Της Ελένης Μπετεινάκη
Κι αφού περνάμε πρωτόγνωρες εποχές με πολλούς περιορισμούς και προσοχή μεγάλη, τα «Παραμύθια του Σαββάτου» θα σας κρατούν καθημερινά παρέα με πολλές αναρτήσεις και πολλά βιβλία που αξίζει να διαβάσουμε και να «παρηγορηθούμε».
Παλαιότερες εκδόσεις, βιβλία που έχουμε αγαπήσει, που διαβάζουμε δυνατά για όλη την οικογένεια. Που μπορεί να τα έχουμε στη βιβλιοθήκη μας και τα θυμόμαστε ξανά...
Σουσάμι άνοιξε…. Κάτι παραμυθένιο μυρίζει
Παστέλι κόλλησε…. Ζαβολιά ξεκινά…
Τζουμταρατάτζουμ; … Αρχίσαν και τα όργανα
Σκουλικομυρμιγκότρυπα; …Μπα, τίποτα δεν ανοίγει!
Μακαρόνια – με- κιμά; …κάποιος μάλλον πεινάει…
Η πόρτα όμως παραμένει κλειστή, ερμητικά κλειστή. Σαν την ψυχή όταν δεν βρίσκει τις κατάλληλες λέξεις, χαραμάδες, γωνίτσες να ξαποστάσει, να ηρεμήσει, να εκτονωθεί!
Και αρχίζει η αναζήτηση τρόπων, να ανοίξει εκείνη η πόρτα, η μυστική, η μικρή μα πολύτιμη. Και μπαίνουν σε εφαρμογή όλα τα σχέδια, όλα τα γνωστά τερτίπια των παραμυθιών. Κι οι κούκλες που εκσφενδονίστηκαν πάνω στην πόρτα, τίποτα δεν κατάφεραν…
Κι άρχισε το κοριτσάκι, να ψάχνει λέξεις, λέξεις μαγικές που αρχίζαν από ΣΣΣΣσσσς….
Σίδερο, σκοτάδι, σαύρα, σφήκα, σούπα, σαρανατποδαρούσα, σινιάλο, στρειδάκι, σεντόνι, σοκολατάκι, σύννεφο…… Συγνώμη! Και τότε κάτι άλλαξε, κάτι σαν να ξεκλείδωσε κι όλα γίνανε διαφορετικά. Κι ομορφύναν, κι απόκτησαν γεύση και άρωμα και πνοή….Κι ένα χαλί αυτό της ηρεμίας και ομορφιάς, το μαγικό, έφερε πάνω του το κλειδί, το πολύτιμο!
Τα συναισθήματα σε μια δυνατή στιγμή και γραφή. Σε μια δυνατή φαντασία που μεταμορφώνει τα πάντα στο πέρασμα της. Σε μια ιστορία της Λίνας Μουσίωνη γεμάτη πείσμα, επιμονή, και …συγνώμες. Για τις λέξει που δυσκολευόμαστε ακόμα και να σκεφτούμε, πόσο μάλλον να τις προφέρουμε. Για τα συναισθήματα που δεν ξεκλειδώνονται εύκολα. Για όλα όσα χρωστάμε σε κάποιους και δεν λέμε, έρχεται μια στιγμή που καταλαβαίνουμε πως δεν πάει άλλο. Και τότε όταν ο εγωισμός μετριαστεί, κι όταν παραδεχτούμε το λάθος μας , οι λέξεις, οι εικόνες, τα συναισθήματα, η ζωή μας …αλλάζει. Ο θυμός είναι σύμβουλος κακός, δράκος γίνεται και πρώτα απ’ όλους τρώει τον ίδιο μας τον εαυτό. Λιοντάρι μοιάζει η ψυχή μέσα σε κλουβί που χει χαμένο το κλειδί. Όλα αλλάζουν με μια συγνώμη αληθινή. Μια και μόνο λέξη που αρχίζει από Σ… κεφάλαιο ή σ, πεζό, αλλά έχει τη δύναμη όλων των αγριμιών του ζωολογικού κήπου, όλων των δράκων των παραμυθιών κι όλη τη μαγεία του σύμπαντος , την ομορφιά και τη δύναμη.
Για τα συναισθήματα, για τις λέξεις, για τα ανείπωτα το νέο βιβλίο της Λίνας Μουσιώνη. Με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο, την αχαλίνωτη φαντασία της και το μοναδικό της χιούμορ, πλέκει άλλη μια ιστορία μαγική. Το μαγικό της κλειδί ξεκλειδώνει ψυχές, «δωμάτια» και χαμόγελα!
Με την ζωντανότατη εικονογράφηση και πολύ ιδιαίτερη και πάλι της Κατερίνας Βερούτσου.
Ένα βιβλίο για παιδιά από μια συγγραφέα που έχει ΜΟΝΟ παιδική ψυχή!
*Το μαγικό κλειδί. Λίνα Μουσιώνη, εικ: Κατερίνα Βερούτσου, εκδ. Ελληνοεκδοτική
Βρείτε το εδώ :https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/to-magiko-kleidi
https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/
