Μετά την πανδημία θα είμαστε διαφορετικοί

Μη μου πείτε ότι οι άνθρωποι δεν έχουμε  γίνει διαφορετικοί μέσα στην πανδημία και τον περιορισμό μας; Μη μου πείτε ότι αυτή η εμπειρία μας, της παρατεταμένης στέρησης της κοινωνικής επαφής, δεν μας έκανε διαφορετικούς; 
Το ερώτημα που τίθεται στο εξής είναι, ποια θα είναι η ψυχολογική μας κατάσταση όταν θα βγούμε από την δοκιμασία αυτή  του περιορισμού μας αλλά και σε τι χώρους θα ζούμε;
Η απομόνωση και το άγχος μας έχουν δημιουργήσει ιδιαίτερες καταστάσεις και συμπεριφορές . Για παράδειγμα, έχω παρατηρήσει ότι ορισμένοι από εμάς αρχίζουμε να έχουμε κακή μνήμη και αυτό λόγω της έλλειψης ευκαιριών για συναντήσεις και αλληλοεπιδράσεις. Έτσι ξεχνούμε τα ονόματα αρκετών ανθρώπων που έχουμε καιρό να ακούσουμε ή να δούμε. Αυτό  συμβαίνει γιατί η μνήμη είναι μια κοινωνική λειτουργία και έτσι σαν αποτέλεσμα θα είναι να ξεχνάμε τα παλαιά σημεία αναφοράς στον έξω κόσμο. 
Το έχω γράψει αρκετές φορές ότι, πολλές λειτουργίες  του ανθρώπου αλλά  κυρίως η ψυχική μας υγεία έχει υπονομευθεί από την πανδημία. Κυρίως οι νέοι είναι αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο αντίκτυπο και αυτό γιατί οι νέοι αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες παράλληλα με προβλήματα ύπνου  με συνέπειες στην υγεία τους. 
Άς     πάρουμε ένα έφηβο ή έναν νέο ενήλικα. Είναι η στιγμή που η ταυτότητα τους ενοποιείται μέσω των συνδιαλλαγών και συναντήσεων τους. Τα  άτομα αυτά, λόγω  της πανδημίας, έχουν υποστεί μια τρομερή δοκιμασία ένεκα της μη επαφής τους  με κοινωνικούς χώρους, χώρους δηλαδή όπου ολοκληρώνουν την ταυτότητα τους. Σήμερα στη νεολαία μας, λόγω όλων αυτών των καταστάσεων, υπάρχει έλλειψη συναισθηματικής τροφής μαζί με την ύπαρξη σοβαρής μοναξιάς. 
Μέσα σ΄ όλα  αυτά που παρατηρήσαμε για  νέους ανθρώπους θα υπάρχει κάτι το θετικό γι΄ αυτούς αλλά και γενικά για τον άνθρωπο. Αύτη η αναγκαστική απομόνωση  μας, είναι μια ευκαιρία να αποτιμήσουμε τη ζωή μας  και να κάνουμε κάποια δουλειά για τον εαυτό μας. Δηλαδή μπορούμε να σχεδιάσουμε για μετά την πανδημία. Όμως  κανένας δεν γνωρίζει πως θα είναι ο πλανήτης μας  μετά την πανδημία. Η απομόνωση αυτή όμως μπορεί να μας κάνει πιο ευέλικτους  και καλύτερα προετοιμασμένους για τις αλλαγές που έρχονται. Η εμπειρία δείχνει ότι οι άνθρωποι που έχουν υποστεί μια περίοδο ευπάθειας αναδύονται με μια νέα δύναμη  και είναι αυτοί που ξέρουν πώς να εκτιμούν καλύτερα απ΄ ότι πριν. 
Οι αλλαγές που θα υπάρξουν μετά την πανδημία, πέρα από τον άνθρωπο, θα υπάρξουν και στο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα ζει.  Είμαι σίγουρος ότι ο covid -19   θα διαμορφώσει τη ζωή μας όχι μόνο ως προς τη συμπεριφορά μας, τις σχέσεις μας, την εργασία μας κ.α. κυρίως θα επηρεάσει κάθε τι το καινούργιο. Και ας πάρουμε την αρχιτεκτονική. Χωρίς να είμαι αρχιτέκτονας αλλά βλέποντας την κατάσταση από την κοινωνική πλευρά, παρατηρώ όπως και εσείς θα έχετε παρατηρήσει ότι, μέσα στην καραντίνα που βρισκόμαστε, ότι πρέπει να παραμένουμε μέσα στα σπίτια μας γιατί ο εχθρός βρίσκεται στους δρόμους, στους δημόσιος χώρους, μέσα στα μέσα μαζικής κυκλοφορίας. Έτσι έχουμε φθάσει στο σημείο να αναζητούμε στο ποιος είναι ο καταλληλότερος χώρος  για να ζούμε . Τα σπίτια μας, λοιπών,  θα διαμορφωθούν έτσι ώστε να αποφεύγουμε τον φόβο της μόλυνσης. Αν προσέξατε, η καραντίνα μας έχει κάνει να έχουμε εξοικειωθεί στενότερα με τα όρια των σπιτιών μας.  Έτσι υποσυνείδητα θα σκεπτόμαστε πως θα θέλαμε να ήταν το σπίτι μας η το γραφείο μας. Οι αρχιτέκτονες λοιπόν είναι ώρα να σκέπτονται  πως θα διαμορφώσουν τις νέες κατοικίες και τους χώρους όπου θα εργάζονται οι άνθρωποι αποφεύγοντας τη  μόλυνση.