Αγαπητό Cretalive,
Η κυρίαρχη παντού τα τελευταία χρόνια μιζέρια μας έχει περικυκλώσει. Είναι εκτός των άλλων και η εύκολη λύση για κουβέντα, τραβά το ενδιαφέρον του συνομιλητή μας και έχει και αυτός κάτι να προσθέσει. Το να βλέπουμε όλη την καθημερινότητα μας μέσα από το πρίσμα αυτο μας κάνει να χάνουμε την επαφή και με τα όσα όμορφα υπάρχουν γύρω μας. Όλο και πιο έντονα αντιληπτό γίνεται αυτό και στο “μικρό” πλαίσιο της πόλης μας. Βλέπουμε τα πάντα μαύρα.
Δηλώνω εξαρχής την αγάπη μου για αυτή την πόλη, επέλεξα να ζήσω εδώ. Μεγάλωσα σε ένα Ηράκλειο που διαρκώς μεγάλωνε πιο γρήγορα απ’ όσο μπορούσε να το διαχειριστεί. Τα στενά του με τα παλιά σπίτια όπου μύριζαν λεμονιές και λουλούδια έγιναν πάρκινγκ, σπίτια χτίστηκαν πριν φτιαχτεί σχέδιο πόλης, με ό,τι αυτό φέρνει μαζί του. Το Ηράκλειο που έβλεπα ήταν άναρχο κι έκρυβε όλο και πιο βαθιά τα κάλλη του. Έπρεπε να θέλεις και να ξέρεις που θα ψάξεις να τα βρεις. Κάποια έχουν χαθεί για πάντα και κάποια θέλουν κόπο για να βρεθούν.
Η άγνοια έφερε την απαξίωση. Πάψαμε να αγαπάμε την πόλη μας, ίσως θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αυτό εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο απαξίωσης κάποιων πραγμάτων, όπως η παιδεία, ο σεβασμός και ο πολιτισμός τα χρόνια αυτά, αλλά η συζήτηση αυτή είναι μεγάλη και δεν χωράει εδώ. Το Ηράκλειο πάλεψε να γίνει μια μεγάλη σύγχρονη πόλη και τα χρόνια της ευημερίας μέσα από τα ροζ γυαλιά μας αγνοούσαμε τα προβλήματα που σιγά σιγά συσσωρεύονταν. Όμως η μόδα άλλαξε και τα γυαλιά μας πλέον είναι μαύρα. Έτσι βλέπουμε μόνο λακκούβες, τα πανταχού παρόντα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, το κυκλοφοριακό, ανακαλύψαμε ότι το Ηράκλειο δεν έχει πράσινο και ότι έχει σκουπίδια. Λοιδορούμε προσπάθειες που γίνονται να μας φέρουν πιο κοντά στα μυστικά που κρύβει η πόλη αυτή.
Πρέπει το ιστορικό της κέντρο να κερδίσει την θέση που του αξίζει. Χαίρομαι που γεμίζει πεζόδρομους, χαίρομαι που αναδεικνύεται ο πολιτισμός της πόλης, που γίνεται προσπάθεια το Ηράκλειο να μπορεί να δείξει τις ομορφιές του. Χαίρομαι που έχω πλέον τη δυνατότητα να δω στη πόλη μου μια όπερα, μια συμφωνική ορχήστρα, να ανακαλύψω περπατώντας στους δρόμους του το καλοκαίρι νέους καλλιτέχνες, χαίρομαι μπορώ να ανοίξω το παράθυρο στον πολιτισμό στο παιδί μου, χωρίς να φύγω από την πόλη μου. Ο πολιτισμός θα φέρει το σεβασμό στον συμπολίτη και στην πόλη.
Ναι, οι λακκούβες, τα σκουπίδια, τα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια και όλα τα άλλα στραβά υπάρχουν, υπήρχαν όμως από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό είναι θέμα σεβασμού στην πόλη μας και τους συμπολίτες μας. Ας βγάλουμε τα μαύρα γυαλιά της μιζέριας κι ας γίνουμε πιο δεκτικοί στις αλλαγές, κανείς δεν μπορεί να εξαφανίσει τις κακοτεχνίες δεκαετιών εν μια νυκτί, κανείς δεν μπορεί να αλλάξει με μαγικό ραβδί την νοοτροπία μας να μη σεβόμαστε την πόλη και τους συνανθρώπους μας. Πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς, για να αλλάξουμε κάτι και γύρω μας. Ό,τι μας ανοίγει το δρόμο αυτό, αξίζει έστω την αναγνώρισή μας. Ας αγαπήσουμε την πόλη μας περισσότερο, για να τη σεβαστούμε και να προχωρήσουμε όλοι μαζί μπροστά.
K.H.
