Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Ανεβαίνοντας από τον Άγιο Νικόλαο στον αυχένα του Μεραμπέλου η ανάσα κόβεται. Αυτό που βλέπεις στα βορειοανατολικά μοιάζει με πίνακα. Με κάτι τόσο όμορφο και εξωπραγματικό ,που εμπνεύστηκε ένας μεγάλος καλλιτέχνης. Η Ελούντα, ο κόλπος, οι αλυκές, στο βάθος η Σπιναλόγκα. Δεν υπάρχει, λες, αυτό που βλέπω.
Καταλαβαίνεις πως και γιατί η περιοχή αυτή έγινε ισχυρό brand name, πως ο κάθε σοβαρός περιηγητής που σέβεται τον εαυτό του θέλει να κάνει διακοπές εδώ. Γιατί ο Ανδρέας ερχόταν εδώ να…μελετά φακέλους, γιατί ακολούθησε και ο Σημίτης.
Ένα θεϊκό χέρι έπλασε αυτό τον τόπο μέσα στην πανέμορφη έτσι κι αλλιώς Κρήτη. Σαν να επέλεξαν οι νύμφες να κάνουν τα λουτρά τους εδώ, κλείνοντας… το μάτι στη φύση.
Κι ύστερα αρχίζεις να…κατεβαίνεις. Εκεί χάνεις την μπάλα. Αισθητική μηδέν στον οικισμό, ο καθένας έχει χτίσει όπου μπορεί, όπως και ό,τι θέλει. Παντού χύμα κατάσταση σαν να είσαι στην καρδιά των αυθαιρέτων του Ηρακλείου. Προσπαθείς να το καταπιείς. Μα…μικρογραφία της Κρήτης και αυτός ο παγκόσμιος προορισμός; Προσπαθείς να κοιτάξεις ανατολικά, εκεί στη θάλασσα που κανείς δεν μπορεί να παρέμβει. Κι όμως…θολώνει το μάτι σου. Έχουν φτιάξει…παραλίες, έχουν μπαζώσει τη θάλασσα, το νερό έχει γίνει από δημόσιο αγαθό…ιδιοκτησία εμπόρων!
Και προχωράς λίγο …ακόμη χειρότερα! Έχουν περιφράξει…χιλιόμετρα παραλίας, έχουν δημιουργήσει από το πουθενά ιδιοκτησίες βιλών, ξενοδοχείων! Η θάλασσα και ο αιγιαλός τους ανήκει λες και είναι,…τσιφλίκι τους! Ό,τι έγινε στην νοτιοανατολική πλευρά της Ελούντας έγινε μέσα σε δυο χρόνια και στην απέναντι μεριά!
Σε ποιον ανήκει αυτή η χώρα άραγε; Στους πολίτες του κόσμου ή στον κάθε εμποράκο; Στους εποχούμενους περιπατητές που έχουν δικαίωμα για πρόσβαση στη θάλασσα ή σε αυτούς που βγάζουν φράγκα παρά θίν' αλός; Το ίδιο και στο βουνό αγνάντι. Ξαφνικά όλα είναι…ιδιοκτησίες! Τελιάσανε, τελιάσανε, κλείσανε τα πάντα. Δεν μπορείς να πας πουθενά. Λες και η φύση τους ανήκει.
Με τόσα εγκλήματα δεν βάλαμε ακόμη μυαλό; Δεν υπάρχει δήμος, κράτος, υπηρεσίες;
Αυτή η γη δεν ανήκει σε κανένα. Δεν κληρονομούμε τη γη από τους προγόνους μας, τη δανειζόμαστε από τα παιδιά μας έλεγαν οι Ινδιάνοι, αλλά κι αυτοί…γη δεν έχουν πια.
Δεν εκπλήσσομαι, το δηλώνω. Απογοητεύομαι όμως. Ότι έγινε στην Ελούντα γίνεται παντού στην Κρήτη και όχι μόνο. Είπαμε, δεν υπάρχει σωσμός!
δημοσιευθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
