ΑΠΟΨΕΙΣ
Οι Εθνικές φωτιές και η διαχρονική ανάγκη του Στρατού!
Είμαστε αρκετά λίγοι (αριθμητικά) οι Έλληνες για να κάθονται απλά κάποιοι σε έναν πάγκο και να κοιτούν!
Του Δεκανέα Αλλαγής
Ζούμε ένα ακόμη δύσκολο και καυτό καλοκαίρι κυριολεκτικώς και μεταφορικώς και οι πύρινες φωτιές ζώνουν τη χώρα από άκρη σε άκρη. Πυρκαγιές παντού, που λόγω και της κλιματικής αλλαγής θα 'ναι πια μια εφιαλτική ρουτίνα για τα επόμενα δύσκολα χρόνια.
Και μέσα σ’ αυτό το ζοφερό τοπίο της μαυρίλας και της κάπνας, μετά και την εθνική τραγωδία στο Μάτι, προσπαθούμε, όχι πια να μην καιγόμαστε, αλλά πως δεν θα προστίθεται η κάθε πυρκαγιά, στη μαύρη Βίβλο της διαχείρισης κρίσεων της χώρας, λες κι αν δεν χαθούν ανθρώπινες ζωές, θα πρέπει να αυτό ικανοποιούμαστε, φιλάρεσκα!
Τα εναέρια μέσα πάντα δεν θα φτάνουν, όσο τα μέτωπα των πυρκαγιών είναι πολλά, οι επίγειες πυροσβεστικές δυνάμεις βοηθούν μόνο αν η φωτιά δεν κατακαίει χιλιάδες στρέμματα και ο ανθρώπινος παράγοντας, είτε μέσω ενός δικτύου εθελοντικής συνέργειας, είτε με την πρόληψη και τη δασοπροστασία θα μπορούσε να επικουρήσει αυτή την προσπάθεια.
Μέσα σ’ αυτή τη μεγάλη συζήτηση για το πως θα’ πρεπε η ατομική ευθύνη του καθένα μας, να αποτελεί ένα όπλο στα εφιαλτικά μας καλοκαίρια, θα έπρεπε να εξεταστεί σε μεγαλύτερο εύρος ;ena σχέδιο για τη συνδρομή του Στρατού.
Πως δηλαδή οι χιλιάδες ένστολοι μας, δεν θα 'ναι απλά καταγραφείς και βλεπάτορες της ζοφερής πραγματικότητας, αλλά θα ενταχθούν σε ένα πλαίσιο που θα επιτελούν σημαντικό έργο στο να μην προκληθούν φωτιές.
Χιλιάδες Έλληνες φαντάροι, ναύτες κι αεροπόροι, υπηρετούν κάθε χρόνο τη θητεία τους, κι αν εξαιρέσεις τη βασική εκπαίδευση και την απαραίτητη αλφαβήτα που μαθαίνει κάθε νεοσύλλεκτος, « σκοτώνουν» την ώρα τους, περιμένοντας το χρόνο να κυλήσει αντίστροφα! Παράλληλα χιλιάδες μυαλά αλλά και καταρτισμένοι άνθρωποι στη διάρκεια της θητείας τους, χάνουν την επαφή με τη γνώση που έχουν αποκτήσει, στο πιο μη παραγωγικό κομμάτι της ζωής τους.
Λες και δεν υπάρχουν σ’ αυτή τη χώρα, δεν είναι χρειαζούμενοι σε κάθε ανάγκη, δεν αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο, απλά βρίσκονται στα αζήτητα! Όλο αυτό, για πιο λόγο άραγε να μην… «παντρευτεί» επ´ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου; Γιατί να μην δημιουργηθεί μια λίστα, μια τράπεζα ανθρώπινου κεφαλαίου, όπου θα αξιοποιεί αυτούς τους νέους και ορεξάτους ανθρώπους να γίνουν πιο ουσιαστικοί στο όποιο διάστημα της θητείας τους, και να μπορείς μ’ ένα κλικ να τον αξιοποιείς όταν τον έχεις ανάγκη, όπως τώρα σε Βαρυμπόμπη, Εύβοια, Ολυμπία; Γιατί να μην τους προσφέρεις, εάν το θέλουν και οι ίδιοι, μια παραπάνω γνώση στο στρατό, που μ’ ένα πιστοποιητικό στη συνέχεια θα μπορούσε να αποτελεί και εφόδιο για την επαγγελματική τους πορεία, όπως γινόταν από παλιά με το επαγγελματικό δίπλωμα οδήγησης;
Γιατί -απλά απλά- να μην παίρνουν τον υπνόσακο τους και τον εφοριαμό τους μέσα στο καλοκαίρι και να στήνουν σκηνές σε δάση και σημεία φυσικού κάλλους ( πάντα σε μονάδες που δεν είναι της πρώτης γραμμής) και να αποτελούν τη βαριά μπότα της πυρασφάλειας μας; Τι αλήθεια προσφέρει μια σκοπιά στη ΣΕΑΠ ή στο στρατόπεδο του Ρεθύμνου περισσότερο από τη φύλαξη στο Γιούχτα ή στο δάσος στο Σελάκανο;
Μια έγκαιρη προειδοποίηση, ένα άγρυπνο μάτι που θα προσέχει, μια παρουσία που θα απομακρύνει τον πυρομανή ή εκείνον που θέλει να ανάψει μια φωτιά για ιδιοτελή συμφέροντα, δεν είναι άραγε πιο σημαντική και παραγωγική για τους στρατεύσιμους, από το να αράζουν απλά στο ΚΨΜ, χτυπώντας μύγες ή να κοιμούνται ανά 20 στις απαράδεκτες συνθήκες ενός θαλάμου; Έχει την πολυτέλεια η ελληνική κοινωνία να αφήνει ένα τόσο σημαντικό κομμάτι κι ένα ισχυρό όπλο ανενεργό, κινητοποιώντας το, μόνο πια όταν έχουν καεί τα πάντα;
Αυτό βέβαια απαιτεί μια σοβαρή συζήτηση μα πάνω απ’ όλα μια σοβαρή πολιτική ηγεσία στο ΥΠΕΘΑ, που θα κατανοεί τις σύγχρονες ανάγκες της χώρας, θα… ρουφάει την τεχνολογική εξέλιξη των πραγμάτων και δεν θα διαπνέεται απλά από λογική καραβανά, αφήνοντας τα πράγματα να συνεχίζουν να βρίσκονται σε τέλμα!
Είμαστε αρκετά λίγοι( αριθμητικά ) οι Έλληνες για να κάθονται απλά κάποιοι σε έναν πάγκο και να κοιτούν! Απαιτείται ένα σχέδιο και κάποιον να σπάσει αυγά για την ομελέτα!
Δείτε επίσης
Το σχέδιο για τη συνδρομή του Στρατού στις πυρκαγιές
Ζούμε ένα ακόμη δύσκολο και καυτό καλοκαίρι κυριολεκτικώς και μεταφορικώς και οι πύρινες φωτιές ζώνουν τη χώρα από άκρη σε άκρη. Πυρκαγιές παντού, που λόγω και της κλιματικής αλλαγής θα 'ναι πια μια εφιαλτική ρουτίνα για τα επόμενα δύσκολα χρόνια.
Και μέσα σ’ αυτό το ζοφερό τοπίο της μαυρίλας και της κάπνας, μετά και την εθνική τραγωδία στο Μάτι, προσπαθούμε, όχι πια να μην καιγόμαστε, αλλά πως δεν θα προστίθεται η κάθε πυρκαγιά, στη μαύρη Βίβλο της διαχείρισης κρίσεων της χώρας, λες κι αν δεν χαθούν ανθρώπινες ζωές, θα πρέπει να αυτό ικανοποιούμαστε, φιλάρεσκα!
Τα εναέρια μέσα πάντα δεν θα φτάνουν, όσο τα μέτωπα των πυρκαγιών είναι πολλά, οι επίγειες πυροσβεστικές δυνάμεις βοηθούν μόνο αν η φωτιά δεν κατακαίει χιλιάδες στρέμματα και ο ανθρώπινος παράγοντας, είτε μέσω ενός δικτύου εθελοντικής συνέργειας, είτε με την πρόληψη και τη δασοπροστασία θα μπορούσε να επικουρήσει αυτή την προσπάθεια.
Μέσα σ’ αυτή τη μεγάλη συζήτηση για το πως θα’ πρεπε η ατομική ευθύνη του καθένα μας, να αποτελεί ένα όπλο στα εφιαλτικά μας καλοκαίρια, θα έπρεπε να εξεταστεί σε μεγαλύτερο εύρος ;ena σχέδιο για τη συνδρομή του Στρατού.
Πως δηλαδή οι χιλιάδες ένστολοι μας, δεν θα 'ναι απλά καταγραφείς και βλεπάτορες της ζοφερής πραγματικότητας, αλλά θα ενταχθούν σε ένα πλαίσιο που θα επιτελούν σημαντικό έργο στο να μην προκληθούν φωτιές.
Χιλιάδες Έλληνες φαντάροι, ναύτες κι αεροπόροι, υπηρετούν κάθε χρόνο τη θητεία τους, κι αν εξαιρέσεις τη βασική εκπαίδευση και την απαραίτητη αλφαβήτα που μαθαίνει κάθε νεοσύλλεκτος, « σκοτώνουν» την ώρα τους, περιμένοντας το χρόνο να κυλήσει αντίστροφα! Παράλληλα χιλιάδες μυαλά αλλά και καταρτισμένοι άνθρωποι στη διάρκεια της θητείας τους, χάνουν την επαφή με τη γνώση που έχουν αποκτήσει, στο πιο μη παραγωγικό κομμάτι της ζωής τους.
Λες και δεν υπάρχουν σ’ αυτή τη χώρα, δεν είναι χρειαζούμενοι σε κάθε ανάγκη, δεν αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο, απλά βρίσκονται στα αζήτητα! Όλο αυτό, για πιο λόγο άραγε να μην… «παντρευτεί» επ´ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου; Γιατί να μην δημιουργηθεί μια λίστα, μια τράπεζα ανθρώπινου κεφαλαίου, όπου θα αξιοποιεί αυτούς τους νέους και ορεξάτους ανθρώπους να γίνουν πιο ουσιαστικοί στο όποιο διάστημα της θητείας τους, και να μπορείς μ’ ένα κλικ να τον αξιοποιείς όταν τον έχεις ανάγκη, όπως τώρα σε Βαρυμπόμπη, Εύβοια, Ολυμπία; Γιατί να μην τους προσφέρεις, εάν το θέλουν και οι ίδιοι, μια παραπάνω γνώση στο στρατό, που μ’ ένα πιστοποιητικό στη συνέχεια θα μπορούσε να αποτελεί και εφόδιο για την επαγγελματική τους πορεία, όπως γινόταν από παλιά με το επαγγελματικό δίπλωμα οδήγησης;
Γιατί -απλά απλά- να μην παίρνουν τον υπνόσακο τους και τον εφοριαμό τους μέσα στο καλοκαίρι και να στήνουν σκηνές σε δάση και σημεία φυσικού κάλλους ( πάντα σε μονάδες που δεν είναι της πρώτης γραμμής) και να αποτελούν τη βαριά μπότα της πυρασφάλειας μας; Τι αλήθεια προσφέρει μια σκοπιά στη ΣΕΑΠ ή στο στρατόπεδο του Ρεθύμνου περισσότερο από τη φύλαξη στο Γιούχτα ή στο δάσος στο Σελάκανο;
Μια έγκαιρη προειδοποίηση, ένα άγρυπνο μάτι που θα προσέχει, μια παρουσία που θα απομακρύνει τον πυρομανή ή εκείνον που θέλει να ανάψει μια φωτιά για ιδιοτελή συμφέροντα, δεν είναι άραγε πιο σημαντική και παραγωγική για τους στρατεύσιμους, από το να αράζουν απλά στο ΚΨΜ, χτυπώντας μύγες ή να κοιμούνται ανά 20 στις απαράδεκτες συνθήκες ενός θαλάμου; Έχει την πολυτέλεια η ελληνική κοινωνία να αφήνει ένα τόσο σημαντικό κομμάτι κι ένα ισχυρό όπλο ανενεργό, κινητοποιώντας το, μόνο πια όταν έχουν καεί τα πάντα;
Αυτό βέβαια απαιτεί μια σοβαρή συζήτηση μα πάνω απ’ όλα μια σοβαρή πολιτική ηγεσία στο ΥΠΕΘΑ, που θα κατανοεί τις σύγχρονες ανάγκες της χώρας, θα… ρουφάει την τεχνολογική εξέλιξη των πραγμάτων και δεν θα διαπνέεται απλά από λογική καραβανά, αφήνοντας τα πράγματα να συνεχίζουν να βρίσκονται σε τέλμα!
Είμαστε αρκετά λίγοι( αριθμητικά ) οι Έλληνες για να κάθονται απλά κάποιοι σε έναν πάγκο και να κοιτούν! Απαιτείται ένα σχέδιο και κάποιον να σπάσει αυγά για την ομελέτα!
Δείτε επίσης
Το σχέδιο για τη συνδρομή του Στρατού στις πυρκαγιές
Χρυσοχοΐδης: Συνεχίζεται η μάχη για τον περιορισμό της φωτιάς στην Αρχαία Ολυμπία
Καταφθάνουν δυνάμεις από Σουηδία και Γαλλία για να συνδράμουν στα πύρινα μέτωπα
