Και μιας και η κουβέντα για την καταβολή των επιδοτήσεων έχει πάρει φωτιά για το αν θα μπουν πριν την 28 Οκτωβρίου ή μετά, εγώ θα παραμείνω ρομαντικός και θα ασχοληθώ με τα προϊόντα που δεν παράγει δυστυχώς πλέον το νησί μας.
Αναφέρομαι στην σταφίδα που τόσο και τόσο έχουμε ασχοληθεί και αναφερθεί, αλλά δυστυχώς καμία πρωτοβουλία, ούτε από το κράτος, ούτε από την περιφέρεια, ούτε και από τις οργανώσεις που την αντιπροσωπεύουν λέγε με ΚΣΟΣ.
Στην τελευταία γενική συνέλευση που έγινε πριν μερικές μέρες και διήρκεσε δέκα επτά λεπτά, εγώ που πήγα στις 11:13 πμ και φυσικά λάθος μου που δεν πήγα στην ώρα μου στις 11:00 πιστεύοντας ότι θα ισχύσει το ακαδημαϊκό τέταρτο της καθυστέρησης δεν έγινε καμία μα καμία αναφορά στο προϊόν, αλλά το κύριο θέμα ήταν η μισθοδοσία του συμβουλίου με ετήσιο κόστος κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ.
Ναι τόσο θα κοστίζει στην οργάνωση το πενταμελές συμβούλιο που έχει καθαρά διακοσμητικό ρόλο μιας και η ΚΣΟΣ δεν έχει καμία δραστηριότητα στο προϊόν παρία μόνο την είσπραξη παχυλών ενοικίων από την τεράστια ακίνητη περιουσία που έχτισαν οι αγρότες μέλη της από την σταφίδα.
Φάτε και φάμε λοιπόν σταφίδα Τουρκίας, αμπελόφυλλα από το Ιράν και να μην παραπονιόμαστε για την κατάντια μας, γιατί όλοι μα όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, χωρίς να εξαιρώ τον εαυτό μου. Κρίμα την πρωτοβουλία που έγινε πριν δύο χρόνια από το Μύρο το Χιλετζάκη για τον σταφιδούλη τη σταφιδούλα τη σταφιδολάτα και την διανομή τους στα κυλικεία.
Εκεί που θα μαθαίναμε τα κοπέλια μας τι είναι η σταφίδα, ένας διατροφικός θησαυρός θα πω εγώ, δεν υπάρχει σταφίδα ούτε για δείγμα και μάλλον επαληθεύτηκε ο φόβος μου ότι θα τη βλέπουμε πλέον σε καρτ ποστάλ σε ντοκιμαντέρ και σε παλιές φωτογραφίες, εδώ με τον υπουργό Γεωργίας και μετέπειτα πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη- στο εργοστάσιο της ΚΣΟΣ τότε που σταφίδα ίσον χρυσός.
Αυτό το εργοστάσιο δεν θα μπορούσε να πάρει μπρος με ομάδες παραγωγών με στοχευμένες αγορές και αξιοπρεπείς τιμές μην ξεχνάμε ότι είναι η μοναδική σταφίδα στην Ευρωπαϊκή ένωση που έχει κατοχυρωθεί ως ΠΓΕ δηλαδή προϊόν προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης και ας είναι καλά αυτοί που το σκέφτηκαν βλέπε Μανόλη Γαβαλά και Νίκο Μπουνάκη αυτή η σταφίδα λοιπόν είναι αμαρτία να εξαφανιστεί από το νησί.
Ας ξυπνήσουμε επιτέλους από τον λήθαργο των επιδοτήσεων και ας ασχοληθούμε σοβαρά με τα προϊόντα πριν να είναι πολύ μα πολύ αργά.
