Δυο 24ωρα μετά την πρώτη προεδρική εκλογή στο ΠΑΣΟΚ κι ακόμα όλοι ομνύουν στην άψογη διαδικασία, στη μεγάλη προσέλευση του κόσμου, στον πολιτικό πολιτισμό που παρήχθη και στο γεγονός πως παρότι υπήρχαν 4 υποψήφιοι, εκ των οποίων οι τρεις τουλάχιστον απ’ αυτούς θα μπορούσαν να βρεθούν στο β’ γύρο, με πολύ μικρές διαφορές στο νήμα, επικράτησε των αντιπάλων του ο Χάρης Δούκας, χωρίς να υπάρχει καμία παραφωνία, κανένα παρατράγουδο. Με κορυφαίο ίσως γεγονός το ότι ο Παύλος Γερουλάνος βρέθηκε κοντά στην πηγή, διαθέτοντας τη χαρακτηριστική γενναιότητα, δείγμα μεγάλου ήθους να παραδεχτεί το αποτέλεσμα και να δείξει το δρόμο για την επόμενη ημέρα.
Ο πρώτος γύρος ανέδειξε και το μεγάλο νικητή που δεν είναι άλλος από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης βρέθηκε χωρίς λόγο και αιτία στη μέγγενη μιας σκληρής κριτικής από τους εσωκομματικούς του αντιπάλους, παρότι ανέβασε τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ από το πρώτο βράδυ των εκλογών.
Το ΠΑΣΟΚ αντί σε αυτούς τους τέσσερις μήνες μπροστά στην κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ να κεφαλαιοποιήσει το αποτέλεσμα της 6ης Ιουνίου, μπήκε σε μια εσωστρέφεια κι έναν εσωτερικό διάλογο που δοκίμασε τις αντοχές του και άφησε χώρο στη ΝΔ να ρίξει στις καλένδες το κακό για αυτήν εκλογικό αποτέλεσμα.
Όμως ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό! Και ο Ανδρουλάκης έγκαιρα σήκωσε το γάντι, δεν άφησε το χρόνο να λειτουργήσει εις βάρος του κόμματος και της σταθερότητας του κι έδειξε το δρόμο προς τις εκλογές που τελικά με την άψογη διαδικασία αλλά και την προεκλογική σοβαρότητα που επέδειξαν όλοι στο ΠΑΣΟΚ, μόνον κέρδη αποκόμισε!
Το δίλημμα της Κυριακάτικης αναμέτρησης, παρότι έχει και προσωπικά στοιχεία που εξακολουθούν να μένουν αναπάντητα, όπως πως μπορεί ο Δούκας αν εκλεγεί να ασκεί και τα καθήκοντα του ως δήμαρχος και βέβαια πώς θα μπορεί για τα επόμενα τρία χρόνια ο Μητσοτάκης να έχει μέσα στη Βουλή να αντιπαρατίθεται ως πολιτικούς αρχηγούς τη Ζωή και το Βελόπουλο, πάνω απ’ όλα όμως είναι μια βαθιά πολιτική αντιπαράθεση: Το ΠΑΣΟΚ είτε θα συνεχίσει στον δρόμο της πολιτικής αυτονομίας που ήταν το «ευαγγέλιο» για τα 2,5 χρόνια θητείας του Ανδρουλάκη στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, είτε στο δρόμο της μεγάλης κεντροαριστεράς έτσι όπως τον υπηρέτησε ο Δούκας μέσα από τη συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο δήμο της Αθήνας!
Κι αν ο πρώτος μπορεί στην πρώιμη πορεία του να σε πήγε με μικρά αλλά σταθερά βήματα στο ξέφωτο της εν δυνάμει αντιπολίτευσης, ο δεύτερος δρόμος σε πάει σε μια πορεία που μπορεί να σε βγάλει παντού αλλά όχι στο δρόμο της κυβερνησιμότητας.
Γιατί αν το ΠΑΣΟΚ στα χρόνια που γνώρισε την ακμή και έγινε μεγάλο και κραταιό, ήταν επειδή εκτός από τις ανάγκες της κοινωνίας πατούσε πάντα στο μότο της διπλής διεύρυνσης, και προς τα Αριστερά και προς τα Δεξιά, κι αυτό ο δήμαρχος Αθηναίων δεν μπορεί να το πετύχει.
Απλό, καθαρό σαφέστατο!
