Aναζητώντας ''ηγεσία''

του Δημήτρη Καρατζάνη 

Bαδίζει πια ολοταχώς προς το τέλος του ο Αύγουστος και μαζί του και το Καλοκαιράκι ,που φαίνεται να μπαίνει στην τελική ευθεία του... φευγιού του .Πολλά τα σημάδια,γι αυτήν την -αναπόφευκτη- στροφή προς το Φθινόπωρο κι ένα απ αυτά, η ραγδαία αύξηση των παρουσιών  στην ...ποικίλης σύνθεσης, παρέα, που με μειωμένη σύνθεση  -διακοπή μόνο ένα μικρό διάστημα στην καρδιά  του Καλοκαιριού- συνέχισε να... συνεδριάζει και να... αναλύει την επικαιρότητα, στη συνηθισμένη περιφερειακή καφετέρια

''Η ποιότητα της ηγεσίας στις μέρες μας'', ήταν το θέμα  μιας τελευταίας συζήτησης, με αφορμή  τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας για την παρουσία (ή την απουσία) του πρωθυπουργού , στις πρόσφατες  πυρκαγιές, που το 15Αύγουστο  κατάκαψαν μεγάλες περιοχές στην Αττική ,την Ηλεία και τη Ζάκυνθο.

-Για ποια ''ηγεσία'' μιλούμε βρε παιδιά ,πήρε το λόγο ο παλιός  αξιωματικός της παρέας  Ο ηγέτης πρέπει να ''περνάει'' στον κόσμο  όραμα .Να   εμπνέει, να πείθει ,να κινητοποιεί, να δίνει έμφαση στους ανθρώπους ,να καινοτομεί... Είδατε εσείς, την ώρα των πυρκαγιών, να ''βγάζει'' κάτι απ όλα αυτά ο...εξαφανισμένος Τσίπρας; Δύο tweet όλα κι όλα σε τρεις μέρες ανάρτησε ο άνθρωπος κι αυτό ήταν όλη η συνεισφορά του!.
Θα πειτε,ναι , αλλά έσπευσε μετά  να συγχαρεί προσωπικά τους ''ήρωες πυροσβέστες''  και να ''επιθεωρήσει'' -από το ελικόπτερο-  τα καμένα , που τα βρήκε μάλιστα -δώστε προσοχή- 10 φορές... λιγότερα, από εκείνα που είχαν καεί σε άλλη, παλιότερη, πυρκαγιά, στις μερες της αντιπολίτευσης . Μιλούμε δηλαδή για πρωτοκλασσάτη ... επιτυχία ,όχι ψευτιές !
Κι όλο αυτό το τηλεοπτικό ''νταβαντούρι'', πότε ξετυλίχτηκε ; Όταν είχε σβήσει η φωτιά .Με άλλα λόγια ,κατόπιν εορτής  ή post mortem ,που λένε και στην... Εσπερία. (Στα θετικά του Τσίπρα πάντως, που δεν παρουσιάστηκε με ''τζάκετ''' εκστρατείας'' μες το κατακαλόκαιρο ,όπως ο Καραμανλης το 2007 ,ούτε και με στολή παραλλαγής, όπως την ''κοτσάρει'' κάνει κάθε τρις και λίγο ο ...συνεταίρος του στην κυβέρνηση )  

-Μη ψάχνεις για ηγέτες στις μέρες  μας, γιατί άδικα θα κουραστείς, μπήκε στην κουβέντα ο παλιός εκπαιδευτικός .Σήμερα''ο ηγέτης''  είναι ότι ...δίνουν οι   ...σφυγμομετρήσεις Ότι αποφαίνονται αυτές, για το ποια είναι η επιθυμία του λαού, προς τα εκεί στρίβουν αμέσως το τιμόνι οι ''ηγέτες''.Κι όχι μόνο οι δικοί μας, αλλά παντού στον κόσμο 
Εδώ σε μας πάντως, ο κανόνας που ισχύει είναι, '' να μη στεναχωρούμε το λαό''. .
Κι αν αυτό δε γίνεται λόγω μνημονίου ,να ...ρίχνομε το φταίξιμο ''αλλού ντ  αλλού''΄Στους προηγούμενους ,στους επόμενους ,στους πάνω, τους κάτω,τους απέναντι, τους ξένους κλπ ,κλπ, Πάντα βέβαια με... πόνο ψυχής και κλάμα,πολύ   κλάμα !  Αυτό είναι το σκηνικό, .
Αν όμως έτσι είναι τα πράματα, ποιος ο λόγος να έχομε ''ηγέτες';' Ας επιλέγομε κάποιον για πρωθυπουργό με κλήρωση ,που είναι και της μόδας,  κι ας εφαρμόζει αυτός ότι ακριβώς του λέει  ο λαός. Θά χομε και το κεφάλι μας ήσυχο, έτσι
Και μην το θεωρήσετε αυτό υπερβολή -συνέχισε- γιατί, παρακολουθώντας την πολιτική χρόνια, δεν έχω εντοπίσει όλλον πολιτικό,  εκτός από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που να αποδοκίμασε ανοιχτά τη θέληση  του  πλήθους, όπως έκανε ο σπουδαίος συμπατριώτης μας , στην προεκλογική του ομιλία  στο Συνταγμα,δυο μέρες πριν τις εκλογές της 28 Νοεμβρίου του 1910.
-Συντακτική βουλή, απαιτούσε τότε, ''στεντορεία τη φωνή'' το   φανατισμένο πλήθος, που είχε πλημμυρίσει την πλατεία
-Αναθεωρητική  βουλή, απαντούσε  απτόητος εκείνος, όχι μια, αλλά τρεις συνεχείς  φορές. .Μέχρι που το πλήθος συνειδητοποίησε, ποιον είχε απέναντι του και παραιτήθηκε από την προσπάθεια να του αλλάξει γνώμη
-Μωρέ εσύ καλά τα  λές δάσκαλε, τον διέκοψε ο δικηγόρος της παρέας ,αλλά για  ψάξε στο σημερινό  πολιτικό τοπίο, να μου βρεις ένα...Βενιζέλο. Ούτε για δείγμα...
-Ασφαλώς και δε θα βρώ. Γιατί οι Βενιζέλοι και οι Τρικούπηδες είναι εξαιρετικά σπάνιο είδος  και γεννιούνται κάθε εκατό χρόνια και βάλε., είπε Πιστεύω όμως  πως και στις μέρες μας υπάρχουν ,αν όχι τέτοιες  προσωπικότητες, άνθρωποι όμως, που έχουν το θάρρος της γνώμης τους ,    και την εκφράζουν απερίφραστα και προς τα πάνω και προς τα κάτω,  επιμένοντας σ αυτήν και αδιαφορώντας αν δυσαρεστούν ή όχι και ποιους. 
Κι αυτό το λέω μετά λόγου γνώσεως. Θυμάστε για παράδειγμα,  τι πόλεμος είχε ξεσπάσει πριν μερικά χρόνια κατά εκείνου του  δημάρχου  της Αθήνας -δε θυμούμαι  τ όνομα του-   που ανέτρεψε τα δεδομένα με τις ευρείες  πεζοδρομήσεις που είχε τολμήσει στο εμπορικό κέντρο της πόλης(π.χ   οδός Ερμού) ;
Γιατί λές για την Αθήνα και δε λες για τη δική μας πόλη;  τον έκοψε ο συνταξιούχος έμπορος . Κι εμεις  εδώ-κι εγώ προσωπικά- ''δεν είχαμε πιάσει  το θεό απ το πόδα'' το 2005;  που η  δημοτική αρχή  Κουράκη προχώρησε στην πεζοδρόμηση του ιστορικού κέντρου(25ης Αυγούστου,πλατεία Καλλεργών ,Ελευθερίου Βενιζέλου, Αδρογεω ,Χάνδακος, ταγματάρχη Τζουλάκη, Καντανολεων κλπ ) ως πρώτη φάση του ολοκληρωμένου σχεδιασμού παρέμβασης στο σταυρό της πόλης (Β Φάση , η αναμενόμενη ακόμη παρέμβαση στη Δικαιοσύνης την,Ίδης, τη μικρή Εβανς ,τη 1821 κλπ, )
Τι κάτοικοι της περιοχής τότε , τι καταστηματάρχες ,τι σύλλογοι .όλοι  βρέθηκαν απέναντι 
.Με λογικά ίσως επιχειρήματα, που, όμως, κανένα  δεν υπερτερούσε του γενικότερου συμφέροντος της πόλης,όπως το είχε συλλάβει ο δήμαρχος Κάτι  που σήμερα είναι πια παραπάνω από προφανές.
Γι αυτό, όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα που κλεινόμαστε, μόνοι  με τον εαυτό  μας, στη σιωπηλή μοναξιά της κάλπης και προβληματιζόμαστε για την ψήφο μας στον'' ηγέτη'' , το ερώτημα στο οποίο πρέπει πρωτίστως  να απαντούμε είναι, όχι το ποιος χαιδεύει καλύτερα τ αυτιά, αλλά ποιος παρέχει τα  εχέγγυα ,για να  κάνει τα λόγια  πράξη.
Αν στοιχειωδώς το πράτταμε ,πολλά από τα σημερινά δεινά θα είχαν αποφευχθεί.