του Δημήτρη Καρατζάνη
Το περιστατικό μου το διηγήθηκε φίλος, σοβαρός άνθρωπος, που έτυχε να είναι παρών. Σε κεντρικό κατάστημα μεγάλης τράπεζας, την περασμένη Δευτέρα , βρισκόταν στημένη στην ουρά του εξωτερικού ΑΤΜ μια ηλικιωμένη κυρία. Αξιοπρεπέστατη στην εμφάνιση, περίμενε υπομονετικά τη σειρά της για τη σχετική ανάληψη ,μια και ήταν η μέρα, που, σύμφωνα με την κυβερνητική ανακοίνωση, θα έμπαιναν στους λογαριασμούς των συνταξιούχων, οι επικουρικές συντάξεις.
Η κυρία, μετά από αρκετή ώρα, έφθασε μπροστά στο μηχάνημα και το τροφοδότησε με τα προσωπικά της στοιχεία. Μόλις όμως είδε τα χαρτονομίσματα που εμφανίστηκαν στη θυρίδα κατέρρευσε. Ο φίλος μου, που ήταν ο αμέσως επόμενος στη σειρά ,ίσα που πρόλαβε να την συγκρατήσει για να μη σωριαστεί στο πλακόστρωτο . ''Δεν είναι δυνατόν ,δε μπορεί να είναι δυνατόν ...μέχρι το Δεκέμβρη έπαιρνα 140 Ευρώ,το Γενάρη μου τα μείωσαν στα 82,και τώρα έγιναν ...39 . Αυτό δεν είναι μείωση, είναι ληστεία ,που γίνεται από τους ανθρώπους που μας είχαν υποσχεθεί 13η και 14η σύνταξη", μουρμούριζε απελπισμένη, ενώ σκούπιζε τα μάγουλα της από τα δάκρυα που κατέβαιναν βουβά από τα μεγάλα -όμορφα παρά την ηλικία -γαλανά μάτια της.
Τι θα κάνω τώρα,μονολογούσε. Τα έχω απόλυτη ανάγκη. Με αυτά θα πλήρωνα τη δόση στη διευθέτηση που έχω κάνει με τη ΔΕΗ για΄ να μη μου κόψει το ρεύμα, συνέχισε, ενώ στριφογύριζε στα χέρια της ένα κεντημένο λευκό μαντηλάκι μούσκεμα σχεδόν από τα δάκρυα .
Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως πάρα πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν τις τελευταίες μέρες και πιο πολλοί ακόμα θα βρεθούν τις μέρες που έρχονται ( Αύγουστο και Σεπτέμβρη), στην ίδια ή και χειρότερη θέση με την παραπάνω κυρία.Αυτό όμως δε φαίνεται να απασχολεί σοβαρά την κυβέρνηση, που έχει άλλες... προτεραιότητες.
Τον εκλογικό νόμο συγκεκριμένα, που εσπευσμένα και μέσα στο κατακαλόκαιρο ''κόπτεται'' για να ψηφίσει στη βουλή. Το μόνο που μας έρχεται στο μυαλό για την εκτός λογικής κίνησή της, είναι η απελπισία από το συνεχές δημοσκοπικό κατρακύλισμα . Κάνει με άλλα λόγια αυτό που εύστοχα λέει ο λαός : ''Ο πνιγμένος απ τα μαλλιά του πιάνεται''
Της διαφεύγει βέβαια, πως ιστορικά , δεν έχει καταγραφεί περίπτωση πνιγόμενου που σώθηκε, επειδή πιάστηκε από τα μαλλιά του
Η κυβέρνηση συνεπώς ματαιοπονεί ότι μέσο και αν επιστρατεύσει ό,τι τερτίπι κι αν επινοήσει, υπάρχει η αμείλικτη πραγματικότητα, που, λειτουργει ως Νέμεσις .
Αυτή η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά οι χιλιάδες των καλόπιστων ανθρώπων, όπως η παραπάνω κυρία , που πίστεψαν στις υποσχέσεις και τα ψέματα της και σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα οικονομικό εφιάλτη, που κανείς δεν ξέρει πια, πότε και πως θα τελειώσει.
Και αντί να ανασκουμπωθεί και να δει τι μπορεί να κάνει για ν ανακουφίσει αυτόν τον κόσμο, που υποφέρει και που εν γνώσει της εξαπάτησε και οδήγησε στην οικονομική εξαθλίωση, έχει το απίστευτο θράσος να γιορτάζει με θριαμβικές ανακοινώσεις και νέες υποσχέσεις, τα... γενέθλια του δημοψηφίσματος.
Μιας πολιτικής πράξης τελείως άχρηστης, και καταστροφικής που εξυπηρετούσε μόνο τις μικροκομματικές της σκοπιμότητες, και κατέληξε να φορτώσει τη χώρα, με 100 δυσ. Ευρω επί πλέον χρέος! .
Χθες, διαβάσαμε στον βρετανικό Guardian πως 500 γυναίκες της Βενεζουέλας από την πόλη Ουρένα , απώθησαν τους στρατιώτες που φρουρούσαν τα εδώ κι ένα χρόνο κλειστά σύνορα τους με την Κολομβία και μπήκαν στη γειτονική χώρα ,στην πόλη Κουκούτα συγκεκριμένα, από την αγορά της οποίας σάρωσαν -κυριολεκτικά- όλα τα είδη πρώτης ανάγκης. Από λάδι και αλεύρι μέχρι χαρτί υγείας, παρότι οι Κολομβιανοί τους τα πουλούσαν σε δεκαπλάσιες τιμές. Το κάναμε, για τα παιδιά μας,που θα πέθαιναν από την πείνα, αφού στα δικά μας καταστήματα μόνο άδεια ράφια υπάρχουν ,είπαν στους δημοσιογράφους οι απελπισμένες μητέρες, υπήκοοι μέχρι χθες του ''μεγάλου'' Τσάβες και σήμερα του ''άξιου'' διαδόχου του Μαδούρο.
Παρά λοιπόν το σημερινό οικονομικό μας χάλι, μάλλον φθηνά την έχομε γλυτώσει- μεχρι στιγμής τουλάχιστον -αν κρίνομε από το τι συμβαίνει στη χώρα πρότυπο μας. Την ''αδελφή'' Μπολιβαριανή ...Δημοκρατία της Βενεζουέλας, πρώτη πετρελαιοπαραγωγό χώρα του κόσμου ,ας μην το ξεχνάμε!
