Στις Η.Π.Α. επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία

Του Δημήτρη Μιμή

«Δεν μπορώ  να αναπνεύσω». Αυτά ήταν τα τελευταία  λόγια  του Τζορτζ Φλόϊντ που δολοφονήθηκε από την αστυνομία στη Μινεάπολη των Η.Π.Α.  στις 25 Μαΐου. Ήταν αφροαμερικανός και άοπλος. Αυτό δεν είναι ένα καινούργιο γεγονός, η ιστορία έχει ξανασυμβεί και θα συνεχίσει να συμβαίνει αν δεν εξαλειφτεί ο φυλετισμός που κρατά γερά στις Η.Π.Α. και υποθάλπεται  από τον πρόεδρο της.

Στις Η.Π.Α. διεπράχθη ένα φυλετικό έγκλημα. Όλοι είδαμε τις οικείες πλέον  σε εμάς εικόνες, που τις βλέπουμε να επαναλαμβάνονται  συχνά  στις Η.Π.Α. με αποτέλεσμα η πλειονότητα του αμερικάνικου λαού να ξεσηκωθεί αλλά και σ΄ όλο τον κόσμο, δείχνοντας τον έντονο θυμό του. Οι διαδηλωτές έκαψαν και καίγουν καταστήματα,  λεηλατούν, γεγονότα που έφεραν την απαγόρευση της κυκλοφορίας.  Κάθε χρόνο στις Η.Π.Α., στατιστικές και μελέτες μαρτυρούν την δυσαναλογία της αστυνομικής βίας εναντίων  αφροαμεριοκανών.  Αυτό συμβαίνει τακτικά στις Η.Π.Α. όπου η αστυνομία λειτουργεί ως στρατιωτικοποιημένη αστυνομική δύναμη.  Ο ρόλος της είναι  να συλλάβει και να φυλακίσει και πάντα παίζει το ρόλο του καλού που αναζητά τους κακούς. Άλλωστε αυτό  δεν κάνουν οι αστυνομίες σ΄ όλο τον κόσμο. Αλλά τι έκανε ο αφροαμερικανός που δολοφονήθηκε από την αστυνομία; Πλήρωσε με πλαστό λογαριασμό   σ΄ ένα μανάβικο.

Το τεράστιο κύμα αγανάκτησης για την δολοφονία του  Τζορτζ Φλόϊντ πέρα από τις Η.Π.Α.  ξαπλώθηκε γρήγορα σ΄ όλο τον κόσμο. Η αγανάκτηση αυτή έχει προέλθει από τις αδικίες που έχουν υποστεί οι μαύροι Αμερικάνοι αλλά και από την ατιμωρησία που απολαμβάνει η αστυνομία. Ταυτόχρονα υπάρχει και η αγανάκτηση προς τον πρόεδρο τους που δεν δείχνει καμία ενσυναίσθηση  και που δεν ζητά εθνική ενότητα που σκοπό έχει να μεγαλώνει  την διχόνοια στη χώρα του με την ελπίδα  να κερδίσει στις επόμενες εκλογές.  

Ο σημερινός μαύρος θυμός είναι η συνέχεια μιας αμερικανικής ιστορίας, της ιστορίας του ρατσισμού, που εξελίσσεται εν μέσω της πανδημίας και της αμερικανικής οικονομικής κρίσης. Τις συνέπειες θα τις δούμε σύντομα. Να παρατηρήσουμε ότι οι αγανακτισμένοι που διαμαρτύρονται δεν είναι μόνο μαύροι. Διαμαρτύρονται και οι λευκοί και είναι αυτοί που δέχονται την ταξική βία από την αστυνομία. 

Δεν είναι βέβαια η βία της αστυνομίας χαρακτηριστικό μόνον της αμερικανικής αστυνομίας. Πριν την πανδημία, αστυνομική βία έχουμε βιώσει και εμείς στον τόπο μας. Με την πρώτη ευκαιρία η ελληνική αστυνομία μας δείχνει τα δόντια της. Όχι βέβαια στον ίδιο βαθμό που την βλέπουμε στις Η.Π.Α. Υπάρχει διαφορά λόγω της δημοκρατίας μας. Όμως μέσα στους κόλπους της αστυνομίας υπάρχουν αστυνομικοί που λειτουργούν ανεξέλεγκτα, που παραβαίνουν το νόμο και ποτέ δεν τιμωρούνται.

Τα γεγονότα του Έβρου, βέβαια, μας έδειξαν μια άλλη αστυνομία. Αυτό οφείλεται στην σωστή καθοδήγηση εκ μέρους της κεντρικής διοίκησης αυτής και μπροστά βέβαια στον εξωτερικό κίνδυνο. Αυτή την αστυνομία θέλουμε. Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε ορισμένα πράγματα μέσα στην αστυνομία;  Στις Η.Π.Α. υπάρχει ο ρατσισμός πράγμα που  εμείς στον τόπο μας δεν έχουμε. Όμως δεν έχουμε καλή επιλογή ούτε εκπαίδευση  του προσωπικού, γι΄ αυτό  και συναντάμε αυτή τη βία που ασκούν αστυνομικοί στους πολίτες.           

.