Του Δεκανέα Αλλαγής
Εδώ και κάμποσες μέρες στο Ηράκλειο με αφορμή και την ολοκλήρωση της ανάπλασης στο κέντρο της πόλης, άρχισε μια συζήτηση για το αν θα πρέπει να πάμε σε λελογισμένη (και υπό έλεγχο) αδειοδότηση της κυκλοφορίας αυτοκινήτων στο κέντρο της πόλης ή σε καθολική απαγόρευση.
Από τη μια δηλαδή υπάρχει το περί κοινού δικαίου και λογικής αίσθημα πως μετά την ολοκλήρωση της ανάπλασης του ιστορικού σταυρού της πόλης δεν μπορεί το Ηράκλειο να επιστρέψει στην προτεραία κατάσταση, αφήνοντας ταξί, αστικά λεωφορεία και μηχανάκια να… σουλατσάρουν στους πεζόδρομους κι από την άλλη οι εκπρόσωποι μικροσυμφερόντων, όχι υπηρετώντας την κοινή αισθητική, το δημόσιο συμφέρον και την προοπτική της πόλης σε βάθος χρόνου, να ξαναβάλουν τα αυτοκίνητα από την πίσω πόρτα, καταστρέφοντας μια εικόνα και μια λειτουργικότητα που με κόπο χτίσαμε όλα αυτά τα χρόνια, μέσα σε δύσκολες συνθήκες, όταν το κέντρο ήταν εργοτάξιο!
Υπάρχει βάση γι’ αυτό το ερώτημα; Μήπως κατ' ουσίαν είναι ψευτοδίλημμα για όλους όσοι δε θέλουν να "σπάσουν αυγά" και στη λογική ενός πολιτικού κόστους με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα, θέλουν να καταστρέψουν μια αλλαγή στην οποία επένδυσαν, θυμίζω όχι μόνο η τωρινή αλλά και η προηγούμενη δημοτική αρχή;
Υπενθυμίζω μόνο πως, αν αφήνει κάτι κληρονομιά η τωρινή δημοτική αρχή σε επίπεδο εμβληματικό, η περίοδος Λαμπρινού σε ότι αφορά τα έργα, θα είναι κυρίως η πολύ περιπετειώδης ανάπλαση του κέντρου και το γεγονός πως με κόπο και πολλή προσπάθεια οι Ηρακλειώτες άλλαξαν κυκλοφοριακές συνήθειες, άφησαν τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια τους εκτός σταυρού, επέλεξαν τη δωρεάν και πολυδιαφημισμένη μετακίνηση με τα λεωφορεία και συνέδραμαν ώστε το κέντρο της πόλης να γίνει ένα σημείο αναφοράς ως σύγχρονη και ευρωπαϊκή αντίληψη για τι κέντρο θελουμε, χωρίς την κακιά συνήθεια να παρκάρουμε έξω από το εμπορικό ή το περίπτερο ή καβαλώντας το πεζοδρόμιο για να εξυπηρετηθούμε ή να πιούμε τον καφέ μας.
Φάνηκε να μη λειτουργεί όλο αυτό το πράγμα στα χρόνια των έργων; Δείξαμε να μην προσαρμοζόμαστε σε αλλαγές πρακτικών που είχαμε υιοθετήσει χρόνια; Έχασε σε αξία εμπορική το ιστορικό κέντρο; Δε δούλεψαν τα μαγαζιά λόγω του αποκλεισμού των αυτοκινήτων; Δεν εξυπηρετήθηκαν όλοι όσοι είχαν ανάγκη υπηρεσίες, γιατρούς και επαγγελματίες που δραστηριοποιούνταν στο κέντρο;
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη! Ίσα ίσα το Ηράκλειο έδειξε ένα φιλικό πρόσωπο προς τα έξω, μπόρεσε να πλασαριστεί σε διεθνή φόρα πως υπηρετεί την πράσινη ανάπτυξη και τη βιώσιμη κινητικότητα, είχε βρε αδερφέ ένα όραμα πως κάτι έγινε βελτιώνοντας και την αισθητική της πόλης και είχε κάθε λόγο να επαίρεται. Κι αντί, ως βάση αυτό, να θελουμε να πάμε ακόμα παρακάτω, κάποιοι θέλουν να γυρίσουμε σε καταστάσεις που μάς πισωγυρίζουν!
Ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί ενώ αν βγούμε όλοι στο δρόμο και ρωτήσουμε τους κατοίκους της πόλης, τους επισκέπτες της κι όλους όσοι για κάποιο λόγο χρησιμοποιούν το κέντρο οι απαντήσεις θα είναι συντριπτικές υπέρ του αποκλεισμού των δημοσίων αυτοκινήτων στο αναπλασμένο τμήμα της, όλοι εμείς δεν ακουγόμαστε!
Δεν υπάρχει οργανωμένο ένα κίνημα που να φωνάξει πως "φτάνει πια με τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια στο κέντρο", δεν τα θέλει κανένας! Όλοι ξέρουμε καλά πως καμία αστυνομία δε θα μπορεί να αστυνομεύει τη μη διέλευση κι άλλων οχημάτων στο κέντρο οπότε το μπάχαλο είναι προδιαγεγραμμένο!
Όλη αυτή όμως η συντριπτική διάθεση να μην αφήσουμε την επιστροφή στην παλιά κακή κατάσταση αφήνεται ανέκφραστη, σιωπηλή και εμφανώς αδύναμη πως αποτελεί βούληση της κοινωνίας. Αντ’ αυτού αφήνουμε λεωφορειατζήδες, ταξιτζήδες και εκείνους (τον εξής έναν δηλαδή) που θέλει να φέρνει τα αυτοκίνητα για να σταθμεύουν στο χώρο στάθμευσης του, να κάνουν κουμάντο και μικροπολιτική και να φωνάζουν, γνωρίζοντας πως αφού η φωνή τους μόνο ακούγεται, μπορεί και να τους περάσει.
Ο δήμαρχος Ηρακλείου έχει μια μοναδική ευκαιρία να γράψει καλή ή κακή ιστορία στο… φευγιό του: σε συνεργασία με όλους τους δημοτικούς παράγοντες αλλά και τις υπόλοιπες δημοτικές παρατάξεις αφού χωρίς αυτές( και κυρίως εκείνη του Γιάννη Κουράκη) δεν μπορεί να ληφθεί απόφαση, είτε να αφήσει το αποτύπωμα του απαγορεύοντας την κυκλοφορία των αυτοκινήτων, είτε να υπογράψει μια κυκλοφοριακή ανορθογραφία, κλείνοντας το μάτι σε μια μετέωρη, ανάπηρη κι εντέλει αποτυχημένη ανάπλαση στο κέντρο: ας αποφασίσουν τι ιστορία θα γράψουν… ο λαός θα τους κρίνει!
