Τι μπορεί να σήμαιναν οι θυελλώδεις αέρηδες που μανιασμένοι έπνεαν στις αετοκορφές της Δίκτης στις 6 τ’ Αυγούστου; Τι μπορεί να σήμαινε το τσουχτερό κρύο τω 6 βαθμών , πρωτοφανές για τέτοια εποχή, πού κανε τα κορμιά να τουρτουρίζουν, σαν νάταν γεναριάτικος όρθρος ; Μήπως η φυσική αντίδραση των στοιχείων της φύσης στα γεγονότα που ξάφνιασαν, για τη διένεξη ως προς τα γεωγραφικά σύνορα της επικράτειας του Χριστού της Δικτομαδαρίτικης περιφέρειας ; Ασφαλώς και όχι. Το γεγονός του θρονιάσματος του μικροσκοπικού Ιερού Κορυφής, του πανάρχαιου και πολυθρύλητου, από το σεβασμιότατο μητροπολίτη Πέτρας και Χερρονήσου κ.κ. Γεράσιμο, λειτούργησε σαν μυστικό προσκλητήριο για μια πρωτοφανούς ανταπόκρισης κοσμοσυρροή.
Ο απλός λαός που νιώθει τούτα τα βουνά καστροφύλακες, δραγουμάνους του τόπου του και μέρη ιερά κι απροσκύνητα, άνθρωποι κι από τις δυο μεριές, του Βορρά και του Νότου, έσπευσαν σύσσωμοι στο μυστικό του Αφέντη τους κάλεσμα: Λασηθιώτες και Βιαννίτες, Γεραπετρίτες και Πεδιαδίτες, όλοι , σε μια θρησκευτική αλυσίδα πιασμένοι, ξεκίνησαν για τη μεγάλη ανάβαση. Τι κι αν τα στοιχεία της φύσης εμαίνονταν άγρια; Tι κι αν οι αέρηδες λυσσομανούσαν; Όλοι, άλλοι, οι πιο τολμηροί, συνοδοιπόροι του Δεσπότη, άλλοι τ’ αγριοχάραμα, ανηφορίσαμε με της ψυχής μας την πίστη, για τoυ Θεού το προσκύνημα.
Οι αυστηρές απανωτές βουνοκορφές και τα χαράκια μάς υποδέχονταν και φέτος χαρούμενες. Νιώθαμε τη βοηθητική αύρα τους στου κορμιού μας τη δύναμη, στην αντοχή των ποδιών, της καρδιάς, των πνευμόνων. Mα o ήλιος φέτος δεν μας καταδέχτηκε.
Συννεφιασμένη κατσιφάρα πούτρεχε μαζί μας και πάνω μας, σαν κινηματογραφικό τέχνημα, έδινε ένα διαφορετικό τόνο στο φετινό μας ανέβασμα. Κάθε πέτρα και μια ιστορία. Κάθε φαράγγι και μια διήγηση.
Κάθε κορφή κι ένα τραγούδι: Τ’ αόρια, τα ψηλά βουνά τον έχουν τον αέρα, μα η νιότη κι η παλληκαριά λιγαίνουν κάθε μέρα, τραγουδούσε ο ανώνυμος κρητικός στιχουργός, αντιπαραβάλλοντας την παντοδυναμία των στοιχείων της Φύσης στο εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης. Ορθάνοιχτο το βιβλίο της ιστορίας της Κρήτης απλωνότανε μπρος στα μάτια μας, πάνω σε τούτες τις ακατάβλητες βουνοκορφές : Μινωικά μονοπάτια στις ριζοβουνιές τους, Αρχαία Αρκαδία, Άρβις, Ίνατος, Βιάννος, Πριανσός, ένωναν τις πλούσιες κρητικές πόλεις του Βορρά με τα πολύβουα λιμάνια του Νότου, τις αγορές της Αιγύπτου, της Φοινίκης, της Μεσοποτα- μίας….Κι ύστερα, τα χρόνια τα βυζαντινά, τ’ αράβικα, τα τούρκικα, χρόνια που ο θρύλος τα δένει με την ιστορία πρωτότυπα…. - Εδώ, σε τούτες ριζοβουνίτικες στράτες, στρατοί και στρατοκράτορες περνούσαν, υπό το άγρυπνο βλέμμα του κορφινού Ιερού, μας διηγείται μια πατριαρχική κορφή, προσπαθώ- ντα ς ν’ απαλύνει τον πόνο μας από τη δύσβατη ανηφοριά της.
Μια στρατιά ολόκληρη, με στρατό και στρατηγούς, με τις φαμίλιες και τα υπάρχοντά τους, αποβιβάστηκε, μια φορά, με τα καράβια του νότου, με προορισμό τη μεσαρία της Κρήτης. Μα τα περάσματα ήτονε δύσκολα, κι ένα μουλάρι ξεγλίστρησε, κι ας ήταν το πιο περήφανο, τούτο που μετέφερε του στρατοκράτη τη δέσποινα. Οζό και κερά κυλίστηκαν στου θανάτου το χτύπημα , ομπρός στα πανικόβλητα μάτια του σερασκέρη τους άρχοντα. Στην αστρα- πιαία αναζήτηση για μια ουράνια λύση, το βλέμμα του συναντήθηκε με το θεό της Κορφής. –Σώσε τη, Δέσποτα, όποιος κι αν είσαι, κι εγώ, ένα τσουβάλι μαλάματα δα σκορπίσω στη Χάρη σου, φώναξε ο πανικόβλητος ξένος . Το θαύμα ολοκληρώθηκε πάραυτα, κι ο χουβαρντάς προσκυνητής ξεπλήρωσε το τάμα ντου, σαν είδε την κεράν του να συνέρχεται…
Από τότε, κάθε χρόνο, την ώρα του ευαγγελίου, πολλών τα χεροσκαψίματα φέρνουν στο φως τα πειστήρια τούτης της απίστευτης, για τ’ άπιστα αυτιά μας, αφήγησης: Φλουριά κωνσταντινάτα, διαφόρων σχημάτων και μεγεθών, βλέπουμε ν ΄αραδιάζονται μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας . Μα φέτος, διεκδικητής των θησαυρών καινούργιος εφάνηκε: Ήταν ο μανιασμένος αορίτικος βορράς που σήκωνε σύννεφο το λιγοστό της ιερής κορφής χώμα, διεκδικώντας να φανερώσει για πάρτη του τα μαρτυρίκια του θρύλου. Εμείς, σε τέτοιες αντίξοες συνθήκες, δεν βρήκαμε, και δεν ξέρουμε ποιος ή ποιοι ήταν οι φετινοί τυχεροί των μυστηριακών τούτων δώρων. Πήραμε, όμως, το ιερό ενθύμιο του θρονιάσματος , την αρωματική κερομαστίχη, που πλούσια μοιράστηκε στο πολυπληθές εκκλησίασμα, μαζί με το ανοιχτοχέρικο εκκλησιαστικό κέρασμα.
Ευχαριστούμε θερμά το σεβασμιώτατο μητροπολίτη κ.κ. Γεράσιμο, τους ευσεβείς ιερείς και βοηθούς που τον πλαισίωσαν, το Δήμαρχο Οροπεδίου, κ. Στεφανάκη, τον Ορειβατικό Σύλλογο , τους Ερυθροσταυρίτες διασώστες και όλους όσους βοήθησαν στην πραγματοποίηση της ξεχωριστά υποβλητικής και σεμνής τούτης ιερής τελετής. Η Χάρη και η ευλογία της νάναι βοηθός στις ανηφοριές και στις κατηφοριές της ζωής μας. Και του χρόνου με υγεία.
Μαρία Πετράκη - Μηλάκη
