Στις 12:01 ακριβώς!

της Γεωργίας Καρβουνάκη

Μη με διαβάζετε ὅταν δεν ἔχετε

παρακολουθήσει κηδεῖες ἀγνώστων

ἢ ἔστω μνημόσυνα.

Μη με διαβάζετε όταν δεν έχετε

παρακολουθήσει τη ζωή των φίλων

ή έστω των φβ «φίλων» σας,

θα μπορούσα να πω παραφράζοντας τον Νίκο Καρούζο και ιδού γιατί:

Μπήκα στον τοίχο φίλου, όχι μόνο facebook friend αλλά φίλου που τον γνώριζα κιόλας προσωπικά, την ημέρα των γενεθλίων του. Στις 12:01 ακριβώς, μεσάνυχτα και κάτι, πάνω στην αλλαγή της ημέρας, έχει πέσει το πρώτο

«! ... Χρόνια Πολλά ...

Με Υγεία ... Και Ευτυχία !..........»

Πρώτος και καλύτερος, για να δείξει μια κοινωνικότητα που σίγουρα -τυχαίνει να το ξέρω- επιθυμεί να εξαργυρώσει σε κάποια προσεχή φάση, δουλεύει υπερωρίες για να προλάβει τους εορτάζοντες και να κάνει καλή εντύπωση. Ύστερα από 10 λεπτά έρχεται από άλλον το «Χρόνια πολλά !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!» με όλα του τα θαυμαστικά για να με αποτελειώσει, λίγο πριν το Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα!!! που προηγήθηκε κατά τι του «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ.ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙΣ» και του «Πολύχρονος φίλτατε φίλε..!!..Χρόνια ευτυχισμένα..!!» αλλά και άλλων, το ίδιο γεμάτων αγάπη και έγνοια ευχών.

Ένα γενναιόδωρο «Καλέ μου φίλε εύχομαι τα χρόνια πολλά με υγεία , τύχη , ευτυχία και πολλές επιτυχίες σε όλα τα πλάνα σου», συνοδεύει κάρτα «ετοιματζήδικη», γεμάτη τριαντάφυλλα και αφρούς σαμπάνιας, που ήταν και Moet, όχι όποια κι όποια!

Ακολουθεί το «Πολύχρονος με υγεία και ευτυχία για σένα και για την οικογένειά σου Ευτυχισμένος και χαρούμενος πάντα στη ζωή σου»   ενώ το «Σαν της ελιάς τα χρόνια !» σίγουρα θα έχει κάνει  θραύση αλλού αλλά όχι κι εδώ!

(Τις ευχές τις κάνω copy paste ακριβώς όπως τις είδα, με την ορθογραφία τους, με τα σημεία στίξης τους, με τα όλα τους).

Ευχές κλισέ γεμάτες, προσφώνηση με το μικρό του όνομα συνοδεία του κτητικού «μου», ίσα για να τονιστεί η οικειότητα μαζί του, η σχέση που κερδήθηκε με τόσο «κόπο» και «φροντίδα». 

Ο δημοφιλής -και πολύ αγαπητός για όσους έτυχε να τον γνωρίσουμε- φίλος έκλεισε (θα έκλεινε) τα 50, μόνο που δεν είναι πια εδώ για να απαντήσει με τον μοναδικό του τρόπο στις τόσο εγκάρδιες ευχές που έφτασαν στον τοίχο του απ’ όσους τον «αγαπούσαν». Έκανε την έξοδό του από την πραγματική ζωή αλλά όχι και από την εικονική, ως φαίνεται.  

Συνέβη το περασμένο καλοκαίρι να χαθεί ξαφνικά όχι μόνον αυτός αλλά, λίγες ημέρες πριν, άλλος ένας φίλος, πολύ αγαπημένος μου, από αυτούς που η έκφραση «άφησε δυσαναπλήρωτο κενό» βρίσκει την κυριολεκτική της έννοια. Είχε βάλει σαν ημερομηνία γέννησής του την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου και έγινε πάρτυ στον τοίχο του, δυο μήνες και κάτι μετά τον θάνατό του, με δεκάδες «φίλους» να βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους, με ευχές ευφάνταστες και χλιδάτες, λόγω και του κοινωνικού στάτους του εορτάζοντος. Όμως, όσοι τον αγαπούσαμε ξέραμε ότι αυτή η ημερομηνία ήταν απλά ένα από τα πολλά του αστεία όπως ξέραμε -και  πονούσαμε- για τον χαμό του.

Δεν είναι κακό να ευχηθείς σε έναν άγνωστο, κάθε ευχή είναι ευπρόσδεκτη αλλά καλό θα ήταν να συνοδεύεται από ένα γενικότερο ενδιαφέρον. Επίσης, δεν είναι κακό το να μην ευχηθείς σε κάποιον επειδή δεν τον γνωρίζεις, δεν πρόλαβες, το ξέχασες, δεν μπήκες στο facebook εκείνη ακριβώς την ημέρα.

Κακό και οδυνηρό για την οικογένεια και τους πραγματικούς φίλους είναι να εύχονται με υπερβάλλουσα εγκαρδιότητα σε έναν άνθρωπο που έχει φύγει ήδη προ πολλού, αναδεικνύοντας έτσι την αδιαφορία τους γι αυτόν.

Δεν ξέρω αν τα κοινωνικά δίκτυα με το πέρασμα του χρόνου θεωρούνται εργαλεία χρήσιμα για την επαγγελματική ζωή των «κατοίκων» τους ή για την εξέλιξη της πολιτικής τους καριέρας. Σίγουρα, όμως, δεν είναι εργαλεία που αναδεικνύουν τις κοινωνικές μας δεξιότητες παρά μόνον αν αυτές είναι ανεπτυγμένες και στην καθημερινή μας ζωή. Ο άνθρωπος που αδιάφορα περνά δίπλα από τον γείτονά του χωρίς να του πει καλημέρα, το ίδιο αδιάφορα λειτουργεί και μέσα στο κοινωνικό δίκτυο, όσες γραπτές καλημέρες και αν απευθύνει με τον πρωινό του καφέ, όσα βαριεστημένα «χρόνια πολλά» και αν ευχηθεί σε ζώντες και τεθνεώτες.

Λουλουδάκια, αγγελάκια, νεραϊδούλες και χρυσόσκονες γίνονται γραφικά -λίαν επιεικώς- με το που θα ευχηθείς σ’ εκείνον που πέρασε από τη λίστα των φίλων σου και πέθανε χωρίς να το αντιληφθείς, γιατί απλά δεν νοιάστηκες ποτέ αν ζει. Κάθε εικόνα και κάθε λέξη είναι μια μαχαιριά στα πλευρά της ανθρωπιάς μας, μια πληγή στην καρδιά όσων έχασαν αυτούς που αγάπησαν.