του Γιώργου Μηλιαρά
´Ητριξε το μάσκουλο της αυλόπορτας και πριν προλάβω να γυρίσω και να δω ποιός είναι ήκουσα τη γνωστή φωνή του Τσικαλομανωλέα σε γνήσια καπετανίστικη εκφορά :
-Άρχοντα Μηλιαρέα, ήντα κάνεις ; Ζεις μωρέ ή εστρουφολαίμιασέ σε ο κορωνιός; Είπε και εμπούκαρε αγέρωχος στην αυλή τση καρυδιάς, ο προσκεκλημένος ακριβός μου φίλος, κρατώντας στην αγκαλιά του δυό νερομπούλαλα γεμάτα με τη περίφημη κρασάρα ντου.
- Καλώς το καπετά Μιχάλη ! Ναι μωρέ, ζω και αντιστέκομαι προς πάντα εχθρό και πολέμιο ... Φοβούμαι τόνε τον μπαμπέση το κορωνοϊό μα δε του ανοίγω πόρτα να περάσει...Μουστούχες και καθαρτικά έχω και τις τσέπες μου γεμάτες...
- Έλα μωρέ σκιάς να σε φιλήσω εδά που είσαι ακόμη ζεστός γιατί κι εγώ φοβούμαι τόνε πως δα μας σε ξεπροβιδίσει...και έχω και καιρό να σε δω...
- Άμε στο διάολο με τα φιλιά σου... Λείπε με, δε γροικάς ήντα λένε οι προφέσορες ;
- Σώπα μωρέ και το πρόσαργο αντάμωσα μια κοπελιά σα τα κρύα νερά που είχα να τη δω καιρούς και τηνε φίλησα κι από τα δυό μάγουλα και δεν ήπαθα πράμα...
Παρά τη διαφωνία μας εκαταλήξαμε στους νεοταξίτικους χαιρετισμούς και διαδικασίες ανταμώματος και θρονιαστήκαμε στις καθωρισμένες θέσεις του προετοιμασμένου και μεζεδοφορτωμένου πάγκου , περιμένοντας και τους υπόλοιπους της παρέας...
-Θυμάσαι ορέ Μηλιαρέα οντέν ήσουνα δήμαρχος και μέβαλες ομιλητή σε μια εκδήλωση και ύστερα με κατέβασες από το μικρόφωνο γιατί τάβαλα με τσοι παπάδες; Αλήθεια τάλεγα εκειανά πούλεγα, ετσά τα γράφουν τα χαρτιά και τα ντοκουμέντα. Μα εσύ είσαι ποιό παράωρος από τσοι παπάδες ....
- Ώφου ήντα θυμήθηκες πάλι και μου ζαλίζεις τον έρωντα.. Μα άνοιξε πάλι η αυλόπορτα και εισέβαλε η υπόλοιπη παρέα με επικεφαλής το Ζαχαριή κι επόμεινε ο «φιλικός» καυγάς στη μέση .
- Γειά σας φιλάρες ... Ήντα κάνετε ; Κάτσετε να φάμε πράμα γιατί αργήσαμε..., έκανε «εξ εφόδου προοίμιον» ο Ζαχαριής βλέποντας το στρωμένο τραπέζι ...
Την ηρεμία που επακολούθησε , διέκοπτε μόνο ο πηρουνοσαματάς και τα επιφωνήματα επιδοκιμασίας για τους μεζέδες της Μαργής...
Όλα στη συνέχεια εξελίχτηκαν στην ώρα ντος.
Μετά την συνήθη κοινή διαπίστωση πως το παρακάνομε με το φαΐ, ήρθε η «ανασκόπηση» των γεγονότων, των κρουσμάτων του κορωνιού, των μέτρων προστασίας, της συμφωνίας με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ και η ασυμφωνία μας αν ήταν επωφελής ή αφελής για την πατρίδα μας, μπήκαμε στη καλλιτεχνική κουβέντα επηρεασμένοι από την ομορφιά της Λασιθιώτικης αποσπερίδας...
Όταν αρχίσαμε τις αφηγήσεις για τα κατορθώματα του Τσικαλομανωλέα, στο ρόλο του Καπετάν Μιχάλη, στο ομώνυμο επικό θεατρικό έργο που είχε ανεβάσει ο Δικηγορικός Σύλλογος Ηρακλείου με ανεπανάληπτη επιτυχία , τότε θυμήθηκα κι εγώ τους χαιρετισμούς για το Τσικαλομανωλέα που μου είχε παραγγείλει προ διμήνου, ένας φίλος μας Αρχανιώτης, ο Θωμάς. Αγρότης και πολυαγαπημένος της παρέας μας μα πιο πολύ του Καπετά Μιχάλη... και η κουβέντα ξεστράτισε ντελόγω κατά πάνω του...
Μορφή του τίμιου ιδρώτα ο Θωμάς, ανήσυχος, αγωνιστής , υποψιασμένος, φιλότιμος, πιοτής, δήλωνε διαννοούμενος αγρότης και ήταν μόνιμο μέλος της εκλεκτής παρέας διανοουμένων του Τσικαλομανωλέα .... Είχε και συμμετοχή στη θεατρική παράσταση που μας περιέγραψε με γλαφυρότητα ο φίλος του Καπετάν Μιχάλης- Τσικαλομανωλέας...
-Ήτανε πάντοτε στα μέσα και στα όξω ο Θωμάς, ελέω Καπετάν Μιχάλη. Βοηθούσε στα σκηνικά και σε όλες τις ζόρικες δουλειές της προετοιμασίας κάθε παράστασης.
Όταν ο θίασος των δικηγόρων Ηρακλείου, προσκλήθηκε από το Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης ( επί προεδρίας Ιγνατιάδη) για μια παράσταση στη συμπρωτεύουσα , ο Θωμάς προσπάθησε να είναι στην αποστολή για να γνωρίσει κι εκείνος κοντά στους δικηγόρους φίλους του την ομορφιά της νύμφης του Θερμαϊκού. Όμως δεν ήταν εύκολο για το Θωμά με τα έξοδα που απαιτούσε ένα τέτοιο ταξίδι . Ο καπετάν Μιχάλης φαίνεται έβαλε το χεράκι του και τον ενέταξε στο τεχνικό προσωπικό του θιάσου για να απολαύσει κι εκείνος τη φιλοξενία των Θεσσαλονικέων με τον θίασο, κάτι που ο πρόεδρος τότε του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου Στέλιος, δεν είδε με μεγάλη συμπάθεια . Μετά την παράσταση στη Θεσσαλονίκη, το τεχνικό προσωπικό του θιάσου, χωρίς το Θωμά, επέστρεψε στο Ηράκλειο, ενώ ο θίασος παρέμεινε λίγο πίσω φιλοξενούμενος του ΔΣ Θεσσαλονίκης .Όταν δέχτηκε ο Θωμάς την παρατήρηση του προέδρου Στέλιου, γιατί δεν έφυγε με το υπόλοιπο τεχνικό προσωπικό απάντησε ετοιμόλογος και δικηγορομαθημένος, αποδεικνύοντας τον αυτοχαρακτηρισμό του ως «διανοούμενος αγρότης» και την πλήρη γνώση του για τη στρατιωτική τακτική στους συμβατικούς πολέμους :
- Κύριε πρόεδρε, εγώ έμεινα πίσω για να ανατινάξω τις γέφυρες !
