Το σοβαρό κίνδυνο εμφάνισης βλαβών στα μάτια παρόμοιο με το γλαύκωμα σε ασθενείς με διαβήτη παρατήρησαν οι επιστήμονες του πανεπιστημίου της Νότιας Κορέας σε μελέτη που διεξήγαγαν με αφορμή τη συχνότητα νέων περιστατικών που παρουσιάζονται τα τελευταία χρόνια και η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «JAMA Ophthalmology on line».
Όπως ανέφερε στη μελέτη ο Dr. Jung Yeul Kim από το Εθνικό Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Chungnam, στο Daejeon, τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 δείχνουν επιταχυνόμενη λέπτυνση της περιθηλαίας στιβάδας νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς (pRNFL), ακόμη και εκείνα που δεν έχουν εμφανίσει σημεία διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας (DR).
Η μελέτη συμπεριέλαβε μετρήσεις pRNFL από 164 οφθαλμούς. 49 ασθενών με διαβήτη χωρίς διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (DR), 52 με ήπια έως μέτρια μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (DR) και 63 υγιείς μάρτυρες.
Κατά την έναρξη της μελέτης, το μέσο πάχος της περιθηλαίας στιβάδας νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς (pRNFL) ήταν:
- 96,2 μmστην ομάδα ελέγχου,
- 93,5 μmστην ομάδα χωρίς διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (DR) και
- 90,4 μmστην ομάδα με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (DR).
Κατά τη διάρκεια των τριών ετών παρακολούθησης, οι αριθμοί αυτοί μειώθηκαν σε 95,0, 90,3 και 86,6, αντίστοιχα.
Οι επιστήμονες που διεξήγαγαν τη μελέτη τόνισαν επίσης ότι αν οι ασθενείς με διαβήτη πάσχουν και από κάποια νόσο η οποία μπορεί προκαλεί μείωση της pRNFL, όπως το γλαύκωμα ή μια οπτική νευροπάθεια, τότε ο ρυθμός λέπτυνσης της περιθηλαίας στιβάδας νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς (pRNFL) είναι πιθανό να επιταχυνθεί.
Όπως λέει, ο Dr. Jung Yeul Kim η εκτιμώμενη μέση απώλεια pRNFL ετησίως ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στις διαβητικές ομάδες σε σύγκριση με τους μάρτυρες. Συγκεκριμένα, ήταν 2.9 φορές μεγαλύτερη στην ομάδα χωρίς διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (DR) και 3.3 φορές μεγαλύτερη στην ομάδα με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (DR).
Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε ότι ο ρυθμός απώλειας του pRNFL στην ομάδα ελέγχου, ήταν ίδιος με εκείνον των προηγούμενων μελετών, ενώ οι ρυθμοί μείωσης στις διαβητικές ομάδες ήταν παρόμοιοι με των ασθενών με γλαύκωμα.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης η κατάσταση της περιθηλαίας στιβάδας νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς (pRNFL) καθώς και η κατάσταση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας (DR) πρέπει να ελέγχονται περιοδικά, ώστε να διαπιστώνεται αν υπάρχει αυξημένος ρυθμός επιδείνωσης.
Όπως μας εξηγεί ο καθηγητής Οφθαλμολογίας του Δημοκρίτειου πανεπιστημίου κ. Βασίλειος Κοζομπόλης, το pRNFL είναι μια αξιόπιστη και σημαντική παράμετρος - που μεταβάλλεται σε διάφορες παθολογικές οφθαλμικές καταστάσεις – η οποία όμως είναι εύκολα μετρήσιμη με το μηχάνημα της οπτικής τομογραφίας συνοχής (OCT).
Ωστόσο, τα ερωτήματα που προκύπτουν από την μελέτη όπως λέει, είναι το πόσο συχνά ανευρίσκεται η διαβητική νευροεκφύλιση του αμφιβληστροειδούς πριν από την κλινική εμφανή διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, ποιος είναι ο μηχανισμός με τον οποίο συμβαίνει αυτό και ποιος είναι ο αντίκτυπος που έχει η διαβητική νευροεκφύλιση του αμφιβληστροειδούς στην οπτική λειτουργία.
Για το λόγο αυτό, οι ασθενείς με από διαβήτη τύπου 2 πρέπει να εξετάζονται τουλάχιστον μια φορά ετησίως και με οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) όχι μόνο για να διαπιστωθεί αν έχει εμφανισθεί διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, αλλά και για να ελέγχεται αν υπάρχει αυξημένος ρυθμός απώλειας της στιβάδας των νευρικών ινών, προκειμένου ο οφθαλμίατρος να εξαντλήσει όλες τις θεραπευτικές δυνατότητες για την διατήρηση της όρασης του ασθενούς
