Δεν είμαστε καθόλου, μα καθόλου βέβαιοι

του Δημήτρη Καρατζάνη 

Θυμούμαστε, από τα πολύ νεανικά μας χρόνια, έναν καθηγητή μας της ιστορίας που μιλώντας  για την Μικρασιατική καταστροφή, την είχε χαρακτηρίσει ως τη μεγαλύτερη συμφορά του Ελληνισμού ,χειρότερη ακόμη κι από την ήττα- με προδοσία -  των Βυζαντινών από τους Σελτζούκους Τούρκους στο Ματζικέρτ (Αύγουστος του 1071) ή από την άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Με  την ευκαιρία δε εκείνης της καταστροφής ο - φωτισμένος - καθηγητής, μας είχε μιλήσει για τη δύναμη  της  ψήφου και τις ενδεχόμενες συνέπειες της , ιδιαίτερα σε περιόδους που ξεφεύγουν από την κανονικότητα .
Ως χαρακτηριστικό  παράδειγμα γι αυτό, έφερε τις εκλογές της 1ης  Νοεμβρίου του 1920.Τότε που ο Ελληνικός λαός με την ψήφο του απομάκρυνε  από τη διακυβέρνηση της χώρας τον άνθρωπο που την είχε τετραπλασιάσει και της είχε προσδώσει διεθνές κύρος κι έφερε  στη θέση του τους πρώιμους λαϊκιστές του δόγματος  της  ΄΄Μικράς αλλά εντίμου Ελλάδος'' και του ''Θα  φέρομε πίσω τα παιδιά σας''.

Το αποτέλεσμα γνωστό. Ο ξεριζωμός του Ελληνισμού από τις προαιώνιες κοιτίδες του σε λιγότερο από δύο χρόνια; Eνας ξεριζωμός για τον οποίο έχουν γραφεί πολλά ,ακόμα και το ότι ήταν αναπόφευκτος, έστω κι αν δεν έχανε τις ιστορικές εκείνες εκλογές  ο Βενιζέλος .Διότι ,κατά τους υποστηρικτές της άποψης αυτής, ο Βενιζέλος είχε υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες της χώρας,  ενώ υποεκτίμησε τον παράγοντα της σύγκρουσης συμφερόντων  των Συμμάχων   και τον εθνικισμό των Τούρκων. 

Εντελώς αντίθετη  για το θέμα είναι η άποψη ενός κατ εξοχήν αρμόδιου, του τότε πρωθυπουργού της Αγγλίας  Λόυντ Τζωρτζ ,ο οποίος, σε μια συνομιλία του με τον Κρητικό  Πατριάρχη Μελέτιο τον ΄Δ τον Ιανουάριο του 1922 ,που την περιγράφει - είχε δημοσιευτεί και στον τύπο της εποχής- ο Γάλλος εκπαιδευτικός και δημοσιογράφος Bertrand Bareigges στο βιβλίο του ''Το Ανατολικό Δράμα, από την Αθήνα στην Άγκυρα '', λέει τα εξής '
'Από την πτώση της Κωνσταντινούπολης ','είπε ο Αγγλος πρωθυπουργός ,΄΄η μεγαλύτερη καταστροφή που υπέστη η Ελλάδα ,είναι η απώλεια του κ, Βενιζέλου. Είχε στη διάθεσή του κατά βούληση, τα αποθεματικά και τα οικονομικά μας .Τώρα ,χωρίς αυτόν, δεν βλέπω πως οι Έλληνες θα μπορέσουν να παραμείνουν στη Μικρά Ασία''.
''Ο Πατριάρχης του επεσήμανε ότι ο κ. Γούναρης δε θα παρέλειπε να πει στην Αθήνα ότι εάν οι Έλληνες έχαναν τη Σμύρνη θα ήταν από λάθος των Συμμάχων.''

''Αυτό θα ήταν ψέμα ,του απάντησε ο Λόυντ Τζωρτζ. Του εξήγησα-συνέχισε- την κατάσταση στις Κάννες, μόλις πριν από οκτώ μέρες. Του είπα ότι δεν είναι ούτε  οι Γάλλοι ,ούτε οι Άγγλοι που διώχνουν τους Έλληνες από τη Σμύρνη ,αλλά μάλλον η πολιτική που διαδέχτηκε την πολιτική του  Βενιζέλου... ''

Απετέλεσε άραγε αυτή η οδυνηρή και ματωμένη εμπειρία, μάθημα για τους σημερινούς πολιτικούς ; Αναζητούν δηλαδή αυτοί τα αίτια  των προβλημάτων της χώρας, πρώτα στις δικές τους πολιτικές  και μετά στους ξένους ;
Αν κρίνομε εξ όσων έχομε γίνει  μάρτυρες  τα τελευταία χρόνια ,με κορυφαία  στη λίστα ,την επιλογή της εκβιαστικής προσφυγής σε τριπλές  κάλπες το 15 ,όχι για να λύσομε το  πρόβλημα της χώρας, αλλά απλώς και μόνο για να  αναρριχηθεί-και να παραμείνει - ο Τσίπρας στην πρωθυπουργία , δεν μπορούμε σε καμιά περίπτωση , να ισχυριστούμε ,πως το ''μάθημα''εκείνο  έπιασε τόπο .

Και άντε να δεχτούμε, πως ''ότι έγινε, .έγινε'', έστω κι αν πλήρωσε ο Ελληνικός λαός  με  αστρονομικά ποσά (κατ άλλους 86,άλλους100 και άλλους 200 δις Ευρώ) τις αυταπάτες και τους ερασιτεχνισμούς της κυβέρνησης .
Θα προχωρήσει αυτή,  από δω και πέρα τουλάχιστον ,με αυστηρή   προτεραιότητα στη διασφάλιση των θυσιών του Ελληνικού λαού και την επιστροφή  της χώρας στην κανονικότητα ;
Με όσα  διαρρέουν  από το Μαξίμου και απ  όσα διαβάζουμε στον καθημερινό τύπο, δεν είμαστε καθόλου, μα καθόλου, βέβαιοι.