Άγιος Νικόλαος: Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη μέσω της Τέχνης

Από την Τετάρτη, 31 Ιουλίου και για ένα μήνα, o Πολυχώρος «Peripou» θα φιλοξενεί έργα από διαφορετικές εκφάνσεις της Τέχνης (κολλάζ, ψηφιδωτά, digital art, ποίηση σε καμβά, installations κα).  Στο opening event της Έκθεσης οι «Έψιλον Ωμέγα» και η ποιητική κολεκτίβα “Εύφλεκτον υλικόν”, θα ζωντανέψουν με spoken word poetry τα εκθέματα.  

Στη σχετική ανακοίνωση αναφέρεται:

"Η οργανωτική επιτροπή του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Αγίου Νικολάου  προχωράει σε ένα ακόμα καλλιτεχνικό κάλεσμα, διοργανώνοντας την έκθεση με τίτλο “Art in Solidarity with Palestine” σε επιμέλεια της Φαίης Ευδαίμων, με σκοπό την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση του κοινού για όσα διαδραματίζονται στην πολύπαθη Παλαιστίνη.

Η Έκθεση αποτελεί μια σύμπραξη καλλιτεχνών από την ευρύτερη περιοχή του Αγίου Νικολάου αποδεικνύοντας το ρόλο της τέχνης, στις απεριόριστες μορφές της, στη δυναμική της αντίστασης και στη δημιουργία κινημάτων που παίρνουν θέση σε σημαντικά ζητήματα.  

Όπως σημειώνουν οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν “κάθε δημιουργία αποτελεί κραυγή ενάντια στην αδιαφορία” και είναι το δικό τους καλλιτεχνικό αποτύπωμα των συναισθημάτων και των σκέψεων τους που φέρνει ο πόλεμος στην Παλαιστίνη και όσα βιώνει ο λαός της.   

Σε συνέχεια του 1ου PIFF CRETE: γιατί κανείς δεν μπορεί να νιώθει ελεύθερος μέχρι η Παλαιστίνη να είναι ελεύθερη! 

Η έκθεση αποτελεί συνέχεια του 1ο Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Παλαιστινιακού Κινηματογράφου Κρήτης (Piff Crete) που διοργανώθηκε στις αρχές Ιουλίου.

Η ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα για συμμετοχή ήταν συγκινητική. Για τρεις ημέρες, από την Παρασκευή, 05 έως και την Κυριακή, 07 Ιουλίου, σε Άγιο Νικόλαο, Ελούντα και Νεάπολη συναντήθηκαν άνθρωποι που ένωσαν τις ανησυχίες τους σχετικά με τα όσα διαδραματίζονται στην Παλαιστίνη και επισφράγισαν με την παρουσία τους την αλληλεγγύη στον πολύπαθο λαό της. 

Το φεστιβάλ διοργανώθηκε χωρίς καμία χρηματοδότηση, με εθελοντική συμμετοχή των συντελεστών και την δωρεάν διάθεση των ταινιών από τους δημιουργούς: Farah Nabulsi (“Today They Took My Son,” Oceans of Injustice“The Present”), Amer Shomali και Paul Cowan “The Wanted 18”, Osama Atwa και Waseem Khair (“120 KM του Waseem Khair”), του Ward Kayyal (Hamza: Chasing the Ghost Chasing Me”) και του Jumana Manna (”Foragers”)/

Οι συζητήσεις που έγιναν μετά τις προβολές με τους παλαιστίνιους καλεσμένους, τη Διευθύντρια του Piff Limassol Jafra Abu Zoulouf, τον Διευθυντή της ΜΕΘ Αγ. Νικολάου Μασούντ Χάνι, τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Παροικίας της Ελλάδας Μοχάμεντ Ελ Σάιντ, τον Σκηνοθέτη Ward Kayyal αλλά και Έλληνες και Παλαιστίνιους επισκέπτες του Φεστιβάλ πυροδοτήσαν μια ευρύτερη αμφισβήτηση των καθιερωμένων αφηγήσεων που ακούγονται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και έδωσαν την ευκαιρία στο κοινό να αναπτύξει μία συναισθηματική και προσωπική σύνδεση με τον λαό και την κουλτούρα της Παλαιστίνης.  

Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων:  

∙ Έγιναν αναφορές για την παράλογη βία που τόσα χρόνια βιώνουν οι Παλαιστίνιοι, εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πριν την 7η Οκτωβρίου, για τις οικογένειες που διαλύονται, τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης με τρομερές ελλείψεις σε νερό και τρόφιμα, τον εκτοπισμό της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού, τα χιλιάδες παιδιά που έχουν πεθάνει είτε από βομβαρδισμούς είτε από υποσιτισμό.  

∙ Αναλύθηκε το «κλιματικό κόστος» του πολέμου, ο αφανισμός της καλλιεργήσιμης γης, ο ξεριζωμός εκατοντάδων χιλιάδων δέντρων, τα  36.000 μέτρα αρδευτικών έργων που έχουν καταστραφεί, η ακτινοβολία από τις εγκαταστάσεις και τους χώρους ταφής των αποβλήτων που προκαλεί αυξημένα ποσοστά καρκίνου και παραμορφώσεων κατά τη γέννηση στις παλαιστινιακές κοινότητες της Δυτικής Όχθης, η βίαιη κατάσχεση της γης και η κατασκευή ενός οδικού δικτύου με φράκτες, check point και εμπόδια. 

∙ Περιγράφηκαν οι δύσκολες επικοινωνίες που έχει η Κοινότητα με τους Πολιτικούς αλλά και τα ‘κλειστά μάτια’ των Ηγετών απέναντι στους ανελέητους βομβαρδισμούς ενάντια στις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου.  

∙ Αναλύθηκε ο ρόλος του κινηματογράφου ως ένα ισχυρό μέσο αντίστασης και αγώνα για δικαιοσύνη, ελευθερία αλλά και διατήρηση της συλλογικής μνήμης, μέσα από μία μικρή αναδρομή στην ιστορία του Παλαιστίνιακού Κινηματογράφου, από τις πρώτες προσπάθειες το 1920, στην περίοδο μετά τη Νάκμπα, έως την Αναγέννησή του τη δεκαετία 1960-1970 ιδιαίτερα μέσα από την οργάνωση και την ίδρυση του Τμήματος Κιν/φου της PLO (Παλαιστινιακή Απελευθερωτική Οργάνωση) και, τέλος, στη διεθνή αναγνώριση που ήρθε με την Πρώτη Ινφάντα.  

Στο πλαίσιο του φεστιβάλ, με κουτί εισφορών, συγκεντρώθηκαν χρήματα για τη στήριξη ενός ταλαντούχου καλλιτέχνη από τη Γάζα του Durgham Qreiqe/"