Της Εύας Νιργιανάκη
Η επάρατη, όπως πολλοί την αποκαλούν, αυτή νόσος έχει τρυπώσει, για τα καλά, σε πολλά σπίτια και σώματα δίχως να ρωτήσει, δίχως να είναι ευπρόσδεκτη από κανέναν. Επάρατη, πόσο άσχημος αυτός ο χαρακτηρισμός, αφού υπάρχει αντίδοτο και πολεμάται με… την αγάπη και την πίστη!
Βλέπεις έναν γνώριμό σου ή μαθαίνεις πως κάποιος ''χτυπήθηκε'' από την αρρώστια και μελαγχολείς, τον συμπονείς και εύχεσαι να μη σου τύχει! Όταν σου τύχει όμως, λυπάσαι πιο πολύ, βυθίζεσαι στο σκοτάδι σου και προσπαθείς να ανακαλύψεις όση δύναμη κρύβει η ψυχή σου για να αντέξεις και να συνεχίσεις. Αυτοί οι άνθρωποι με έναν μαγικό και μοναδικό τρόπο ξετρυπώνουν από τα βάθη του "εγώ" τους μια πανισχυρή θέληση για ζωή, διψούν για τη ζωή, η καρδιά τους λαχταρούν να χτυπά ακόμη δυνατότερα. Αντικρίζουν τον ήλιο και είναι ευγνώμονες.
Δε λένε όμως το παράπονό τους, δε θέλουν να στενοχωρήσουν κανέναν, δεν ξεστομίζουν αυτό το "γιατί" που τους τρώει, παρά μόνο, ο καθείς δίνει τον προσωπικό, σιωπηλό του αγώνα.
Οι περισσότεροι που πάσχουν από τον καρκίνο δεν έχουν μαλλιά, αλλάζει η όψη τους, καταπονείται ο οργανισμός τους, είναι αδύναμοι αλλά η φλόγα της ψυχής, είναι πάντα ζωντανή μέσα τους και η ελπίδα υπάρχει στο μυαλό τους. Αυτοί έχουν τις πραγματικές αντοχές και έχουν ξεπεράσει τα όρια που νόμιζαν ότι είχαν.
Ένα φιλί στο μάγουλο απαλύνει για μια στιγμή τον πόνο τους και έρχεται το χαμόγελο στα χείλη. Δε θέλουν πολλά… αγάπη, στήριξη και πίστη! Και τα μάτια τους γεμίζουν φως! Με αυτά καταφέρνουν και συνεχίζουν το δύσκολο αυτό ταξίδι, με προορισμό τη λύτρωση!
Επίπονες και δύσκολες θεραπείες –για τους περισσότερους-, πολλά φάρμακα, συνεχής παρακολούθηση και εξετάσεις είναι το πρόγραμμα που ακολουθούν για αρκετούς μήνες ή ακόμα και χρόνια, μέχρι να καταφέρουν να πάρουν πίσω ξανά την υγεία τους. Κι εκεί τα λόγια παρηγοριάς είναι φτωχά.
Για να ανταπεξέλθεις, πρέπει να γίνεις θαρραλέος, δυνατός, ονειροπόλος και στο τέλος θα νικήσεις! Πόσο δυνατοί και πόσο γενναίοι όσοι δίνουν αυτή τη μάχη, χωρίς να έχουν δει το πρόσωπο του εχθρού, δίχως να τον έχουν γνωρίσει, παρά μόνο τον νιώθουν… Αληθινοί ήρωες…
Με μότο, ''είμαι… και θέλω να…'' μπορείς να συνεχίσεις να ζεις!
Η πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση σώζουν, κυριολεκτικά, ζωές.
Υ.Γ. Δεν είναι ένα ακόμη δημοσίευμα αλλά ένα προσωπικό βίωμα…
