Τις πταίει;

Του Γρηγόρη Πασπάτη

Σαν σήμερα, στις 29 Ιουνίου του 1874, δημοσιεύτηκε το άρθρο του Χαριλάου Τρικούπη στην εφημερίδα «Καιροί». Είχε τίτλο «Τις πταίει;» και προσπαθούσε να ρίξει φως στους παράγοντες που οδήγησαν στην πολιτική και οικονομική κρίση της χώρας.

Πάνω από έναν αιώνα μετά, το ίδιο ερώτημα επανέρχεται ξανά και ξανά στην πολιτική ζωή της χώρας.

Τι φταίει και η χώρα αδυνατεί να εξέλθει από τον εφιάλτη των μνημονίων, από το οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο, από παγιωμένες πολιτικές ιδεοληψίες του παρελθόντος.

Πώς επιτρέψαμε ως πολίτες να μας πουν τόσες φορές ψέμματα, να προσπαθήσουν να μας πείσουν για την ορθότητα εγκληματικών επιλογών, να μας σύρουν όλο και πιο βαθιά στη δίνη διορισμών ημετέρων, μονομερών διαπραγματεύσεων, απαξίωσης της αξιοκρατίας, αποδιοργάνωσης του κράτους σε όλους τους δημόσιους τομείς.

Πώς επιτρέψαμε να διασύρεται η χώρα μας στα διεθνή fora εκπροσωπούμενη από έναν Πρωθυπουργό, ο οποίος ανερυθρίαστα υποστήριζε ολοκληρωτικά καθεστώτα, αδυνατούσε να διαχειριστεί οποιαδήποτε διεθνή κρίση, ήταν πολιτικά ανίκανος να επιλέξει ορθά ακόμα και τους πιο στενούς συνεργάτες του. Ο κύριος Τσίπρας, βασιλικότερος του βασιλέως, ακολούθησε κατά γράμμα τη θεωρία του κηπουρού. Μπορούσε να διορίσει όποιον ήθελε δίχως κανένα έλεγχο, δίχως κανένα κριτήριο, ακόμα και τον κηπουρό του, θεωρώντας το μάλιστα και φυσιολογικό.

Πάνω απ’ όλα, όμως, πώς επιτρέψαμε να γυρίσουμε δεκαετίες πίσω. Να πιστέψουμε ότι η σκληρή περιχαράκωση των παγίων προβλημάτων της χώρας θα μπορούσε να δώσει λύση στο αδιέξοδο. Η επιστροφή μιας κρατικοδίαιτης τάξης, η απόρριψη οποιασδήποτε αξιολόγησης, η φοβική παρουσία της χώρας στο εξωτερικό, η κώφευση στα αιτήματα των πολιτών, η προσπάθεια φίμωσης των πολιτών μέσω πενιχρών «επιδομάτων». Η περιθωριοποίηση, ο εγκλωβισμός της υγιούς επιχειρηματικότητας. Η πλήρης απαξίωση εννοιών όπως ελεύθερη οικονομία, αξιοκρατία, ισονομία, ασφάλεια.

Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου οφείλουμε σε εμάς και στις μελλοντικές γενιές να ξυπνήσουμε από το λήθαργο. Οφείλουμε να ανασυνταχθούμε, να ανασυγκροτηθούμε και να επανεκκινήσουμε τη χώρα. Όλοι μαζί, ενωμένοι μπορούμε.