικό τη φράση: «Όχι να πέσουμε για ένα κωλόσπιτο» ή το περιβόητο: Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι κι έτσι! Όχι γιατί είναι πιο αξιόπιστοι από τους δικούς μας, αλλά διότι δεν θα γίνει δεκτή η λογική αυτή από κανένα πολίτη.
Χωρίς να θεοποιώ τους ξένους, είναι βέβαιο ότι έχουν πάει τη …δημοκρατία «μας» σε άλλο επίπεδο. Εμείς δεν έχουμε αλλάξει εδώ και περίπου 200 χρόνια το μοτίβο μας.
«Γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή.» έλεγε για υπουργό τον 19ο αιώνα ο Ροϊδης. Ας μην πέφτουμε λοιπόν από τα σύννεφα.
δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
