Πόσο υγιές είναι ένας 15χρονος να κυκλοφορεί με σουγιά ή σιδερογροθιά;

Της Ευαγγελίας Καρεκλάκη

Ανήλικοι ακινητοποιούν και ξυλοκοπούν άγρια άλλους ανήλικους σε κεντρικούς δρόμους του Ηρακλείου. Τους γρονθοκοπούν, τους ρίχνουν κάτω και τους ποδοπατούν, τους σπάνε δόντια και τους αφήνουν αιμόφυρτους με μωλωπισμένα μάτια επειδή δεν άρεσε το βλέμμα τους, επειδή  κατά λάθος τους έσπρωξαν πάνω στην κίνηση, διότι φορούσαν φιρμάτα  παπούτσια ή γιατί απλά ήθελαν να αρπάξουν το smartphone τους. Νεαροί  απειλούν και τραβούν μαχαίρια σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου και ανήλικοι φθάνουν στο σημείο να τραβήξουν μαχαίρι ακόμα και σε μεγαλύτερους για να λογαριαστούν…

Η βία τρομάζει και τρομάζει διπλά όταν βρίσκει ολοένα και περισσότερο εκφραστές σε πρόσωπα ανηλίκων ή 18χρονων. Τρέφεται και θεριεύει.

Τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, με παθόντες κυρίως μαθητές, που είχαν βγει για διασκέδαση στην πόλη και όπως καταγγέλλεται, απειλήθηκαν ή έπεσαν θύματα επίθεσης, προκαλούν πλήθος συζητήσεων.

Στις καταγγελλόμενες περιπτώσεις η ΕΛ.ΑΣ κατάφερε να βρει την άκρη, ταυτοποίησε τα εμπλεκόμενα πρόσωπα και παραπέμφθηκαν ενώπιον της δικαιοσύνης. Όμως αυτό αρκεί; Το πρόβλημα είναι βαθύτερο, ευρύτερο και πολυσύνθετο και είναι πρωτίστως κοινωνικό και το ξέρουμε όλοι.

Πόσο υγιές είναι ένας ανήλικος να κυκλοφορεί στο κέντρο της πόλης με έναν σουγιά ή με μία σιδερογροθιά πάνω του;

Πόσο (αν) ήσυχος μπορεί να αισθάνεται ένας γονέας που το παιδί του ζητά να κατέβει μία βόλτα στο κέντρο βράδυ Σαββάτου;  

Αναμφίβολα η πανδημία  έχει «πυροδοτήσει»  ένα πελώριο κύμα βίας που αναπόφευκτα συμπαρασύρει και ανήλικους, οι οποίοι  αναζητούν σε λάθος μονοπάτια διέξοδο, προσοχή, αγάπη, υπόσταση, ταυτότητα, «πατρίδα», αυτοπεποίθηση, σεβασμό. Και σε αυτά τα μονοπάτια η χρήση του αλκοόλ και του χασίς κάνει «θραύση», ακόμα και σε μικρές ηλικίες. Πίνουν, πίνουν και ξεσπούν, στους εαυτούς τους και στους άλλους. Υπάρχει οργή, θυμός, απόρριψη.

Η βία είναι ωμή ακόμα και μέσα στα σχολεία. Μαθητές γυμνασίων και λυκείων περιγράφουν ασύλληπτες σκηνές ξυλοδαρμών ανάμεσα σε μαθητές,  στις οποίες πρωταγωνιστούν ακόμα και κορίτσια.

Βία στο σπίτι, βία στο σχολείο, βία στο δρόμο λοιπόν…

Δυστυχώς, σε αρκετές  περιπτώσεις, όπως αποδεικνύεται στην πράξη,  τα αναμορφωτικά μέτρα που επιβάλλονται σε ανήλικους παραβάτες δεν έχουν κανένα αποτρεπτικό αποτέλεσμα.  Αυτό συμβαίνει αφενός γιατί οι ίδιοι οι ανήλικοι παραβάτες θεωρούν ότι στην πραγματικότητα υπάρχει καθεστώς ατιμωρησίας, από την άλλη δεν υπάρχει το κατάλληλο περιβάλλον (κυρίως οικογενειακό) για να τους στηρίξει με σκοπό την ουσιαστική συμμόρφωση και επαναφορά τους σε έναν τρόπο ζωής μακριά από την παραβατικότητα και την περιθωριοποίηση.