Τα Παραμύθια του Σαββάτου …

γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Πόση αλήθεια κρύβει ένα όνειρο; Κι αν, αν δεν υπάρχει όνειρο τότε πως φτιάχνεται ένα; Με φίλους, με μαγικές λέξεις και συνταγές ή μήπως βοηθάνε οι μοίρες που από την αρχή της ζωής ορίζουν την τύχη των ανθρώπων; Μήπως η αγάπη που όλα τα διορθώνει είναι εκείνο το φως που οδηγεί στους πιο καραμελωμένους δρόμους, στις πιο μεγάλες αποφάσεις, στα πιο σπουδαία πράγματα που κάποιος θα κάνει στη ζωή του;

Για όλα εκείνα τα όνειρα τα δικά μας και των άλλων που γίνονται πραγματικότητα!

Η Βιολέτα κι ο Ιππότης, Αργυρώ Πιπίνη,εικ: Έφη και Κρίνα Λαδά, εκδ. Μεταίχμιο

Ναι, για μια ακόμη φορά πιστεύουμε στα Παραμύθια. Στα Παραμύθια που λένε πάντα την αλήθεια κι όσο πιο πολύ το νοιώθεις αυτό, τόσο πιο μεγάλα θαύματα μπορούν να συμβούν.

Το πέρασμα από τούτο τον κόσμο για κάθε ζωντανό το λέμε ζωή. Κι είναι γραμμένο λένε του καθενός το μετερίζι και η πορεία του. Σε άλλους η ζωή χαρίζει  απλόχερα τα δώρα της, σε άλλους, όχι. Κάποιοι αφήνουν ένα μικρό σχεδόν ασήμαντο στίγμα, σαν να μην πέρασαν ποτέ από τη γη. Κάποιοι άλλοι γεμίζουν τον κόσμο με την παρουσία και την προσωπικότητά τους. Η Βιολέτα είναι ένα κορίτσι που της χαρίστηκαν τρεις ζωές. Καμιά από τις δύο πρώτες δεν ήταν τόσο  «σημαντική » ή ιδιαίτερη όσο η Τρίτη φορά που έζησε κι ας γεννήθηκε χωρίς το φως της. Στο μέρος που μεγάλωσε πέρα από το χρόνο και το όνειρο οι άνθρωποι πίστευαν πως το να είσαι τυφλός είναι χάρισμα σπουδαίο! Για αυτό την είχαν πάντα μαζί τους και της έμαθαν τις χαρές της ζωής , αφήνοντας την να ακουμπά τα πάντα, να νοιώθει , να δοκιμάζει και να γνωρίζει τον κόσμο και την… ψυχή της!

Σαν μεγάλωσε έγινε μάστορας σπουδαίος των υλικών στο μαγείρεμα τους κι ό, τι έφτιαχνε ήταν θαυμαστό και αψεγάδιαστο. Κάτι της έλλειπε  όμως, κάτι την έκανε να μην νοιώθει την ευτυχία και την ολοκλήρωση. Ώσπου μια μέρα ήρθε στον τόπο της ένας ιππότης, χωρίς πανοπλία, όπλα και άλογο αλλά κουβαλώντας ξύλινες κουτάλες και κατσαρόλες… Και συνέβη ένα από εκείνα τα θαύματα που δεν έχουν όλοι οι ζωντανοί την τύχη να ζήσουν… Ένα θαύμα και πιο λαμπρό ακόμα κι από το φως, το φως του ήλιου. Ο Ρακμάν και η Βιολέτα έζησαν το θαύμα της αγάπης, σε ένα παραμύθι μοναδικό, γραμμένο από την Αργυρώ Πιπίνη.

Ένα παραμύθι που ακουμπά όλα τα όνειρα, εκείνα που δεν τα βλέπεις, αλλά τα νοιώθεις, τα γεύεσαι και τα χαϊδεύεις απαλά να μην χαθούν ποτέ.

Ένα παραμύθι  από εκείνα τα πολύ μαγικά που οι δοκιμασίες του είναι αυτά που  δεν σου δίνει η ζωή  από την αρχή σαν σταθεί λίγο άτυχη μαζί σου. Ή μήπως το να στερηθείς μια φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού σου δίνει περισσότερη δύναμη να μεγαλουργήσεις, να δημιουργήσεις και να νοιώσεις όλα  εκείνα που με μάτια ανοιχτά ίσως και να μην έβλεπες ποτέ;

Η Βιολέτα ή κάθε Βιολέτα είναι η ζωή που δεν λυγίζει στα δύσκολα, που μαθαίνει να μοιράζεται και να ακουμπά παντού με τις αισθήσεις της και μόνο. Της ζωής που ξέρει να περιμένει, να νοιώθει, να μην  απελπίζεται και να μην χαλιέται σε συναισθήματα λύπησης , μοναξιάς και απομόνωσης. Ποίημα ο έρωτας, φως που νικάει το σκοτάδι της ψυχής και του κόσμου. Μυρωδιά και γεύση μελωμένου κάστανου, καραμελένιας τούρτας και σιροπιού κανέλας. Άρωμα από τα αγριολούλουδα και φως λάμψης που αστράφτει και ξαναδίνει ζωή σε μάτια που για χρόνια ήταν ερμητικά κλειστά. Δύναμη αγάπης που καταλύει κάθε εμπόδιο. Τύχη να συναντηθούν δυο άνθρωποι που θα μένουν για πάντα μαζί σαν ένας και για όλη τους τη ζωή. Που θα μοιράσουν σε πολλούς περισσότερους το δώρο της αγάπης τους…

Έρωτας το θέμα του παραμυθιού, θάρρος τόλμη , προσμονή και φως. Όλα πασπαλισμένα με κατάλευκη ζάχαρη άχνη της Φαντασίας , της Ονειροχώρας. Γεμάτη εικόνες όλη η αφήγηση  και ανεπανάληπτες για μια ακόμα φορά οι  μορφές  από την  Έφη Λαδά. Με τα χρώματα του ονείρου δημιουργεί πρόσωπα που μένουν στη μνήμη, ζωντανά, ανεξίτηλα και μοναδικά!  

Αργυρώ και Έφη σας ευχαριστούμε πολύ και για τούτο το ταξίδι και το δώρο!

Για όλους είναι το βιβλίο μικρούς και μεγάλους για όλους εμάς που αγαπάμε, σεβόμαστε και πιστεύουμε πως ακόμα γράφονται όμορφα παραμύθια που ξέρουν μοναδικά να κρύβουν τις αλήθειες της ζωής !

Το όνειρο του Παντοφλίνου, Αλεξάνδρα Μητσιάλη, Εικ: Έφη και Κρίνα Λαδά, εκδ. Πατάκης

Μια παλιά μονοκατοικία, μια καταπληκτική παρέα γάτων, μια γειτονιά σαν από εκείνες τις παλιές, σε μια σύγχρονη πόλη. Μια παρέα ανθρώπων που θα τους δέσει ένα όραμα, ένα όνειρο, ένα πείσμα, ένα φιλότιμο. Μια μοναδική συνταγή να φτιάχνει κάποιος ένα …όνειρο! Ο κ.Ευριπίδης, μοναδικός, αξιαγάπητος, Κύριος,  γράφει η Αλεξάνδρα Μητσιάλη πως δεν υπάρχει πια… Μέσα από το βιβλίο της όμως και την καταπληκτική της ονειροιστορία νομίζω πως θα υπάρχει για πάντα στις καρδιές όσων των αγαπήσαμε.

Ένα βιβλίο γεμάτο συγκίνηση, θέληση, ομορφιά και όνειρα. Εκτός από τον κ. Ευριπίδη , πρωταγωνιστής σε αυτήν την τόσο καταπληκτική ιστορία είναι κι ένας γάτος, ο Παντοφλίνος. Ένας κεραμιδόγατος που αν και ελεύθερος έχει ένα παράπονο. Δεν βλέπει όνειρα και τα ΄χει ανάγκη τόσο πολύ. Ψάχνει απεγνωσμένα να βρει έστω ένα στη θάλασσα , στον ουρανό, οπουδήποτε και η λύση θα βρεθεί με τη βοήθεια των φίλων του και ενός άλλου κεραμιδόγατου, του Πέρση. Όλη μαζί η γατοπαρέα θα χαρίσει κάτι που αγαπά   για να φτιάξουν ένα όνειρο για τον Παντοφλίνο. Κι αυτό επειδή δεν τριγυρνούν κάπου από  μόνα τους αλλά για να ζωντανέψουν  χρειάζονται αγάπη μπόλικη και μια λέξη μοναδική που δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό.

Κι ύστερα σαν φτιάχτηκε εκείνο το όνειρο του μικρού Παντοφλίνου κάτι έγινε, κάτι άλλαξε , για εκείνος, για όλους… Ο Δήμαρχος της πόλης θα ζητήσει από τον κ. Ευριπίδη που παίζει και λατρεύει τη μουσική να φύγει  από την παλιά μονοκατοικία και η διορία που του δίνει κάνει τους ανθρώπους και τους γάτους μια μεγάλη αγκαλιά με ένα κοινό όνειρο, που δεν είναι δικό τους αλλά …θα γίνει!

Ένα βιβλίο από τα πολύ δυνατά λογοτεχνήματα για νέους αναγνώστες και παιδιά. Μια ιστορία που θα διαβάσετε τουλάχιστον δυο φορές για να  μπείτε κι εσείς στο όνειρο, στο « παραμύθι» και στις μεγάλες ομορφιές κι αλήθειες της ζωής. Η Αλεξάνδρα Μητσιάλη έχει γράψει  ένα ακόμα μυθιστόρημα που μπορεί και να συνέβη, μια φορά κι έναν καιρό. Μιλεί για πολλές αξίες. Για την φιλία, την αλληλεγγύη, την μεγάλη ιδέα της προσφοράς, του εθελοντισμού και του …μαζί!

Για εκείνους που δεν απελπίζονται ποτέ και που θέτουν στη ζωή στόχους που γίνονται  εφικτοί, αρκεί να μην τους εγκαταλείψουν ποτέ. Ένα βιβλίο για τις Ανθρώπινες και …Γατίσιες στιγμές της ζωής που λες… Αξίζει! Για την αγάπη, για τις παρέες που πάντα κάνουν θαύματα, για τη δύναμη της θέλησης.

Εάν βιβλίο για όλα εκείνα τα παλιά που χάθηκαν επειδή εμείς τα αφήσαμε, για τους φίλους που είναι πάντα εκεί στα δύσκολα. Για τα όνειρα που ακόμα κι αν δεν υπάρχουν, φτάνει μια σπίθα τόση δα να τα δημιουργήσουμε… Για τη μουσική, το τραγούδι, για τη χαρά και το χρώμα της ζωής που ακόμα κι αν κάποιοι θέλουν να το σβήσουν πάντα υπάρχει τρόπος… Αρκεί να πεις εκείνη τη λέξη, τη μαγική! Κι αν την ξεχάσεις να θυμάσαι πως τα όνειρα βγαίνουν αληθινά αν τα πιστέψεις.

Το βιβλίο έχει ασπρόμαυρες εικόνες με την υπογραφή της Έφης και της Κρίνας Λαδά. Ωστόσο το ταλέντο και των δύο και η ομορφιά των σχεδίων τους δεν τα κρύβει το μαύρο. Ίσα ίσα που μας κάνουν ακόμα πιο πολύ να ονειρευόμαστε…

Επειδή για να γίνει ένα θαύμα χρειάζεται εκτός  από μαγεία και το μαζί …Μην σταματάτε  ποτέ να ονειρεύεστε…

Αλεξάνδρα Μητσιάλη για άλλη μια φορά …εξαιρετικό!

*H Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

http://zhtunteanagnostes.blogs...