Μετά-Μακεδονικά

Του Γιάννη Γιγουρτσή

Διαβάζω πολλά και διάφορα που γράφονται-όπως είναι φυσικό –αυτές τις ημέρες για το Μακεδονικό, και μάλιστα τελευταία με αφορμή το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Πολλά θέλω και μπορώ να πω για το ζήτημα, μα έχουν γραφτεί τόσα πολλά και ποικίλα που δεν ξέρω αν έχει νόημα να επαναλαμβάνω ή να συνοψίζω τα ίδια και φοβάμαι πως έτσι μπορεί να γίνω κουραστικός.

Θα κάνω ωστόσο ένα δυο σύντομα σχόλια.

Πρώτα από όλα να πω πως το συλλαλητήριο ήταν μεγάλο, μεγαλύτερο από ό,τι περίμενα. Δεδομένου πως η κυβέρνηση ήταν αντίθετη και ούτε το κράτος ούτε κανένα κόμμα επισήμως βοήθησαν στην διοργάνωσή του, η συμμετοχή υπηρξε εντυπωσιακή. Βεβαίως στην διοργάνωση βοήθησε ο μηχανισμός πολλών βουλευτών, κυρίως της ΝΔ, στην βόρεια Ελλάδα, πράγμα εύλογο, καθώς οι περισσότεροι ήταν στην συγκέντρωση, επίσης βοήθησε μέρος της εκκλησίας, όπως και διάφορες οργανώσεις , σωματεία, σύλλογοι, ενώ από την πανστρατιά δεν έλειψε, φυσικά, ούτε η ΧΑ. Ο περισσότερος κόσμος που πήγε στο συλλαλητήριο πήγε με αισθήματα αγνά και με προθέσεις καλές. Αυτό οφείλω επίσης να το αποδεχτώ και να το τονίσω. Ούτε φανατικοί εθνικιστές ήταν όλοι, ούτε εγκάθετοι, ούτε ψώνια και γραφικοί, παρά το ότι υπήρχαν από όλα τα φρούτα παρόντα. Οι περισσότεροι, ωστόσο φρονώ, πήγαν για να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση πίεσης και μιζέριας που ζουν σε μια Ελλάδα που έχει πλέον ξεπεράσει την φάση της κρίσης και βρίσκεται σε περίοδο παρακμής.

Πολλοί, για να μην πω οι περισσότεροι από αυτούς που πήγαν, είχαν άγνοια της ουσίας το θέματος για το οποίο διαδήλωναν και στοιχίζονταν πίσω από το σύνθημα. «Μας τα πήρατε όλα, δεν θα μας πάρετε και το όνομα» .

Για το Μακεδονικό καθεαυτό, την ιστορία και τις παραμέτρους του, οι περισσότεροι δεν ήξεραν σχεδόν τίποτα, αλλά και ούτε ήταν διατεθειμένοι να ακούσουν πράγματα που δεν θα τους χαϊδεύουν τα αυτιά και δεν θα ενίσχυαν τις βεβαιότητές τους .

Από την άλλη ο λόγος και η εικόνα που κυριάρχησε στο βήμα και στις επίσημες ομιλίες ήταν, στο μεγαλύτερο μέρος του, λόγος εθνικιστικός, μισαλλόδοξος, φασίζων, ακροδεξιός. Δεν διέφερε και πολύ από τον λόγο της πάνω πλατείας στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων στην αρχή της κρίσης. Ο κύριος ομιλητής στρατηγός ε.α. Φράγκος Φραγκούλης έκανε πρόβα στο ρόλο αυριανού πολιτικού ηγέτη ενός ακροδεξιού κόμματος. Απωθητική και η εικόνα με τους παπάδες που συνωστίζονταν πάνω στην εξέδρα και δεν το κουνούσαν από εκεί για να φανούν στην κάμερα, προσπαθώντας να πουλήσουν την εικόνα τους όχι ως επαρχιούχοι επίσκοποι που είναι, αλλά σαν επαρχιώτες πολιτευτές, ρόλο που αρέσει σε κάποιους να παίζουν.

Στο κέντρο και ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος, σε μια χρυσή καρέκλα-θρόνο, λες και ήταν ο Πρώτος κάποιας εκκλησιαστικής συνόδου Δεν είναι αυτή η εκκλησία που αγαπούμε, τιμούμε και πιστεύουμε και βεβαίως δεν τιμούν και οι ίδιοι οι αρχιερείς το σχήμα που φέρουν και τον ποιμαντικό ρόλο τους με τέτοιες συμπεριφορές Εν πάση περιπτώσει το συλλαλητήριο έγινε και μας αρέσει δεν μας αρέσει-προσωπικά καθόλου δεν μου άρεσει- και μεγάλο ήταν και θα επηρεάσει τις εξελίξεις για το θέμα.

Η κυβέρνηση και όσοι υποστηρίζουν την διαπραγμάτευση και τον συμβιβασμό για το θέμα θα δυσκολευτούν να το προχωρήσουν περισσότερο. Η ΝΔ από την άλλη προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την δυσαρέσκεια που εξέφρασε ο κόσμος για κομματικό όφελος. Οι δηλώσεις που ακολούθησαν ήταν σαφείς. Ωστόσο ούτε αυτή η στάση δεν βοηθά την διαπραγμάτευση και την ορθολογική προσέγγιση του ζητήματος. Πολύ φοβούμαι πως τελικά τίποτα δεν θα γίνει και πως σε μία χώρα όπου ο συμβιβασμός, ασχέτως αν είναι έντιμος και επωφελής για το εθνικό συμφέρον λογίζεται ως ήττα ή και προδοσία, το θέμα όχι μόνο δεν θα κλείσει, αλλά αντίθετα οδεύουμε με γοργά βήματα προς μία ακόμα περήφανη εθνική ήττα. Θα χάσουμε τον πόλεμο, αλλά θα κερδίσουμε την τιμή και την υπόληψή μας. Οι γνωστές Θερμοπύλες, που οι Έλληνες αγαπούν περισσότερο από τις Σαλαμίνες και τους Μαραθώνες τους. Μόνο που οι Θερμοπύλες, οι πραγματικές ήταν μία θυσία με νόημα και αποτέλεσμα πρακτικό (καθυστέρησαν τους Πέρσες και βοήθησαν στην προετοιμασία που οδήγησε στις μεγάλες νίκες σε Σαλαμίνα και Πλαταιές). Εδώ έχουμε να κάνουμε με παρωδία της ιστορίας και μια μάχη για την τιμή των όπλων ( για ορισμένους και αυτό) , χωρίς πραγματικό αντίκρισμα και πολύ μικροπολιτική σπέκουλα για την συνέχεια (Στις καταστροφές και τις εθνικές ήττες έχουν στηθεί πολιτικές καριέρες).

Κρατώ πάντως μια αμυδρά ελπίδα πως τελικά μπορεί να γίνει το θαύμα, η κυβέρνησή μας να αντέξει μια πλατεία που αυτή τη φορά είναι γεμάτη, αλλά στρέφεται ενάντια στην πολιτική της και τελικά το θέμα με κάποιο τρόπο, έστω και με την βοήθεια μερικών εχεφρόνων από την αντιπολίτευση, να λυθεί, με έναν συμβιβασμό που θα συνυπολογίζει και θα ισορροπεί με το συμφέρον και των δύο εμπλεκομένων χωρών, της Ελλάδος και της πΓΔ Μακεδονίας