Στο πλαίσιο μαθήματος του 4ου εξαμήνου οι φοιτητές επισκέπτονται είτε όλοι μαζί, είτε κατά ομάδες τον Μουζουρά Ακρωτηρίου και εργάζονται στην αρχιτεκτονική αποτύπωση των παλαιών, εγκαταλελειμμένων σπιτιών του χωριού.
Ακολουθούμε μια ομάδα κοριτσιών τις δύο Κωνσταντίνες, τη Βασιλική και την Εμμανουέλα καθώς μπαίνουν σε ένα τέτοιο σπίτι με αυλή, δύο ορόφους και εξωτερικούς χώρους. Αφού κάνουν μια πρώτη αυτοψία στο χώρο, οι φοιτήτριες ξεκινούν να αποτυπώνουν τη λιθοδομή και τα ιδιαίτερα εξωτερικά χαρακτηριστικά του σπιτιού, πριν μπουν μέσα σε αυτό. «Τα παιδιά δουλεύουν σε συνολικά 40 εγκαταλελειμμένα τα περισσότερα σπίτια αλλά και σε μερικά στα οποία οι κάτοικοι τους μας έχουν επιτρέψει να μπούμε σε αυτά» εξηγεί ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής κ. Νίκος Σκουτέλης που μαζί με τον κ. Κ. Ασλανίδη εργάζονται πάνω στο συγκεκριμένο project. Στόχος της δράσης αυτής είναι «να φέρουμε σε επαφή τους φοιτητές μας με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και την παραδοσιακή τεχνολογία. Από τη μια οι φοιτητές “αγγίζουν” αρχιτεκτονική που έχει ποιότητα και που οφείλουμε να αναγνωρίζουμε και ως μέρος της δική μας κουλτούρας. Βλέπουμε ότι αυτές οι τεχνικές την τελευταία 20ετία έχουν επικαιροποιηθεί και τις συναντάμε στις βιοκλιματικές κατασκευές. Από την άλλη πλευρά τα παιδιά μαθαίνουν να αποτυπώνουν με τον παραδοσιακό τρόπο με την κορδέλα, το μέτρο και το μολύβι και όχι με τα ψηφιακά μέσα. Σίγουρα τα ψηφιακά μέσα σου δίνουν μεγάλα πλεονεκτήματα όμως θα θέλαμε παράλληλα να μάθουν και τις παλιές μεθόδους αποτύπωσης» τονίζει ο κ. Σκουτέλης.
Τα παιδιά κινούνται μέσα στα ερείπια και στα χαλάσματα ή τα αποτυπώνουν από μια μακριά. Ο ξεκάθαρος τόπος δόμησης τα βοηθάει να αντιλαμβάνονται τη λογική σύνδεσης των διαφόρων υλικών που έχουν χρησιμοποιηθεί.
«Είναι η δεύτερη φορά που ερχόμαστε όλοι μαζί και κάθε ομάδα μπορούσε να κάνει επίσκεψη από μόνη της» μας δηλώνει η Εμμανουέλα Κουμπιά φοιτήτρια στο 4 εξάμηνο, ενώ παράλληλα μετράει τις διαστάσεις του σπιτιού, τα ανοίγματα, τους πάχους των τοίχων και προσπαθεί να καταλήξει σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. «Αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι ο τρόπος κατασκευής δεν έχει καμιά σχέση με το σήμερα. Στις νέες κατασκευές κυριαρχεί το οπλισμένο σκυρόδεμα, τότε είχαν περισσότερο λίθους, χώμα, κεραμίδια στις σκεπές, ενώ και ο τρόπος κατασκευής ήταν τέτοιος ώστε να εξασφαλίζει την καλή συμπεριφορά της οικίας το χειμώνα και το καλοκαίρι» λέει η Εμμανουέλα, ενώ η Κωνσταντίνα Περιστέρη συμπληρώνει πως «η μελέτη των παλαιών μεθόδων αρχιτεκτονικής έχει πολύ ενδιαφέρον και έχει και μέλλον καθώς τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ περισσότερα τα κτήρια που θα πρέπει να ανακατασκευαστούν».
