Ποιος (δεν) κυβερνά αυτή τη Λότζια

Γράφει ο Δεκανέας Αλλαγής

Τρία 24ωρα μετά το μίνι ανασχηματισμό που έκανε στο σχήμα του ο Βασίλης Λαμπρινός και νομίζω πως είναι ικανά για να κάνουμε μια πρώτη αποτίμηση, του τι προσδοκίες δημιούργησε, τι τελικά κατάφερε και κυρίως πως σηματοδοτείται η επόμενη μέρα στη Λότζια με τις διορθωτικές παρεμβάσεις Λαμπρινού.

Αν πιστέψουμε τα όσα διαδραματίστηκαν προ του ανασχηματισμού και των όσων έφεραν οι ανακοινώσεις, τότε το δημοτικό έργο(στις προβληματικές επιχειρήσεις) δεν πήγαινε καλά και με την απομάκρυνση του Νίκου Φακουρέλη και του Νεκτάριου Ανδρεαδάκη, θα φυσήξει ούριος άνεμος και το ιστιοφόρο της Δύναμης Πολιτών...θα χαθεί από τα μάτια μας, τα οποία προφανώς σε λίγες βδομάδες θα τα...τρίβουμε από το εντυπωσιακό αποτέλεσμα που θα βλέπουμε μπροστά μας!

Είναι όμως έτσι; Όντως τα βαρίδια του παραγόμενου έργου στις δημοτικές επιχειρήσεις ήταν ο Φακουρέλης και ο Ανδρεαδάκης;  Κι αν ήταν έτσι γιατί δεν έγιναν με μια λιτή ανακοίνωση, όπου θα έλεγαν τα αυτονόητα, παρά θα έπρεπε να φορτίσουν και στο τέλος να αποδομήσουν μια διαδικασία, με τις παραιτήσεις, τη σύγκλιση της δημοτικής ομάδας και τα όσα επακολούθησαν; Και για να είμαστε ειλικρινείς, αν εξαιρέσει κανείς το ζήτημα του νερού, που αναμφισβήτητα εξελίσσεται σε μείζον ζήτημα καθημερινότητας για τον Ηρακλειώτη και που η διαχείριση του θα πρέπει να απαλλαγεί από την διαχειριστική ικανότητα της ΔΕΥΑΗ να βρει περισσότερο νερό και να το διανείμει με πιο ορθολογικό τρόπο, αλλά να προτάσσεται το μεσομακροπρόθεσμο και μελλοντικό όραμα της αντιμετώπισης ενός εφιάλτη, αυτά είναι τα προβλήματα ως προς τις δημοτικές εταιρείες; Πως διαχειρίζονται τη δύσκολη υπόλοιπη καθημερινότητα;

Έχουν αφήσει το στίγμα τους με το υπαλληλικό κατεστημένο που εν πολλοίς ουσιαστικά κυβερνά;  Τι γίνεται με το τεράστιο ζήτημα του Πολιτιστικού, τις παλινωδίες με την αποπομπή Αναστασάκου, την έλλειψη συνεργασίας των μελών της διοίκησης της ΔΕΠΤΑΗ με τους πολιτικούς προϊσταμένους της; Δεν είναι κεφαλαιώδες ζητήματα αυτά ή απλά, όπως και πολλά άλλα τα βάζουμε κάτω από το χαλάκι της εξουσίας;

Ο Λαμπρινός είχε μια τεράστια ευκαιρία να δείξει πως και θέλει και μπορεί να σπάσει αυγά και να κάνει (επιτέλους) ομελέτα. Αντ΄αυτού αρκέστηκε να περιοριστεί σε αλλαγές μικρής εμβέλειας, που κατ΄ουσίαν επιβάλλονται από ( έναν όλο και πιο συρρικνούμενο) κύκλο ανθρώπων του περιβάλλοντος του, που σε αυτό το γαϊτανάκι των μικρομάγαζων της Λότζιας, μπορεί βραχυπρόθεσμα να επιβεβαίωσαν το δυναμισμό της δοτής εξουσίας τους, αλλά επειδή κυρίως στερούνται πολιτικού προσήμου, δεν απαντούν στις πραγματικές ανάγκες που έχει η διακυβέρνηση της πόλης! Και βεβαίως ουδόλως ενδιαφέρουν τον πολίτη.

Και το ζήτημα είναι απλό: έχεις σε κάποιες θέσεις χτυπητές αδυναμίες και...δέχεσαι εύκολα γκολ; Ε, όπως κάθε προπονητής βάζεις εκεί τους καλύτερους παίκτες σου, που για να μην ξεχνάμε και τον μεγάλο Κατσιφάρα, κάποιους απ΄αυτούς δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους, πριν αναλάβουν θέσεις και οφίτσια! Ούτε αστερίσκοι, ούτε αμετακίνητοι, ούτε κάποιοι που προτιμούν αν αλλάξουν να πάνε σπίτι τους.

Αν πάλι δεν έχεις πάγκο, τότε πορεύεσαι όπως είσαι και κρίνεσαι στο τέλος...Διότι έχεις δεσμευτεί πως θα περάσουν και όλοι από τα πόστα και όταν βλέπεις πως τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα ανακυκλώνονται εκτίθεσαι και όχι μόνον στα μάτια των συνεργατών σου!

Κοντολογίς στο ερώτημα ποιος κυβερνά αυτήν την πόλη ( κι επειδή ο προηγούμενος που το διατύπωσε εν είδει ευφυολογήματος, έχασε τη θέση του) ίσως η απάντηση να μένει ακόμα γρίφος άλυτος, ωστόσο φοβάμαι πως αν διατυπωθεί με άλλον τρόπο ( ποιος δηλαδή δεν την κυβερνά, η απάντηση να φαντάζει πιο εύκολη...κι αυτό, πιστέψτε με, δεν είναι καλό, ούτε για τους άρχοντες ούτε και για το πόπολο!