Ο κ. Πρωθυπουργός γνωρίζει καλά ότι θα χάσει τις επόμενες εκλογές

Του Παναγιώτη Αναστασάκου

Παρακολούθησα τη συζήτηση των αρχηγών στη Βουλή, που έγινε πριν λίγες ημέρες με θέμα τη Συνταγματική αναθεώρηση.

Δεν μου έκανε εντύπωση ούτε ο απίστευτος διάλογος κωφών των πολιτικών αρχηγών (τον έχουμε συνηθίσει άλλωστε), ούτε η οξύτητα των αντεγκλήσεων (και αυτή πλέον δεν μας εκπλήσσει), ούτε ακόμη και αυτή καθ’ εαυτή η ένδεια των επιχειρημάτων αλλά των εφευρημάτων από την κάθε πλευρά, που μας θύμισαν στην ουσία  τα «μία από τα ίδια» ιδεολογικά τσιτάτα, τα οποία ακούμε χρόνια τώρα, μασημένα και αναμασημένα λες και το Σύνταγμα της χώρας μας, δεν προορίζεται για να είναι ο καταστατικός χάρτης που θα μας οδηγήσει  την επόμενη δεκαετία προς στο μέλλον, αλλά οφείλει να είναι η αποτύπωση των ιδεολογικών διαφορών των προηγούμενων 50 ετών σε θέματα όπως ο κρατισμός, οι σχέσεις με την εκκλησία, τα πανεπιστήμια, το καθεστώς στο Δημόσιο κλπ

Αυτά όμως, είναι υπόθεση μιας άλλης προσέγγισης.

Σήμερα θα σταθούμε σε μία απλή και λογική ανάλυση πάνω σε ένα τμήμα της διαδικασίας και στο λογικό συμπέρασμα που προκύπτει.

Από τις τοποθετήσεις της κάθε πλευράς και χωρίς καμία ιδεολογική επιχειρηματολογία,  μπορεί εύκολα κανείς να βγάλει το συμπέρασμα, πως ο κ. Πρωθυπουργός έχει ήδη προεξοφλήσει την ήττα του στις επόμενες εκλογές και ιδού γιατί :

Όπως ορίζεται από το ισχύον Σύνταγμα, η κάθε αναθεώρηση, θα πρέπει να γίνεται με ψηφοφορία σε δύο διαδοχικές Βουλές, εκ των οποίων ψηφοφοριών, η μία θα πρέπει να έχει πετύχει την πλειοψηφία 180 βουλευτών.

Η πρώτη Βουλή καθορίζει τα άρθρα τα οποία προτείνονται για αναθεώρηση και η επόμενη (αναθεωρητική) Βουλή, καθορίζει το περιεχόμενο των άρθρων.

Στη διαδικασία λοιπόν της αναθεώρησης που έχουμε μπροστά μας, ο κ. Μητσοτάκης πρότεινε στον κ. Τσίπρα, να περιληφθούν στην πρόταση της παρούσας Βουλής, όλα τα άρθρα τα οποία θα προτείνουν τα κόμματα, κάτι που στην ψηφοφορία, θα εξασφαλίσει «συναίνεση» των παρατάξεων και  έτσι τα προτεινόμενα για αναθεώρηση άρθρα, θα ψηφιστούν με περισσότερες από 180 ψήφους, αφήνοντας στην επόμενη (αναθεωρητική) Βουλή και με απλή πλειοψηφία των 151 βουλευτών, να αποφασίσει για το ακριβές περιεχόμενο των άρθρων.

Η πρόταση αυτή, είναι διαχειριστικά απλή, αντικειμενικά ξεκάθαρη και πολιτικά εφικτή, με την προϋπόθεση όμως πως θα δεχθούν όλοι, ότι ο νικητής των επόμενων εκλογών θα έχει με τον τρόπο αυτό, την πλήρη ευχέρεια δια να διαμορφώσει στην επόμενη Βουλή, την τροποποίηση όλων των άρθρων τα οποία είχε προτείνει η παρούσα Βουλή.

Η πρόταση αυτή δεν έγινε δεκτή από τον κ. Τσίπρα.

Μπορεί κανείς να σκεφτεί κανένα άλλο λόγο απόρριψης από τον κ. Πρωθυπουργό της πρότασης του κ. Μητσοτάκη, εκτός από το ήδη διαμορφωμένο ακόμη και στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένο σχετικά με το ποιος θα είναι ο νικητής των επόμενων εκλογών;