*Του Δημ. Καρατζάνη
Πολλές και ποικίλου ενδιαφέροντος οι πολιτικές ειδήσεις των τελευταίων ημερών Θα μπορούσαμε λόγου χάρη να αναφερθούμε στους γρήγορους ρυθμούς διακυβέρνησης που φαίνεται να υϊοθετεί το νέο κυβερνητικό σχήμα
Ή στην αισιόδοξη εικόνα της βουλής κατά την εκλογή του Προέδρου της. Εικόνα, που, κατά την άποψη μας, παραπέμπει στις καλύτερες στιγμές του Ελληνικού κοινοβουλίου
Όχι μόνο για το επίπεδο του του πολιτικού πολιτισμού που επικράτησε, αλλά και για την μεστή περιεχομένου ομιλία του νεοεκλεγέντος Προέδρου κ. Τασούλα
Ελπίζουμε η θετική αυτή εικόνα της πρώτης συνεδρίασης να συνεχιστεί και να μην διαρκέσει απλώς ''από τα σύκα μέχρι τα σταφύλια'', όπως λέει εύστοχα ο λαός .
Εν πάση περιπτώσει, εμείς, στο σημερινό μας σημείωμα , δεν θα αναφερθούμε σε θέμα πολιτικό . Άλλωστε ,αρκετή ...... δόση πολιτικής έχομε εισπράξει τελευταία ,ώστε μια λιγότερη δε θα λείψει από κανένα.
Γι αυτό και με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα του Cretalive με τίτλο ''Η πιο τέλεια και λιγότερο απαιτητική μορφή αγάπης'' θα αναφερθούμε σε ενα συμβάν της καθημερινότητας .
Ένα συμβάν που βιώσαμε οι ίδιοι πριν λίγες μέρες και που δείχνει πόσο απόθεμα αγάπης και ευγνωμοσύνης κρύβει μέσα του ''ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου'' μόλις του δείξεις την πιο ελάχιστη φροντίδα...
Ήταν μια από τις πολύ ζεστές μέρες της προηγούμενης εβδομάδας ,όταν βρεθήκαμε εκεί λίγο πριν το μεσημέρι, στο ΠΑΓΝΗ για κάποια προγραμματισμένη εξέταση..
Ο ήλιος έκαιγε - κυριολεκτικά - την πέτρα'' γι αυτό και, σχεδόν τρέχοντας διασχίσαμε τον προαύλιο χώρο και ''τρυπώσαμε'' από την κεντρική είσοδο του νοσοκομείου στην ευχάριστα κλιματιζόμενη δροσιά του εσωτερικού χώρου όπου, ''πρώτο τραπέζι πίστα ''πάνω στη μοκέτα της εσόδου δηλαδή βρισκόταν ξαπλωμένος ανάσκελα ενας ξανθοτρίχης, μικρόσωμος σκυλάκος που. κοιμόταν του ... καλού καιρού .
Τα πίσω πόδια του μόλις που ακουμπούσαν στο βορεινό τείχο ενω τα μπροστινά, διπλωμένα στο στήθος, παρέπεμπαν σε στάση βαθιάς... κατάνυξης.
Ούτε η φασαρία που επικρατούσε γύρω ούτε ο κόσμος που μπαινόβγαινε και σχεδόν τον ακουμπούσε φαινόταν να του προκαλεί ενόχληση .
Αντίθετα μάλιστα, όπως έδειχνε, απολαμβάνει με την ψυχή του τον ύπνο του καθώς πλησιάζοντας, αντιληφθήκαμε ένα ελαφρύ ροχαλητό να βγαίνει από το μισάνοιχτο στόμα του .
Ασυναίσθητα, σχεδόν, σκύψαμε πάνω του και του χαϊδέψαμε ελαφριά το κεφάλι και το στήθος.
Μισάνοιξε, μάλλον ξαφνιασμένος , το δεξί του μάτι για δευτερόλεπτα και διαπιστώνοντας τη φανερά φιλική διάθεση της απρόσμενης παρουσίας μας, άρχισε να κουνά αργά - αργά δεξιά και αριστερά την ουρά του με φανερά τεμπέλικη διάθεση.κι ένα γουργουρητό που πρόδιδε τη βαθιά του ικανοποίηση.
Δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας λόγω του προγραμματισμένου ραντεβού ,γι αυτό και, κάπως βιαστικά, τον ''χαιρετήσαμε'' μ ένα ακόμα χάδι και μπήκαμε στο εσωτερικό του νοσοκομείου,για να συναντήσουμε το γιατρό μας..
Ο σκυλάκος παρότι είχε τα μάτια του ακόμα κλειστά, αντιλήφτηκε αμέσως την απομακρυνση μας κι άρχισε να κουνά πιο ζωηρά όμως τώρα την ουρά του.Κίνηση που ερμηνεύσαμε σαν ένα είδος ''χαιρετισμού'' κι από το δικό του μέρος ..
Ευτυχώς τελειώσαμε γρήγορα με την εξέταση και επειδή είμαστε ολονήστικοι περάσαμε από το κυλικείο για ένα καφέ κι ένα σάντουιτς. .
-Λες να βρίσκεται ακόμα στο ...κρεβάτι του ο υπναράς ''φίλος'' μας,σκεφτήκαμε και αποφασίσαμε να πάρομε ένα σάντουιτς και για κείνον...
Αντιλήφτηκε την παρουσία μας πριν ακόμα καλά - καλά ανοίξουμε την εσωτερική πόρτα και σηκώθηκε όρθιος ,τεντώνοντας πόδια και μέση
"Έλα" του είπα, ανοίγοντας την εξωτερική πόρτα και προτάσσοντας το ψημένο σάντουιτς που μοσκομύριζε.
Με ακολούθησε χωρίς δισταγμό μέχρι τη σκιά του δέντρου λίγο πιο πέρα, όπου έφαγε μπουκιά - μπουκιά ολόκληρο το σάντουιτς από το χέρι μου.''
-Την κάναμε ταράτσα φιλαράκο'',του είπα, κι ήμουν έτοιμος να τον αποχαιρετίσω και να φύγω όταν αντιλήφτηκα το μάτι του καρφωμένο πάνω στο μισογεμάτο μπουκάλι νερό που κρατούσα στο αριστερό μου χέρι.
-Εμ, βέβαια ,είμαστε αδικαιολόγητος σκέφτηκα ,γιατί φαϊ χωρίς νερό μ αυτή τη ζέστη δε γίνεται. Και βγάζοντας από τα κλειδιά μου τον Ελβετικό σουγιά - μόνιμα ...''παρκαρισμένο'' εκεί - κόψαμε το μπουκάλι στη μέση και βάλαμε το καργαρισμένο με νερό κομμάτι του μπουκαλιού ,κάτω απ τη μουσούδα του σκύλου..Το ήπιε όλο μεχρι την τελευταία σταγόνα. .
-Δίψαγες πολύ κακομοίρη μου, είπα,ενώ του χάιδευα το κεφάλι Σα να καταλάβαινε τι του έλεγα πήδηξε πάνω μου όλο χαρά σε μια προσπάθεια να αγγίξει το χέρι..Τον απέτρεψα απαλά, εκείνος όμως συνέχισε απτόητος την προσπάθεια του χοροπηδώντας γύρω μου.
Ωρα να πηγαίνουμε φίλε,τέρμα το παιχνίδι , είπα κάποια στιγμή και άρχισα να κατευθύνομαι προς την έξοδο ,με την ελπίδα πως δεν θα με ακολουθήσει.
-Αμ δε..Αυτός ,αληθινός ''μπάστακας''δεν με άφηνε βήμα ,.μέχρι που φθάσαμε σχεδόν στο δρόμο
-Θα τον πατήσει κάνα αυτοκίνητο ,σκέφτηκα ,και θα του βγεί το γεύμα ξινό ,σκέφτηκα.
Ξαφνικά ,εκεί που προβληματιζόμουν πως να χειριστώ το θέμα ,είδα μια κοπέλα να στέκεται δίπλα στην έξοδο και σκέφτηκα να ζητήσω τη συνδρομή της .Της εξήγησα με δυο λόγια τι ακριβώς είχε συμβεί με το σκυλί , το φόβο μου μήπως το χτυπήσει κανένα αυτοκίνητο και τέλος την παρακάλεσα να το κρατήσει για λίγο ,,μέχρις ότου πάρω το αυτοκίνητο μου από το πάρκινγκ και φύγω.. ..
Δέχτηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα και το σχέδιο πέτυχε απολύτως Δε σας κρύβω όμως ότι ακόμα ηχεί στα αυτιά μου το κλάμα του σκυλάκου στην προσπάθεια του να ξεφύγει απ τα χέρια της κοπέλας και να ρθει κοντά μου ..
Τόση αγάπη και τόση ευγνωμοσύνη για λίγο φαί και μια στάλα νερό .!
Και μετά καμαρώνουμε , πως εμείς ,οι άνθρωποι , είμαστε οι ''εκλεκτοί''της δημιουργίας...
