Χοακίν Μουριέτα, διάσημος καλιφορνέζος παράνομος, ο επονομασθείς και μεξικάνος Ρομπέν των Δασών. Αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία του Ζορό.
Ελάχιστοι γνωρίζουν πώς ο θρύλος του μασκοφόρου εκδικητή, βασίζεται στην αληθινή ιστορία ενός ατρόμητου αλλά και ρομαντικού ληστή…
Όπως και ο Zorro, o Joaquin Murrieta προστάτευε τους Καλιφορνέζους από τους εισβολείς που έκλεβαν τις περιουσίες τους. Χάρη στην ικανότητά του να ξεφεύγει, κάποιοι τον ονόμασαν «Αλεπού», ή όπως λέγεται στα Ισπανικά “El Zorro”.
Ο Joaquin Carrillo Murrieta αποτέλεσε μια κακόφημη εικόνα της Καλιφόρνιας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1850, και για κάποιους θεωρήθηκε ως ένας διαβόητος ληστής ενώ για κάποιους άλλους ένας Μεξικανός πατριώτης.
Την εικόνα του περιβάλλει μια διαμάχη σχετικά με το ποιος ήταν και το κίνητρο όσον έκανε ο Μουριέτα, όπως επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εν γένει ζωή του.
Τα λόγια του ιστορικού Σούζαν Λι Τζόνσον άλλωστε, είναι ενδεικτικά επ’ αυτού: «Τόσα πολλά παραμύθια έχουν αναπτυχθεί γύρω από το όνομα του Μουριέτα, οπότε είναι δύσκολο να διαχωρίσουμε το μυθικό από το πραγματικό».
Μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια για τον Χοακίν Μουριέτα είναι ότι γεννήθηκε το 1829 και ταξίδεψε στην Καλιφόρνια το 1850, επιδιώκοντας την εξόρυξη χρυσού. Ο μύθος λέει ότι ο ίδιος, η σύζυγός του αλλά και ο αδελφός του δέχθηκαν επίθεση από αμερικάνικους ανθρακωρύχους που αφενός ζήλευαν την επιτυχία του και αφετέρου μισούσαν τους Μεξικανούς. Αφού χτυπήσανε τον ίδιο βίασαν τη σύζυγό του, εν συνεχεία κρέμασαν τον αδελφό του, και σκότωσαν το αγαπημένο άλογό του.
Ο Μουριέτα προσπάθησε να ακολουθήσει το νόμιμο δρόμο αρχικά και να ζητήσει την αποκατάσταση του ιδίου και της οικογένειάς του από τα δικαστικά όργανα της Καλιφόρνιας. Η υπόθεση δεν εκδικάστηκε ποτέ καθώς σύμφωνα με τα δικαστήρια της Καλοφόρνιας οι Μεξικανοί απαγορευόταν να καταθέσουν ενάντια στους λευκούς.
Αναζητώντας εκδίκηση εκτός νόμου, ο Μουριέτα σχημάτισε μια συμμορία, κυνηγώντας και εν συνεχεία σκοτώνοντας εκείνους που ατίμασαν την οικογένειά του. Η συμμορία του ονομάστηκε «Οι Πέντε Χοακίνς» και αποτελούταν από τους: Joaquin Botellier, Joaquin Carrillo, Joaquin Ocomorenia, Joaquin Valenzuela και φυσικά τον ίδιο τον Joaquin Murrieta. Στη συνέχεια υπήρξε και ένα έκτο μέλος, ο Manuel Garcia, με το παρατσούκλι «ο Garcia με τα τρία δάχτυλα».
Στη Σιέρα Νεβάδας έκλεψαν βοοειδή και άλογα, λήστεψαν τράπεζες, και δολοφόνησαν δεκαεννέα άνδρες, γεγονότα που ανάγκασαν τον κυβερνήτη της Καλιφόρνιας, John Bigler, να επικηρύξει τη συμμορία για μια ασήμαντη αμοιβή περί των $150 ανά μήνα, ενώ εν συνεχεία πρόσφερε το ποσό των $5.000 για τον ίδιο τον Murrieta.
Στις 25 Ιουλίου 1853, σαν σήμερα δηλαδή, ύστερα από μια συνάντηση με τους διώκτες του ονόματι Ρέιντζερς, ο Murrieta όπως και ο σύντροφός του, Garcia, έπεσαν νεκροί.
Οι αιμοβόροι Ρέιντζερς τοποθέτησαν τα τρία δάχτυλα του Garcia και το κεφάλι του Murrieta σε ένα μεγάλο δοχείο γεμάτο με κονιάκ για να διατηρηθούν. Τα «τρόπαια» και το βάζο χάθηκαν στο σεισμό του Σαν Φρανσίσκο το 1906.
Ένα χρόνο μετά από το περιστατικό του απαγχονισμού του οι διάφοροι μύθοι για τον Murrieta άρχισαν να οργιάζουν ξεκινώντας στην πραγματικότητα από τις εφημερίδες του Σαν Φρανσίσκο, αλλά και από ένα βιβλίο που διηγείται την ιστορία εκδίκησης του ιδίου και των συντρόφων του.
Ιστορία και μύθος τελικά ενώθηκαν δημιουργώντας μια τεραστίων διαστάσεων υστεροφημία ως προς το πρόσωπο του Murrieta, του «Ρομπέν των Δασών», ο οποίος εκδικούταν με μανία τις αδικίες εις βάρος των Μεξικανών.
Η ζωή και ο θρύλος του αποτέλεσαν έκτοτε αντικείμενο τραγουδιών, μυθιστορημάτων, θεατρικών έργων, μέχρι και της πρώτης Ρωσικής ροκ όπερας. Στην ιστορία του στηρίζονται ταινίες όπως «Ο Ρομπέν των Δασών του Eλ Ντοράντο» και η «Μάσκα του Ζορό».
