Όταν η κυβέρνηση προσκυνά... σώβρακα και φανέλες !

Γράφει ο Δεκανέας Αλλαγής

Δεν χρειάζεται τελικά να διαχειριστείς μια Εθνική Κρίση, ή ένα μεγάλο οικονομικό ζήτημα για να τα κανείς θάλασσα! Αρκεί να δείξεις πως σ’ ένα θέμα ήσσονος σημασίας, τη διαχείριση δηλαδή της γνωμοδοτικής πρότασης μιας αθλητικής επιτροπής, δεν έχεις πολιτική, δεν ασκείς ισονομία κι έρχεσαι να προκαταλάβεις, όργανα, αθλητικούς θεσμούς και δικαιοσύνη, νομοθετώντας εκ των προτέρων και τσουβαλιάζοντας δίκαιους και άδικους, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων σου την κείμενη νομοθεσία.

Η περίπτωση του χειρισμού της υπόθεσης ΠΑΟΚ- ΞΑΝΘΗΣ έρχεται να ρίξει στον ποταμό τα βαρύγδουπα περί νέου ύφους και ήθους της κυβερνητικής εξουσίας, που δείχνει να μην μπορεί να διαχειριστεί τις βαρωνίες και τα διαπλεκόμενα συστήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου, κι εκτίθεται απέναντι στον απλό ανυπεράσπιστο πολίτη, που ούτε να απειλήσει, να τραμπουκίσει, να κατεβάσει στρατούς και να απαιτήσει το δίκιο του μπορεί, και που παρακολουθεί ενεός τη φαρσοκωμωδία που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο.

Γιατί άραγε διαγράφεται ο Θοδωρής Ζαγοράκης, όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έρχεται στην ίδια τοποθέτηση του να τον δικαιώσει;

Γιατί άραγε να πιστέψει ο πολίτης μια κυβέρνηση πως δεν κάνει πίσω στα λογής συμφέροντα, όταν στην πρώτη διαχείριση κρίσης βάζει ένα εντυπωσιακό αυτογκόλ με ένα χειρισμό που αν τον έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα γελούσαν και τα πιο ανθεκτικά μπλε ντουβάρια;

Πως άραγε μπορεί να σταθεί ο συντοπίτης μας Υφυπουργός Λευτέρης Αυγενάκης, που ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε την κατάσταση τον κάνουν να θυμίζει προπονητή υπό προθεσμία;

Άλλωστε η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου περί στήριξης του πρωθυπουργού στο πρόσωπο του, είναι πανομοιότυπη σαν κι εκείνες που δίνουν οι ισχυροί πρόεδροι στους προπονητές των ομάδων τους και την ίδια ώρα παζαρεύουν τους αντικαταστάτες τους!

Να λοιπόν που δεν χρειάστηκε μια τουρκική ντουφεκιά ή μια πολιτική κολοτούμπα για να αποδειχτεί πως ο Βασιλιάς δεν είναι και τόσο... καλοντυμένος.

Η πρώτη (και μάλιστα βαρειά ήττα) ενός συστήματος που επικοινωνιακά τουλάχιστον έδειχνε να δουλεύει «ρολόι», ήλθε και μάλιστα σε ένα γήπεδο που κανείς πια δεν ξέρει πως θα τελειώσει αυτό το ματς, (το πρωτάθλημα εννοώ) καθώς ο διαιτητής, η κυβέρνηση εν προκειμένω, θυμίζει εκείνον τον ανεκδιήγητο ρέφερι που σφύριξε πρόσφατα στον αγώνα ΞΑΝΘΗΣ- ΟΦΗ, που στο τέλος παρακαλούσε να φύγει ζωντανός για το σπίτι του!

Εμ, έτσι συμβαίνει όταν ένα Έθνος, όπως είχε πει και ο Τζίμης Πανούσης, προσκυνά σώβρακα και φανέλες... στο τέλος τρώει και το ξύλο, και μάλιστα και από τους δυο αντιπάλους!