Του Δημήτρη Μιμή
Την περασμένη χρονιά, το 2018, εορτάσαμε τα πενήντα χρόνια από τον ξεσηκωμό του Μάη του ΄68. (βλέπε στο cretalive, στις Απόψεις 02/05/2018 με τίτλο: “50 χρόνια από το Μάη του ’68”), Εκεί γράφω ότι ο Μάης του ΄68 αντιστοιχεί με το κίνημα που επηρέασε τη Γαλλία το 1968 με μεγάλες φοιτητικές διαδηλώσεις και απεργίες των εργαζομένων. Πέραν των ίδιων των γεγονότων, ο Μάης του ΄68 αποτέλεσε μια αλλαγή της γαλλικής κοινωνίας που χαρακτηρίζεται από την καταπολέμηση και την κατάκτηση, από ηθική άποψη, των μειονοτικών δικαιωμάτων και τα δικαιώματα των γυναικών.
Εφέτος, τον Αύγουστο (15η Αυγούστου) του 2019 θα εορταστεί ένα άλλο μεγάλο, παγκόσμιο γεγονός, αυτό του Woodstock, που ακόμα και σήμερα , μετά από πενήντα χρόνια, είναι πηγή έμπνευσης και φαντασίας για γενιές καλλιτεχνών. Το καλλιτεχνικό αυτό γεγονός έλαβε χώρα ένα χρόνο μετά το Μάη του ΄68.
Τι ήταν όμως αυτό το πολιτιστικό γεγονός; Το Woodstock ήταν ένα φεστιβάλ μουσικής που προσέλκυσε ένα ακροατήριο άνω των 400.000 ατόμων. Ήταν προγραμματισμένο να κρατήσει τρεις μέρες αλλά κράτησε τέσσερις (15-18 Αυγούστου 1969). Το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε σε μια γαλακτοκομική φάρμα κοντά στη κωμόπολη Woodstock της Νέας Υόρκης. Σήμερα θεωρείται ευρέως ως μια σημαντική στιγμή στη μουσική ιστορία.
Οι σημαντικότεροι συμμετέχοντες ήταν οι Σαντάνα, ο Τζίμι Χέντριξ, η Τζόαν Μπαέζ, οι Χου, οι Jefferson Airplane και άλλα γνωστά ονόματα. Υπήρξαν όμως και μεγάλοι απόντες όπως ο Μπομπ Ντίλαν οι Rolling Stones, οι Doors και οι Beatles που για δικούς τους λόγους δεν βρέθηκαν εκεί και ο Τζων Λέννον που η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν του επέτρεψε να μπει στη χώρα. Στη λήξη του φεστιβάλ σχηματίστηκε το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα που είχε συμβεί ποτέ στις ΗΠΑ.
Οι ιδέες που προέβαλλε το φεστιβάλ Woodstock ήταν υπέρ της ειρήνης, της αγάπης , της ελευθερίας, της ελεύθερης χρήσης των ναρκωτικών και του ελεύθερου έρωτα και κατά του πολέμου, κυρίως αυτού του Βιετνάμ, και του ρατσισμού.
Το 1979, το 1989, το 1994 και το 1999, έγιναν απόπειρες αναβίωσης του θρυλικού φεστιβάλ, σε Ευρώπη και Αμερική. Ωστόσο, οι προσπάθειες γνώρισαν παταγώδη αποτυχία, καθώς δεν υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα ή κάποια συγκεκριμένη ιδέα, που να προβαλλόταν από αυτά και τους νεο-χίπις, αν και από μουσικής πλευράς, είχαν μαζευτεί τα μεγαλύτερα ονόματα ολόκληρης γενιάς.
Όσο τώρα αφορά την Ελλάδα ποιος δε θυμάται την επεισοδιακή προβολή της ταινίας Woodstock στην Αθήνα το Νοέμβρη του 1970, επί χούντας, στον κινηματογράφο Παλλάς. Την δεύτερη μέρα προβολής της ταινίας ήρθε η απαγόρευση της με το πρόσχημα της παρενόχλησης της κυκλοφορίας.
Τότε το Woodstock άλλαξε τον κόσμο. Σήμερα οι νέοι μπορούν να ζήσουν έναν άλλο κόσμο; Σήμερα οι νέοι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο; Για να συμβεί αυτό πρέπει να υπάρξει μια νέα πηγή έμπνευσης και φαντασίας σαν αυτή του Woodstock. Το Woodstock έφερε την “επιστροφή στη γη” τα “βιολογικά προϊόντα ” την “υπεράσπιση της ειρήνης και της δημοκρατίας”. Σήμερα ένα παρόμοιο φεστιβάλ τι αλλαγές θα έφερνε στην κοινωνία; Τι νέο μήνυμα θα έβαζε στην κοινωνία και κυρίως στους νέους; Ή μήπως θα πρέπει να παραμείνουμε με την ανάμνηση αυτού του γεγονότος;
