Μια στιγμή.. αμηχανίας!

Της Κατερίνας Μαλλιωτάκη

Το συναίσθημα σύγχυσης και αναστάτωσης που προκαλείται από κάτι ξαφνικό, απότομο ή αναπάντεχο, μας κάνει να αντιδρούμε διαφορετικά από τον πρέποντα τρόπο. Η αδυναμία συμπεριφοράς και η έλλειψη άνεσης σε μια κατάσταση είναι ένα σημάδι που αποδεικνύει ότι βρισκόμαστε σε αμηχανία. 

Προσπαθώντας να δείξουμε τον καλύτερο μας εαυτό, φοβόμαστε μην πούμε ή κάνουμε κάτι που θα παρεξηγηθεί ή θα μας φέρει σε δύσκολη θέση. Υπάρχουν όμως κινήσεις που γίνονται αυτόματα και αρκετές φορές ασυνείδητα, που προδίδουν την αμηχανία μας καθώς εμφανίζονται με ένα κοκκίνισμα, χτυπώντας το πόδι μας νευρικά πάνω-κάτω, παίζοντας τα μαλλιά μας, ιδρώνοντας  τα χέρια μας, γελώντας χωρίς λόγο, κά.

Η γλώσσα του σώματος έχει τον μαγικό τρόπο να στέλνει μηνύματα, σύμφωνα με την στάση του σώματος μας. Είναι ένα σινιάλο που προδίδει τη διάθεση μας και τα συναισθήματα μας ακόμα  κι αν έχουμε σκοπό να τα κρύψουμε. Η σχέση ανάμεσα στα συναισθήματα και στο σώμα μας είναι απολύτως άμεση καθώς αποτυπώνει πως νοιώθουμε εσωτερικά.  Οι εκφράσεις του προσώπου μας, το βλέμμα, οι χειρονομίες, ακόμα και ο τόνος της φωνής  είναι η πυξίδα της διαπροσωπικής επικοινωνίας που μπορεί να είναι μη λεκτική αλλά πολλές φορές λέει πολλά περισσότερα από τα ίδια τα λόγια.

Η συναισθηματική κατάσταση που δημιουργεί μεγαλύτερη αμηχανία είναι το νευρικό γέλιο το οποίο εκδηλώνεται περισσότερο σε περιστάσεις ή σε χώρους που δεν είναι επιτρεπτό. Πολλές φορές θα δούμε κάποιον να μην μπορεί να σταματήσει να γελάει σε κηδείες, σχολικές αίθουσες, βιβλιοθήκες , σε χώρους δηλαδή που απαιτείται ησυχία ή αυτοπειθαρχία.

Τι συμβαίνει ακριβώς;

Μερικά αρνητικά συναισθήματα όπως ο φόβος, το άγχος, η ένταση αποτελούν έναν μηχανισμό άμυνας που επινοεί ο οργανισμός μας με σκοπό να εκτονωθεί από την συσσωρευμένη ένταση που νοιώθει. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από μια κρίση νευρικού γέλιου ηρεμούμε απόλυτα αλλά και ντρεπόμαστε οικτρά.

 Όταν γελάμε νευρικά βρισκόμαστε σε μια κατάσταση άγχους και έντασης που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε.  Συνεπώς το γέλιο μας δεν αρμόζει κοινωνικά στο περιβάλλον οπότε η αμηχανία γίνεται αισθητή. Αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο τον οποίο δεν μπορούμε να σταματήσουμε απότομα.

Συνήθως το νευρικό γέλιο αφορά και εκδηλώνεται σε θέματα ταμπού και ιδιαίτερα καταστάσεις που αφορούν το θάνατο ή το σεξ. Με τον τρόπο αυτό δηλώνουμε την αμηχανία μας σε κάθε εκδήλωση που εκφράζει ένταση. Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο ο μηχανισμός αυτός άμυνας ενεργοποιείται σε στρεσσογόνες καταστάσεις και προσπαθώντας να βοηθήσει το άτομο να νοιώσει ασφάλεια την ώρα ακριβώς που  απειλείται από ένταση και συναισθηματικό πόνο. 

Αμήχανες στιγμές έχουμε κάθε φορά που θέλουμε να υψώσουμε ένα συναισθηματικό τείχος ανάμεσα σε εμάς και στην δυσκολία μας να διαχειριστούμε τις καταστάσεις που μας αγχώνουν και μας δημιουργούν έντονα συναισθήματα. Συχνά δεν το ελέγχουμε, κι όλα βγαίνουν ασυνείδητα  για τον λόγο αυτό δημιουργείτε  πάντα μια αντίθεση στην συμπεριφορά μας.

Το να διαβάζει ή να κατανοεί κάποιος την γλώσσα του σώματος είναι μια τέχνη η οποία είναι πολύ βοηθητική καθώς αποκαλύπτει πληροφορίες σχετικά με την προσωπικότητα, τις προθέσεις και τις στάσεις μας. Ο τρόπος που κρύβουμε τα συναισθήματα μας γίνεται ορατός σ αυτόν που ξέρει να τα ερμηνεύει. Ίσως εκεί  να κρύβεται το μυστικό των ανθρωπίνων σχέσεων οι οποίες προσπαθούν να φορέσουν το κατάλληλο «κοστούμι» για να ξεγελάσουν το εσωτερικό συναίσθημα. Αυτή όμως δεν είναι η σωστή τακτική καθώς το συναίσθημα που εγκλωβίζεται βγαίνει αρκετά απροκάλυπτα και παραμορφωμένα για να δηλώσει απλά και μόνο την παρουσία του. 

 Το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα μπορούμε να το πετύχουμε μόνο όταν αποδεχθούμε και ακούσουμε τα συναισθήματα μας αντί να τα βαλσαμώνουμε και να τα κρύβουμε. Η έκφραση και μόνο οποιαδήποτε ψυχικής μας κατάστασης είναι αυτό που μας απελευθερώνει και όχι η υποδούλωση και το κρυφτό σκέψεων που μας εγκλωβίζουν σε μια κι μόνο.. αμήχανη στιγμή!