Του Μηνά Ρασούλη
Άμεση συνέπεια της αμερικανοτουρκικής κρίσης είναι η προσχεδιασμένη από τουρκικής πλευράς αύξηση των διπλωματικών σχέσεων με τις ευρωπαϊκές χώρες. Αποτέλεσμα αυτού του σχεδιασμού πολύ αναλυτές συμπεραίνουν, ότι ήταν και η απελευθέρωση των ελλήνων στελεχών την ίδια στιγμή που εκατοντάδες ανώτερα κυβερνητικά στελέχη της Τουρκίας αιτούνται άσυλο σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αρνούμενες να τους εκδώσουν πίσω στην Τουρκία.
Άπειρες αναλύσεις , αλλά και κυβερνητικοί αρθρογράφοι στην Τουρκία προτείνουν την συνεργασία αυτή, υποστηρίζοντας όλες τις μελλοντικές συναντήσεις υπουργών με τους ευρωπαίους ομολόγους των, για να ενισχύσουν κυρίως την οικονομική συνεργασία, με αποκορύφωμα την επίσκεψη του προέδρου Ερντογάν στο Βερολίνο στα τέλη του Σεπτεμβρίου. Όλοι τους επικεντρώνουν την προσπάθειά τους ώστε να αναβαθμίσουν την τελωνειακή Ένωση αφαιρώντας την υποχρέωση θεώρησης Σένγκεν για τους τούρκους πολίτες, αν και δεν εξηγούν πως θα επιτύχουν αυτό τον σκοπό χωρίς σημαντικές τουρκικές μεταρρυθμίσεις στο υποβαθμισμένο δημοκρατικά πολιτικό σύστημα της.
Αν όμως θυμηθούμε δηλώσεις ανώτερων τούρκων αξιωματούχων τα τελευταία χρόνια με έπαρση ανέφεραν ότι « Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται την Τουρκία περισσότερο από ότι η Τουρκία χρειάζεται την Ε.Ε». Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν τεράστια ζημία στα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας , όπως παρατηρούμε ακόμα και σήμερα. Οι ενταξιακές διαδικασίες εδώ και καιρό σταμάτησαν , αλλά παράλληλα εδραιώθηκε το εθνικοσυντηρητικό αίσθημα των πολιτών τόσο για το δημοψήφισμα του 2017 , όσο και για τις βουλευτικές εκλογές του 2018 ως μέρος της προεδρικής εκλογικής διαδικασίας..
Τα τελευταία χρόνια διπλωμάτες δηλώνουν, ότι το ιστορικό της τουρκικής φιλελεύθερης δημοκρατίας έχει επιδεινωθεί, επηρεάζοντας σοβαρά τις σχέσεις της με τις Βρυξέλλες. Η ενταξιακή διαδικασία που επίσημα έχει ανασταλεί δεν προβλέπει στον ορίζοντα να ανοίξει έστω και ένα κεφάλαιο συνεργασίας , αλλά και να δώσει το πράσινο φως για αναβαθμισμένη τελωνειακή ένωση . Η Ευρώπη θεωρεί την Τουρκία να έχει απομακρυνθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις αρχές που πρεσβεύει. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται η συγκατάθεση των 29 κρατών για την αναθέρμανση των σχέσεων της.
Όπως ακόμα και τούρκοι αναλυτές υποστηρίζουν δεν θα είναι εύκολο για την Τουρκία η επανέναρξη των ενταξιακών διαδικασιών χωρίς να πάρει μέτρα αναστροφής της αντιδημοκρατικής υποβάθμισής της.
Τα θετικά μηνύματα που έρχονται υπέρ της Τουρκίας από το Βερολίνο και το Παρίσι δεν θα πρέπει και να τα υπερτιμούμε.
Απλά, η Τουρκία θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Ευρώπη δεν θέλει μία αποσταθεροποιημένη τουρκική οικονομία.
