Αγαπητό Cretalive,
μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα Δημοτικό Σχολείο στο Ηράκλειο που ποτέ δεν είχε ενιαίο κτήριο για όλες τις τάξεις κι έτσι τα παιδιά αναγκαζόταν να βγάζουν ολόκληρες χρονιές στα λεγόμενα "παραρτήματα", αίθουσες σε διάφορα σημεία της περιοχής, οι οποίες συχνά έπασχαν όχι μόνο από στοιχειώδεις υποδομές, έλλειψη χώρου αυλής για τους μαθητές αλλά και από υγιεινή.
Αυτή η ιστορία ξεκινάει από τη δεκαετία του '70 και η κατάσταση ήταν έτσι μέχρι πέρσι, οπότε μετά από μακρόχρονους αγώνες διευθυντών και συλλόγων γονέων με τη γραφειοκρατεία και ταλαιπωρία γενεών και γενεών μαθητών, το σχολείο απέκτησε έναν νέο χώρο με όλες τις προδιαγραφές, όπου στεγάζονται οι μεγάλες τάξεις του σχολείου.
Το μόνο που μένει είναι... το φως της γνώσης, καθώς η σύνδεση με το ηλεκτρικό ρεύμα είναι ακόμα εκκρεμής!
Τον τελευταίο καιρό που έχει συχνά συννεφιά, τις πρώτες ώρες τα παιδιά με δυσκολία διαβάζουν και μάλιστα πολλά προνοούν και κρατούν φακούς ανάγνωσης για να μην κουράζουν τα μάτια τους. Από χθες τους έβαλαν φωτισμό με γεννήτρια, αλλά τα φώτα αυτά τρεμοπαίζουν και είναι εξίσου κουραστικά.
Και διερωτώμαι, όπως υπάρχει διαδικασία σύνδεσης με τη ΔΕΗ σε ειδικές περιπτώσεις (ΑΜΕΑ κ.α.), δεν υπάρχει τρόπος να επισπευσθούν οι διαδικασίες αυτές για ένα σχολείο, όταν μάλιστα καθημερινά τηλεφωνούν από τη διεύθυνση προκειμένου να πιέσουν για τη διεκπεραίωση;
Ας ελπίσουμε όπως περάσαν 40 χρόνια για να αποκτήσει κατάλληλη στέγη το σχολείο της γειτονιάς μας, και οι τότε μαθητές είδαμε τα παιδιά μας να την χαίρονται, να μην περάσουν άλλα 40 χρόνια ώστε να φωτιστεί και να το χαρούν τα... εγγόνια μας!
Υ.Γ. Αναφέρομαι στο 35ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου
