Αναπνευστισμός: Το κίνημα που υποστηρίζει ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς… φαγητό

Ίσως δεν το έχετε ξανακούσει, αλλά υπάρχει ένα κίνημα ανθρώπων που υποστηρίζει ότι μπορούμε να ζήσουμε με ελάχιστο φαγητό, αρκεί να «τρώμε» αρκετό… αέρα και ήλιο.

Το κίνημα αυτό λέγεται αναπνευστισμός και στηρίζεται στην πεποίθηση ότι μια ενέργεια γνωστή στον Ινδουισμό ως Πράνα -μια θρεπτική δύναμη ζωής- μπορεί να απορροφηθεί από τον αέρα.

Φυσικά, όπως αναφέρει το Vice, αυτή η πεποίθηση έχει αποδειχτεί επικίνδυνη. Πολλοί θάνατοι σχετίζονται με τον αναπνευστισμό, παρόλο που στις περισσότερες περιπτώσεις η αφυδάτωση αποβαίνει μοιραία βραχυπρόθεσμα και όχι η λιμοκτονία. Έτσι πέθανε μια 49χρονη Αυστραλέζα ονόματι Verity Linn, το πτώμα της οποίας βρέθηκε το 1999 σε μια σκηνή με θέα το Cam Loch στα Χάιλαντς της Σκοτίας. Είχε πεθάνει από αφυδάτωση και υποθερμία και ανάμεσα στα υπάρχοντά της βρέθηκε ένα εγχειρίδιο αναπνευστισμού με τίτλο “Living on Light: The Source of Nourishment for the New Millennium”.

Παρά την κακή δημοσιότητα από τέτοια γεγονότα, το κίνημα βρίσκει συνεχώς νέους οπαδούς. Μάλιστα, πολλοί το επαινούν.

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Nicolas Pilartz. Γεννήθηκε στη Γαλλία αλλά τώρα ζει στην Ιταλία και περιγράφει τον εαυτό του ως facilitator στο Eden Pranic Center, έναν από τους μεγαλύτερους οργανισμούς αναπνευστισμού στον κόσμο. Στα 50 του, ο Pilartz λέει ότι τρώει μόνο ένα στέρεο γεύμα την εβδομάδα κατά μέσο όρο και το υπόλοιπο διάστημα καταναλώνει υγρά.

Το Vice ήρθε σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Nicolas, για να πληροφορηθεί τις λεπτομέρειες της διατροφής του. Μεταξύ άλλων ο ίδιος υποστήριξε ότι εντάχθηκε στο κίνημα όταν παρακολούθησε με την κοπέα του το ντοκιμαντέρ «Living on Light», σε ηλικία 41 ετών, ως μια λύση για ορισμένους πόνους από τους οποίους υπέφερε.

«Ξεκίνησα με τη διαδικασία των 21 ημερών», εξηγεί. «Έκανα τη διαδικασία. Άρχισα στις 15 Νοεμβρίου του 2012 και έμεινα για επτά μέρες χωρίς υγρά. Μετά τη δεύτερη βδομάδα άρχισα να πίνω χυμούς. Βασικά, έφτασα 35 μέρες κυρίως με υγρά. Στο μεταξύ πήγα να δω τους δικούς μου τα Χριστούγεννα και κανείς δεν ήξερε τι έκανα. Είχα χάσει 14 κιλά, οπότε έδειχνα πολύ διαφορετικός και όταν η μητέρα μου άνοιξε την πόρτα είπε «Τι έπαθες παιδί μου; Είσαι άρρωστος; Έχεις κάποιο πρόβλημα»;

Όμως όπως τονίζει, μετά από λίγο προσαρμόστηκαν στην ιδέα, καθώς του είχαν εμπιστοσύνη. Αναγκάστηκε να ξαναρχίσει προσωρινά να τρώει για χάρη της κοπέλας του, όμως όταν χώρισαν οριστικά, το ίδιο συνέβη και με τη σχέση του με το φαγητό.

«Ήμουν μόνος και σκέφτηκα ότι θα το κάνω τώρα, επειδή ένιωθα πολύ καλά. Ήμουν δυο εβδομάδες με υγρά, κάποιους καφέδες και τσάι με λίγο μέλι. Μετά διάλεγα κάποια περίσταση -γενέθλια, έναν γάμο ή κάποια γιορτή- για να απολαύσω το φαγητό με ανθρώπους γύρω μου. Αλλά έλεγα ότι αν ήμουν μόνος θα κατανάλωνα μόνο υγρά. Επειδή ήθελα να διατηρήσω όλα τα οφέλη της κατάστασης. Έτσι άρχισε η διαδρομή μου στον αναπνευστισμό».

Ο Nicolas πάντως εξακολουθεί να τρώει όλες τις τροφές όταν είναι με παρέα – αλλά… με μέτρο, «διότι αν φάω πολύ θα με επηρεάσει, σαν χανγκόβερ. Πάντα έχω χανγκόβερ την επόμενη μέρα, αλλά εξαρτάται από την ποσότητα και την ποιότητα. Όταν τρώω, νιώθω την ενέργειά μου να πέφτει. Για μια στιγμή ανεβαίνω, όπως όταν πίνεις αλκοόλ και μετά πέφτω. Βλέπω διπλά, σαν να έχω μεθύσει. Νιώθω ότι αλλάζει η ενέργειά μου».

Επιπλέον, ο Nicolas αποκάλυψε στο Vice ότι πηγαίνει στην τουαλέτα μια με δύο φορές την εβδομάδα, ανάλογα με την ποσότητα του φαγητού που καταναλώνει, ενώ εκείνοι που έχασαν τη ζωή του, κατά τη γνώμη του, μάλλον υπέφεραν και από άλλα προβλήματα υγείας – ή το παρακάνουν και δεν σταματούν στις 21 ημέρες.

Το θετικό είναι ότι πλέον είναι σε σχέση με μια γυναίκα που ασπάζεται τις ίδιες πεποιθήσεις – οπότε λογικά δεν έχουν διαφωνίες για το τι… δεν θα φάνε.