Του Λευτέρη Μιχελάκη*
Ευτυχώς που ήρθε και το ηλεκτρικό πατίνι για να μας θυμίσει ότι υπάρχει και δημόσιος χώρος.
Βέβαια αυτό που ενόχλησε, είναι η παρενόχληση των οχημάτων και όχι η επιπλέον κατάληψη του ήδη κυκλοφοριακά κορεσμένου δημόσιου χώρου.
Η αδιαμφισβήτητη κυριαρχία των οδικών οχημάτων θεωρείται δεδομένη και αλίμονο σε αυτόν που θα σκεφτεί διαφορετικά.
Οι δρόμοι θεωρούνται αποκλειστικός χώρος για την διέλευση και παραμονή των οχημάτων, ελάχιστα των ανθρώπων, ακόμα και τα πεζοδρόμια καταλαμβάνονται όταν οι απαιτήσεις των τροχοφόρων (των χρησιμοποιούντων τα τροχοφόρα καλύτερα) το επιβάλουν.
Ο δρόμος ενώνει και επικοινωνεί πρωτίστως ανθρώπους, κατόπιν πόλεις, χωριά και χώρες που ζουν άνθρωποι, δευτερεύοντος χρησιμοποιείται για την μεταφορά αγαθών που εξυπηρετούν τους ανθρώπους.
Οι μεταφορές και οι συγκοινωνίες είναι δημόσιο αγαθό και ως τέτοιο θα έπρεπε να είναι δωρεάν!!
Η χρήση του δημόσιου χώρου αποτελεί δικαίωμα του πολίτη, για την άσκηση του οποίου η απρόσκοπτη πρόσβαση αποτελεί ασφαλώς ουσιώδες προαπαιτούμενο…. Δημόσιος είναι τόσο ο χώρος που από τη νομοθεσία προορίζεται για κοινή χρήση (ιδίως οι δρόμοι, οι πλατείες, τα άλση, ο αιγιαλός, η παραλία, τα λιμάνια, οι όχθες λιμνών και ποταμών, τα δημόσια δάση). Έρση Φιλιπποπούλου Περιοδικο «αρχιτεκτονες»
Η παγκόσμια εμπορευματοποίηση όλων των αγαθών, τώρα και τριάντα τουλάχιστον χρόνια, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αντιμετώπισης της δημόσιας κυκλοφορίας ως κοινωνικό αγαθό, κατ επέκταση πάντα θα «ρυθμίζεται» από τις οικονομικές ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς.
Το αυτοκίνητο στήριξε και στηρίζει αυτή την αγορά μέσα από την ψευδαίσθηση της απόλυτης ελευθερίας που δημιουργεί στους πολίτες η χρήση του αυτοκινήτου και των άλλων αυτοκινούμενων οχημάτων, παραβλέποντας την πραγματική δέσμευση που επιφέρει η αλόγιστη χρήση των οδικών οχημάτων και ασφαλώς η έλλειψη της οργανωμένης και αναπτυγμένης δημόσιας συγκοινωνίας.
Τρομάζει λοιπόν σήμερα, ή καλύτερα ενοχλεί η χρήση των ηλεκτρικών πατινιών . χαλάει την κυκλοφοριακή τάξη που άναρχα οι άρχοντές μας χρόνια κτίζουν και αποδέχονται.
Εκπλήσσει και προκαλεί συγχρόνως ένα τόσο δα σιδερένιο πραγματάκι!
Περιπλέκεται ανάμεσα στα πολυτελή ακριβά και γρήγορα οχήματα που ο οδηγός του δεν κάθεται αλλά στέκει!! αυτό το σιδερένιο πραγματάκι δεν βγάζει καυσαέρια, δεν κάνει θόρυβο, ούτε κόρνα δεν έχει!! Μπορεί όμως να υποκαθιστά τα θορυβώδη γυαλιστερά τετράτροχα και δίτροχα που οι οδηγοί τους κάθονται!!
Εμποδίζουν λέει τους πεζούς γιατί ανεβαίνουν και στα πεζοδρόμια. Ενώ τα περίπτερα, (mini market) τα τραπεζοκαθίσματα από τα καφέ, τα σουβλατζίδικα, τις πιτσαρίες και τόσα άλλα «ευαγή» ιδρύματα δεν εμποδίζουν μάλλον εμποδίζονται από τους πεζούς.
Κινδυνεύουν οι αναβάτες των πατινιών να παρασυρθούν από τα καθώς πρέπει «γηγενή» οχήματα, και ασφαλώς θα φταίνε τα πατίνια!! Γιατί εδώ που τα λέμε χρόνια τώρα τα αυτοκίνητα και οι μοτοσυκλέτες παρασύρουν και σκοτώνουν πεζούς και ποδηλάτες, «ανενόχλητα» από αμέλεια!! Πάντα. Υπάρχει κάποιος που δεν το ξέρει;
Εμπόδιζε εμποδίζει και θα εμποδίζει πάντα καθετί καινούργιο που δεν συμπορεύεται τουλάχιστον με το παλιό. πολλώ δε μάλλον όταν αντιστρατεύεται το παλιό.
Τρέχουν τότε οι άρχοντες και οι ειδήμονες της πόλης, της χώρας, φτιάχνουν επιτροπές που συσκέπτονται και επεξεργάζονται μέτρα, εφαρμόζουν το νόμο και νομοθετούν όπου υπάρχει κενό νόμου, για να προφυλάξουν τους αδύναμους! Εν προκειμένω τους οδηγούς των παραδοσιακών οχημάτων και τους ολίγους πεζούς που τολμούν να περπατούν στα μικρά πεζοδρόμια.
Αχ Αυτή η Πόλη μας! Ο Χάνδακας! το Μεγάλο Κάστρο! Το Ηράκλειο. 350 χρόνια τιμά φέτος (δεν καταλαβαίνω γιατί) για το πέρασμα από τα χέρια των Ενετών κατακτητών στα χέρια των Οθωμανών κατακτητών.
Και τι δεν κρύβει στα σπλάχνα της αυτή η πόλη. Μινωικό, Ελληνικό, Βυζαντινό, Αραβικό, Γενοβέζικο, Ενετικό, Οθωμανικό πολιτισμό, αλλά τους καλύψαμε με πίσσα και άλλα σύγχρονα κονιάματα, για να πατήσει επάνω ο νέος Ευρωπαϊκός πολιτισμός που δεν είναι ορατός χωρίς την αλόγιστη παρουσία των δίτροχων και τετράτροχων αυτοκινούμενων οχημάτων.
Εκείνο το μικρό σιδερένιο παιχνίδι, το επονομαζόμενο ηλεκτρικό πατίνι, τι δουλειά έχει τώρα σ’ αυτό τον χώρο; ταράζει επίσης επικίνδυνα την μνήμη των «παιδιών» των σαράντα και άνω!
Εκείνο το μικρό παιχνιδάκι , ένα ακόμα προϊόν της καταναλωτικής κοινωνίας, έρχεται να δημιουργήσει και στην συνέχεια να καλύψει επίπλαστες ανάγκες, σε καμιά περίπτωση μεταφορικές, που όμως από αυτές τις επίπλαστες ανάγκες μόνο οικονομικό όφελος, αρκετά υψηλό, υπάρχει για ολίγους επιχειρηματίες.
Η παγκόσμια κοινωνία σήμερα και ιδιαιτέρως η Ελληνική, έχει ανάγκη από ένα σύγχρονο τρόπο κινητικότητας, που στο κέντρο του θα είναι ο άνθρωπος και όχι τα οχήματα στην όποια τους μορφή.
Χρειάζεται άμεσα να αποδοθεί στον άνθρωπο ο χώρος που του έχει αφαιρεθεί για την χρήση των οχημάτων. Πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι , πλατείες, χώροι πρασίνου, ελεύθεροι χώροι γενικότερα, είναι αυτοί που θα συμβάλουν να γίνουν οι πόλεις και τα χωριά ανθρώπινες/να.
Το μικρό ετούτο σιδερένιο παιχνιδάκι, το επονομαζόμενο ηλεκτρικό πατίνι, απολύτως τίποτα δεν προσφέρει στον άνθρωπο, παρά ένα μόνο. Δίνει την ευκαιρία να ξαναδούμε την κινητικότητα από μια άλλη ματιά. Τον δρόμο και τις μεταφορές ως δημόσιο αγαθό, βασική παράμετρος ενός πολιτισμένου κόσμου.
* Ο Λευτέρης Μιχελάκης είναι Εκπαιδευτής Οδήγησης
Γ. Γραμματέας Πανελλήνιου Συλλόγου Εκπαιδευτών οδήγησης
