Γιατί το ευρωκοινοβούλιο αποφάσισε να προστατεύσει τον Γεωργίου

Τείχος προστασίας υπέρ του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, ύψωσε το Ευρωκοινοβούλιο αφήνοντας σαφείς αιχμές στις πολιτικές μεθοδεύσεις που τον έχουν οδηγήσει για τρίτη φορά ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Έκπληκτοι οι ευρωβουλευτές όλων των μεγάλων πολιτικών ομάδων, διερωτήθηκαν κατά τη χθεσινή συζήτηση στο Στρασβούργο, πόσες τελικά φορές πρέπει να απαλλαγεί κάποιος μέχρι να αθωωθεί, πόσες φορές πρέπει να καταρριφθεί το τεκμήριο ενοχής που του έχουν φορτώσει.

"Δυο αποφάσεις τον αθώωσαν. Και ξαφνικά τον Σεπτέμβριο ξεκίνησε νέα διαδικασία εναντίον του. Αναρωτιέμαι που να οφείλεται αυτή η λύσσα της ελληνικής Δικαιοσύνης όταν υπάρχουν ήδη δύο αθωωτικές αποφάσεις για τον κ.Γεωργίου, που διώκεται από το 2011 επειδή σεβάστηκε τους κανόνες της ΕΕ", διερωτήθηκε ο Ζαν Αρτουί εκ μέρους των Φιλελευθέρων (ALDE). Και απηύθυνε έκκληση στην Κομισιόν να μην γίνει συνένοχος, και να δώσει τέρμα σε αυτήν την κατάσταση.

Το ίδιο έκαναν οι εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Γιώργος Κύρτσος, των Σοσιαλιστών Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι, των Πρασίνων Μόλι Σκοτ- Κατο, όπως επίσης η εκπρόσωπος του Ευρωπαικού Συμβουλίου Καρολίν Εντστάτλερ και η Επίτροπος για την Απασχοληση Μαριάν Τάισεν.

Στην Ευρώπη αδυνατούν να κατανοήσουν την εμμονικά επαναλαμβανόμενη δίωξη εναντίον ενός προσώπου χωρίς να υπάρχουν νέα στοιχεία και χωρίς να αλλάζει κάτι στην υπόθεση του για την οποία έχει ήδη αθωωθεί δύο φορές. Δυσκολεύονται να καταλάβουν γιατί η ελληνική κυβέρνηση επιμένει να μην αλλάζει ατζέντα και να στηρίζει τη πολιτική της σε ένα κυνήγι μαγισσών, στη δαιμονοποίηση προσώπων και καταστάσεων, πρακτική που πάντα στη πορεία καταρρίπτεται, αφού πρώτα έχει διασυρθεί η ίδια, κυρίως όμως η Ελλάδα.

Όπως για παράδειγμα το 2017 όταν η τρόικα απαίτησε από την κυβέρνηση να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ για όλες τις περιπέτειες του με την Δικαιοσύνη προκειμένου να εγκρίνει την δόση των 7,7 δισ της δεύτερης αξιολόγησης, ζητώντας ταυτόχρονα μια δημόσια δήλωση μετάνοιας, που θα αποκαθιστούσε τον Γεωργίου για τον εξευτελισμό που υπέστη. Αξιώσεις αδιανόητες για τα δεδομένα οποιασδήποτε σοβαρής χώρας.

Έπειτα από δύο απαλλακτικά βουλεύματα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών (2015, 2017), με ισάριθμες απαλλακτικές προτάσεις και μετά από δύο αναιρέσεις από τον Άρειο Πάγο, ο φάκελος Γεωργίου έφτασε τον Σεπτέμβριο του 2018 για τρίτη φορά στο Συμβούλιο Εφετών Αθηνών, ύστερα από πρόταση του αρμόδιου εισαγγελέα Στυλιανού Κωσταρέλου.

"Η δίωξη αυτή πρέπει να σταματήσει, ο Γεωργίου είναι καλός επιστήμονας και τεχνοκράτης, η ενασχόληση του με τα δημοσιονομικά μεγέθη ακολούθησε την αναγκαστική μας ένταξη σε πρόγραμμα, επομένως δεν μπορούμε να του επιρρίψουμε ευθύνες για δήθεν αλλαγή των στοιχείων", ανέφερε εκ μέρους του Ευρωπαικού Λαικού Κόμματος ο Γ. Κύρτσος. Έκανε λόγο για τη δύσκολη θέση στην οποία έχει βρεθεί ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, καθώς όπως είπε, μέσα στην ένταση της κρίσης, θεωρήθηκε υπεύθυνος για όσα συνέβησαν, κι ενώ εκείνος υποστηρίζει ότι υπάρχουν υπόγειες πολιτικές διαδρομές που οδηγούν σε συνέχιση της δίωξης του.

Την απόλυτη εμπιστοσύνη του στο πρόσωπο του κ.Γεωργίου εξέφρασε και ο εκπρόσωπος της ομάδας των Σοσιαλιστών, Ρ.Γκουαλτιέρι. “Όλοι ξέρουμε τι χρειάστηκε να κάνει ο κ.Γεωργίου ώστε να φέρει τα νούμερα σε αρμονία με την πραγματικότητα. Έκτοτε η ΕΛΣΤΑΤ λειτούργησε με βάση τον κώδικα δεοντολογίας. Σεβόμαστε την ελληνική δικαιοσύνη αλλά λυπούμαστε για τις ταλαιπωρίες που βασανίζουν τον κ.Γεωργίου και τον κίνδυνο να υπονομευτεί η ανεξαρτησία οποιουδήποτε στατιστικολόγου. Πρέπει να προστατεύονται”, ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Γκουαλτιέρι.

Η ειρωνεία είναι ότι τη βάση των δικαστικών εκκρεμοτήτων του Γεωργίου, αποτελούν μόνο οι καταγγελίες των Ζωή Γεωργαντά και Νικολάου Λογοθέτη που διετέλεσαν επί των ημερών του ως επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, μέλη της Αρχής, όπως προκύπτει από την εισαγγελική πρόταση Κωσταρέλου για τη τρίτη κατά σειρά παραπομπή του σε δίκη. Παρά τις δύο απαλλαγές από το Συμβούλιο Εφετών και τις δύο αναιρέσεις από τον Αρειο Πάγο, ο εισαγγελέας στηρίζει τη πρόταση του στο σκεπτικό ότι ο τότε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ ευθύνεται για τη διόγκωση του ελλείμματος διευκολύνοντας έτσι την είσοδο της χώρας σε προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι πάνω στα στοιχεία για το έλλειμμα το 2009 έχουν έως σήμερα στηριχθεί όχι μόνο τα δύο πρώτα μνημόνια, αλλά και το 3ο του 2015, ενώ με την ίδια ακριβώς μεθοδολογία γίνεται έως σήμερα ο υπολογισμός των ελλειμμάτων, στοιχεία τα οποία η ίδια η κυβέρνηση, έχει αποδειχθεί ως βάσιμα.