Του Δημήτρη Καρυωτάκη
Μια σημαντική ημέρα σήμερα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με την ψήφιση του νόμου για τα μη κρατικά πανεπιστήμια με τα φώτα από τη μια να πέφτουν στη συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή για ένα θέμα μείζονος σημασίας για κυβέρνηση και αντιπολίτευση και από την άλλη με τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διακοπάρει, να τρώει σουβλάκια στην Τρίπολη και να μοιράζει τριαντάφυλλα στον σύζυγο του!
Κι αν η κυβέρνηση κάνει αυτό που θέλει και μπορεί, με στρατηγική, σχέδιο και προφανώς όπως πιστεύει την εξουσιοδότηση του 41% που έλαβε πριν από 9 μήνες, πραγματικά είναι να απορείς για το πως κινείται το ιστορικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ που κάποτε αποτέλεσε το απάγκιο του κάθε πονεμένου και διαμαρτυρόμενου στη χώρα.
Ο πρόεδρος σ’ ένα κόμμα είναι η σημαία του, το σύμβολο του, η σταθερά του ανεξαρτήτως αν συμφωνείς πολλές φορές με τον τρόπο που ασκεί την εξουσία του, τον τρόπο που λειτουργεί εσωκομματικά, το πώς κάνει τις επιλογές του σε πρόσωπα, τακτικές και εξωστρέφεια, στην παρουσίαση των θέσεων του.
Ναι, μπορεί να έχουν αρκετοί να πουν πολλά για τον Ανδρουλάκη, τον Κουτσούμπα , τον Χαρίτση ή τη Ζωή, για το τι κάνουν για να βάλουν τα κόμματα τους σε μια τροχιά ανόδου, αλλά δεν μπορείς να μη διακρίνεις πως κάνουν έναν αγώνα διαρκή, με πολιτικό λόγο, παρουσίες, εσωκομματικές συζητήσεις και παρουσία στα Μέσα, πολλές φορές και μόνοι τους, όταν βρουν χώρο στο δυστοπικό σκηνικό του σημερινού μιντιακού συστήματος.
Απέναντι σε αυτούς ο Κασσελάκης αποτελεί μια θλιβερή εξαίρεση και μια ανορθογραφία στα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας. Τον καλύτερο πελάτη του Μητσοτάκη, έναν υπουργό του, άνευ χαρτοφυλακίου, αλλά με μπόλικη αστερόσκονη.
Αντί να οργώνει την Ελλάδα και να κάνει αγώνα για την ακρίβεια, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, και τη μάχη της καθημερινότητας, εξακολουθεί να παράγει παραπολιτική και κους κους. Προφανώς συνειδητά.
Τι σπίτι αγόρασε στο Κολωνάκι, τι έκανε με τις μετοχές του στις ΗΠΑ κι αν τις πούλησε. Πότε θα πάει φαντάρος και αν και που θα υπηρετήσει, πόσα κοψίδια έφαγε στην Τρίπολη και άλλα ευχάριστα που γεμίζουν με χρόνο τα πρωινάδικα αλλά ελάχιστα προσφέρουν στην πολιτική παρουσία του χώρου.
Το ότι το κάνει εν πλήρει συνειδήσει δεν χωρά αμφιβολία! Ξέρει πως οι τηλεοπτικές κάμερες χορεύουν στο πέρασμα του, αλλά βλέπετε που τις κατευθύνει.
Αλήθεια είναι αυτή η αντιπολίτευση που αξίζουμε; Νιώθουν ευχάριστα και ανακουφιστικά οι χιλιάδες ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ με την εικόνα του κόμματος τους και του αρχηγού τους; Είναι περήφανοι με αυτή την παρωδία πολιτικής που παρακολουθούμε καθημερινά σε πρωινή σύνδεση; Μήπως είναι η καλύτερη μέθοδος να πάει το ενδιαφέρον αλλού, η μπάλα στην εξέδρα, την ώρα της κρίσιμης μάχης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και ο Μητσοτάκης να κάνει την προσπάθεια του πιο εύκολη;
Και στην τελική μήπως ο πρωθυπουργός εξακολουθεί να κάνει πάρτυ ( όπως έλεγε πως θα έκανε και ο Καραμανλής σε εκείνο το αλήστου μνήμης σύνθημα το Μάρτη του 2004) με βασικό διοργανωτή του τον Κασσελάκη;
Την Κυριακή ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει τα νέα του όργανα για τις νομαρχιακές του οργανώσεις αλλά το προεδρικό ζεύγος (που θυμίζει λίγο Παύλο Γλύξμπουργκ και Μαρί Σαντάλ) αντί να δίνει τη μάχη της συμμετοχής περί άλλων τυρβάζει!
Σε τρεις μήνες από σήμερα θα ψηφίσουμε για τις ευρωεκλογές και τους εκπροσώπους μας στο ευρωκοινοβούλιο αλλά όχι μόνον για αυτό. Ίσως για πρώτη φορά, εντελώς πρωτότυπα για την Ελλάδα, σε μια εκλογική αναμέτρηση, όπου ο νικητής και κυρίαρχος του πολιτικού παιγνιδιού δεν αμφισβητείται προσώρας, θα ψηφίσουμε και για την αντιπολίτευση που θέλουμε και αυτό είναι καλό να το ξέρουν εκτός από τα κόμματα, το πολιτικό προσωπικό και οι πολίτες αυτής της χώρας. Αμ’ έπος αμ’ έργον και η μπάλα πάει πλέον στο γήπεδο των πολιτών !
Φωτογραφία via EUROKINISSI
