Με νέες, πολύ μεγαλύτερες ανεμογεννήτριες υπό ανάπτυξη, η υπεράκτια αιολική βιομηχανία εξετάζει τρόπους βελτίωσης των διαδικασιών παραγωγής και περαιτέρω μείωση του κόστους μέσω της τυποποίησης.
Στην πρόσφατη παγκόσμια διάσκεψη κορυφής αιολικής ενέργειας ανέμου στο Αμβούργο τον Σεπτέμβριο, οι ηγέτες της βιομηχανίας περιέγραψαν την ανάπτυξη ανεμογεννητριών που θα μπορούσαν σύντομα να είναι πολύ μεγαλύτερες από τις υπάρχουσες και δήλωσαν ότι βλέπουν λίγα τεχνικά εμπόδια για την ανάπτυξη μονάδων ισχύος 20 μεγαβάτ, με λεπίδες έως και 240 μέτρων σε διάμετρο.
Σύμφωνα με τους αναλυτές της Wood Mackenzie Power & Renewables, η αγορά θα έχει ανεμογεννήτριες 15-20 μεγαβάτ μέχρι το 2030 και η δυνατότητα μείωσης του κόστους μονάδων 12-15 μεγαβάτ είναι ήδη υπό ανάπτυξη.
Οι προκλήσεις για την ανάπτυξη μιας τόσο μεγάλης ανεμογεννήτριας αφορούν πρώτα στο μήκος των λεπίδων, κατόπιν στην ανάγκη για νέα, προηγμένα και πιο δυναμικά συστήματα ελέγχου. Οι τεχνικές δυσκολίες περιλαμβάνουν τα φορτία κόπωσης σε τέτοιες τεράστιες μονάδες και γενικότερα την πρόκληση της κατασκευής των λεπίδων, από άποψη μάζας και αεροδυναμικής, αλλά και μεταφοράς.
Το κόστος μιας λεπίδας είναι περίπου το 6-8% του συνολικού κόστους μιας ανεμογεννήτριας. Οι μακρύτερες λεπίδες θα είναι όλο και πιο ακριβές, αλλά μπορούν να συμβάλουν στη μείωση του κόστους της ενέργειας και μια σχετικά μικρή αύξηση του μήκους των λεπίδων μπορεί να αυξήσει σημαντικά την ετήσια παραγωγή ενέργειας.
Η χρήση νέων υλικών, όπως ανθρακόνημα, είναι μία λύση στο σχεδιασμό νέων, μακρύτερων λεπίδων. Ωστόσο, οι ίνες άνθρακα έχουν τα δικά τους ζητήματα, καθώς αποτελούν αγωγό του ηλεκτρισμού και η προστασία από κεραυνούς περιπλέκεται
