Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο όπως πριν

Του Δημήτρη Μιμή

Εν οίδα ότι ουδέν οίδα.  (ένα ξέρω ότι δεν ξέρω τίποτα).  Αυτό είπε ο Σωκράτης. Όμως,  για το ποιος θα είναι ο επόμενος κόσμος μετά την κρίση του κορωνοϊού ο καθένας έχει τη δική του άποψη αν και συμφωνούν με τον Σωκράτη. Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα πότε θα τελειώσει αυτή η κατάσταση. Σήμερα ακόμα δεν υπάρχει ούτε η θεραπεία ούτε το εμβόλιο και  ακόμα δεν γνωρίζουμε την έκταση της ζημιάς στο θέμα της υγείας μας ή στην παγκόσμια οικονομία.  Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος μας θα είναι διαφορετικός απ΄ αυτόν που είχαμε σε κανονικές συνθήκες και αυτό δεν θα είναι κάτι το προσωρινό δηλαδή ένα διάλλειμα.

Σήμερα τα πράγματα αλλάζουν. Ο επόμενος κόσμος θα είναι διαφορετικός από τον προηγούμενο. Τη θέση της επιθυμίας μας για ελευθερία τώρα παίρνει η θέση της ασφάλειας μας κι ίσως σε καταστάσεις ακραίες να κλονιστούν ακόμα και τα  θεμέλια των δημοκρατιών μας. Σε κοινωνίες δημοκρατικές, οι σημερινοί περιορισμοί δεν θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν  μόλις τελειώσει η επιδημία. Δεν λέω, αλλά κάπου μπορεί με το πρόσχημα του κορωνοϊού να επιτραπεί στο κράτος να παρέμβει στην ιδιωτική μας ζωή.  Δηλαδή ορισμένα κράτη να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία και να σκληρύνουν τα περιοριστικά μέτρα για να υπονομεύσουν την λαϊκή διαμαρτυρία. Όπως σήμερα κάνει η Τουρκία και η Αλγερία και σ΄ άλλα κράτη, φυλακίζοντας δημοσιογράφους, πολιτικούς αντιπάλους , ακαδημαϊκούς και μπλόκερς. Απ΄ ότι καταλαβαίνετε σε κράτη όπου οι ηγέτες έχουν ήδη παρουσιάσει αυταρχική τάση χρησιμοποιούν την κρίση υγείας για να ενισχυθούν, δηλαδή απαλλάσσονται από διάφορα εμπόδια για την παραμονή τους στην εξουσία.

Πέρα από την ελευθερία μας, που μπορεί να στερηθούμε,  θα δούμε  και αλλαγές στο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης. Στην παγκοσμιοποίηση το οικονομικό σύστημα βασίζεται σε μεγάλες διάσπαρτες αλυσίδες εφοδιασμού, πράγμα που τώρα αυτό παρεμποδίζετε λόγω του κλεισίματος των συνόρων και της επιστροφής των κρατών στα σύνορα τους. Υπάρχει βέβαια και η αντίθετη άποψη που μιλά για αυξημένη παγκοσμιοποίηση που μπορεί να προκύψει απ΄ αυτή την κρίση υγείας όπου βέβαια κερδισμένη θα βγει η Κίνα μια και είναι η πιο δυνατή αγορά στον κόσμο.

Ακόμα, αυτός ο παγκόσμιος αγώνας ενάντια στον ιό θα κινητοποιήσει την παγκόσμια κοινότητα, φέρνοντας υπέρ της οφέλη κυρίως σε θέματα υγείας αλλά και συνεργασίας μεταξύ των λαών που μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν.  Όταν τελειώσει η επιδημία θα υπάρξουν άτομα που δεν θα θέλουν να επιστρέψουν στην προηγούμενη ζωή τους. Ίσως η συνειδητοποίηση της συντομίας της ζωής και της ευθραυστότητα της να τους ενθαρρύνει να υιοθετήσουν μια νέα σειρά προτεραιοτήτων.                

Εμείς σήμερα τι πρέπει να κάνουμε εν όψει αυτού που έρχεται; Θα πρέπει να ζήσουμε με μια νοοτροπία που δεν θα είναι καταστροφική για το περιβάλλον μας. Αν κοιτάξουμε από το παράθυρο του σπιτιού μας θα δούμε την φύση ν΄ ανθίζει  ενώ εμείς βρισκόμαστε σε ακινησία, αποκομμένοι απ΄ αυτήν. Μέσα σ΄ αυτή την κρίση υγείας που περνάμε πρέπει να ξανασκεφτούμε τη σχέση μας με τη φύση. Πρέπει ν΄ ανοίξουμε  μια νέα σχέση μεταξύ του εαυτού μας και του περιβάλλοντος διαβίωσης μας. Βέβαια δεν γνωρίζουμε ακόμα αν αυτή η επιδημία είναι συνέπεια της ανθρώπινης δράσης επί της φύσης ή ότι σύμφωνα μα τις διάφορες μυθοπλασίες προέρχεται από διάφορα βιολογικά εργαστήρια υψηλής ασφάλειας, απ΄ όπου ο ιός ξέφυγε. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι, ότι μέτρα ληφθούν δεν θα πρέπει να είναι για τη σωτηρία της οικονομίας αλλά για την υγεία των λαών.