Η ζαριά Κεραμέως, πάνω στις φλόγες μιας Δαντικής Κόλασης

Του ΚΩΣΤΗ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ

Για ένα και πλέον χρόνο, μέχρι και σήμερα, η μόνιμη επωδός της κυβέρνησης δια του στόματος του πρωθυπουργού, ήταν ότι «οι επιδημιολόγοι έχουν τον πρώτο λόγο» και οι αποφάσεις της Πολιτείας είναι σύμφωνα με τα κελεύσματα τους, που για εκείνη «είναι απολύτως σεβαστά». Και είναι αυτά που καθοδηγούν τις αποφάσεις της.

Αυτό το σωστό «δόγμα» δυστυχώς για την κυβέρνηση και ατυχώς για τη χώρα, πριν από λίγες ώρες φαίνεται ότι ανατράπηκε ολοσχερώς.  Και η ανατροπή του δεν μπορεί, παρά να μη σηματοδοτεί τη βεβαιότητα των ερχόμενων, των οδυνηρών μελλούμενων. Γιατί, κατά πως φαίνεται η πανδημία θα καταστεί ενδημική σύμφωνα με τους επιστήμονες, και αλλοίμονο για τους πολιτικούς αν τη «δουλειά», τους την πάρει η ιατρική και επιστημονική Κοινότητα. Η υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως  κλήθηκε από  την κυβέρνηση, να παίξει τηρουμένων των αναλογιών, όπως στην κλασική Αρχαιότητα το ρόλο της Πυθίας στις μεγάλες πολεμικές εκστρατείες: Να χρησμοδοτήσει προκαταβολικά και να προκαλέσει απόφαση για τον προειλημμένο (πολιτικό) στόχο ανοίγματος των Λυκείων στην Εθνική Επιτροπή των λοιμωξιολόγων. Να προτρέψει αναλαμβανόμενο ρίσκο σε μια ήδη διαμορφωμένη τραγωδία που μαίνεται στη χώρα μας. 

Η ανακοίνωση της υπουργού για το άνοιγμα των Λυκείων στις 12 Απριλίου, που κλήθηκε να χειριστεί την «καυτή πατάτα» στην Παιδεία, της υγειονομικής κρίσης που σαρώνει φρικαλέα τη χώρα - αφού επιμελώς ο πρωθυπουργός φρόντισε να απεκδυθεί - αν μη τι άλλο σηματοδοτεί μια στροφή και ένα απερίσκεπτο ρίσκο επάνω στις πύρινες γλώσσες μιας Δαντικής Κόλασης. Μια ζαριά που ισοδυναμεί με εκούσια παραβίαση ενός κόκκινου σηματοδότη σε πολυσύχναστη διασταύρωση.

Οι σκέψεις αυτές, δεν θα ήτανε επιβεβλημένες, εάν δεν συνέβαιναν δυο γνωστά εξάλλου, σε όλους τινά: 

Πρώτον, η κοινώς αποδεκτή βαρύτατη επιδημιολογική εικόνα όλης της επικράτειας, και δεύτερον οι σοβαρές και τεκμηριωμένες επιστημονικά αντιρρήσεις και αναπόφευκτη μειοψηφία του καθηγητή και προέδρου Σωτήρη Τσιόρδα και άλλων οκτώ συναδέλφων του, στην προχτεσινή επιτροπή των λοιμοξιολόγων, παρούσης και της υπουργού Παιδείας. Η αλήθεια είναι, ότι η παρουσία της επικεφαλής της Παιδείας της χώρας στην επιτροπή, σηματοδοτούσε και ένα ακούσιο συνειρμό ακόμη και στους ανυποψίαστους, ότι είχε «ήδη βαφτεί ο κάλαμος της αποφάσεως» σύμφωνα με τις πολιτικές επιθυμίες…

Ο κ. Τσιόδρας, που δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε τις  περγαμηνές που τον κοσμούν ως Άνθρωπο και ως Επιστήμονα, είχε επιλέξει μόλις ένα εικοσιτετράωρο νωρίτερα, να δώσει μια επιστημονική διάλεξη στην ανατολική αίθουσα της Ακαδημίας Αθηνών, του ανωτάτου πνευματικού ιδρύματος της χώρας, με θέμα «Πανδημία SARS-CoV-2: Η επιστήμη συνοδοιπόρος με την αβεβαιότητα στην αναζήτηση της αλήθειας». Εκεί σε αυτή την ομιλία αναδείχτηκε η ολοκληρωμένη μέχρι σήμερα γνώση της επιστήμης για την πανδημία και την τραγική εικόνα της στην Ελλάδα.

Η επιλογή του χώρου από τον κορυφαίο Έλληνα επιστήμονα δεν ήταν τυχαία. Η «αλληλουχία των κρυφών νοημάτων» που προτάσσει η ενόραση του ποιητικού Λόγου στα «Πάθη» του τόπου, και που είναι ορατή για εκείνους που βλέπουν πίσω από τα γεγονότα, επιλέχτηκε και προκρίθηκε, από την ευγενική και ανώτερη μορφή της Επιστήμης, ως καταφυγή στην φυσική της κοίτη. Μακριά και πέρα από τις σκοπιμότητες του εφήμερου και του κερδαλέου της πολιτικής διαχείρισης, που επιμένει να βλέπει τα γεγονότα και με μια άλλη αντιδιαμετρική οπτική. Εκείνης της πολιτικής κεφαλαιοποίησης της κάθε ενέργειάς της.

Να το κάνουμε πιο απλό: Στην ήδη διαμορφωμένη διχαστική πραγματικότητα της 32μελούς Εθνικής Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων, δεσπόζουν δυο τάσεις: Εκείνη που πολιτεύεται μέσω της Ιατρικής έχοντας ανοικτούς διαύλους με κυβερνητικές «παραγγελίες», και εκείνη που ποντοπορεύεται μόνο με την Επιστήμη. Εκείνη που προτάσσει τη ζωή ως υπέρτατο αγαθό πέρα και πάνω από τον πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο. Στην ουσία δηλαδή το «στρατόπεδο» που δίνει τόπο πρώτα την πολιτική βούληση και το «στρατόπεδο» που βάζει πρώτα την ζωή της ανθρώπινης Κοινότητας με οποιοδήποτε άλλο κόστος. Το δεύτερο βιώνει την αδήριτη μοναξιά και την έρημο της επιστημονικής αλήθειας, όσο οδυνηρή κι αν είναι. Αυτή που βιώνουν ανά την Ιστορία και τον κόσμο, εκείνοι που πορεύονται μόνο με την αλήθεια και τη συνείδησή τους.

Είπε λοιπόν ο κορυφαίος των επιδημιολόγων όπως διέρρευσε στα μέσα επικοινωνίας χωρίς να το διαψεύσει, αυτό που τον καθοδήγησε μόνο η συνείδησή του και η Ιατρική αλήθεια και που σε αυτό συμφώνησαν και άλλα οκτώ από τα μέλη της επιτροπής, που όμως μειοψήφησαν. Είπε το αυτονόητο ότι δεν έπρεπε να έχουν τόση σπουδή για το άνοιγμα των Λυκείων, πριν δουν το επιδημιολογικό αποτύπωμα του ανοίγματος του λιανεμπορίου και έτσι να μπορούν να έχουν πιο ασφαλή συμπεράσματα. Και επιπρόσθετα, ότι είναι απαγορευτικό το επιδημιολογικό προφίλ της χώρας τη δεδομένη στιγμή, και η μεγάλη πίεση που δέχονται τα νοσοκομεία στην Αττική αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτά δυστυχώς δεν προκρίθηκαν στην πολιτικά προειλημμένη απόφαση.

Η κ. Κεραμέως υπεραμύνθηκε των επιχειρημάτων  της από την κυβερνητική σκοπιά, όπως είναι γνωστά στο διάγγελμά της περασμένης Τετάρτης το βράδυ. Η προειλημμένη κυβερνητική απόφαση ανοίγματος των Λυκείων μέσα στην έξαρση της πανδημίας και στην αστραπιαία εξάπλωσή της, σηματοδοτεί πολλαπλασιαστική κινητικότητα στην ανθρώπινη κοινότητα που αναπόφευκτα θα σχετίζεται με επίσης εκθετική διάδοση. Αυτό ασφαλώς και θα επαληθευτεί. Το ρίσκο της κυβέρνησης δια της υπουργού της Παιδείας είναι πράγματι τρομακτικό. Απομένει όμως μια χαραμάδα ελπίδας: Με κομμένη την ανάσα, θα περιμένουμε να δούμε αν όντως η κ. Κεραμέως, είναι εκπαιδευμένη στη ρίψη των ζαριών. Έτσι κι αλλιώς όμως, οι ζωές μας δεν είναι για τα ζάρια. Εκτός κι αν έγιναν, και δεν το ξέρουμε…