Η ρήξη των αμερικανοτουρκικών σχέσεων

του Μηνά Ρασούλη 

Η επίσκεψη του Ερντογάν στην Αμερική απέδειξε ότι η απόφαση των ΗΠΑ να προωθήσουν , πολιτικο-στρατιωτικά τους Κούρδους της Συρίας , διαθέτοντας τους ακόμα και βαρύ οπλισμό  έπληξε την θέση της Τουρκικής κυβέρνησης . Η αντιπολίτευση της Τουρκίας είχε προτείνει στον Ερντογάν να μην επισκεφθεί τον Πρόεδρο Τράμπ  και ο πρωθυπουργός Μπινάλι Γιλντρίμ δήλωσε σαν ποιο ρεαλιστής  , ότι η Τουρκία δεν μπορεί ενδεχομένως να κηρύξει πόλεμο στις ΗΠΑ , ωστόσο τα λόγια των , εκφράζουν την απελπιστική θέση των αμφισβητώντας την παγκόσμια εξουσία.

Η στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας στην Βόρειο Συρία , αν και απασχόλησε όλο τον στρατιωτικό της μηχανισμό για 7 μήνες με την εμπλοκή πάνω από 10.000 στρατιωτικών στο συριακό έδαφος , περιορίστηκε ουσιαστικά τόσο από τους Δυτικούς Συμμάχους , όσο και από την  Ρωσία , απαγορεύοντας ακόμα και τις αεροπορικές τους επιθέσεις κατά των Συριακών και Ιρακινών πολιτικοφυλάκων.

Το μεγάλο πρόβλημα στις Αμερικανο-τουρκικές σχέσεις έχει προκύψει εδώ και χρόνια , με την τουρκική άρνηση να αναγνωρίσουν την νέα κατάσταση και τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή. Η επιμονή δε της Τουρκίας να διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο στην περιοχή δεν αντιμετωπίζεται ευνοϊκά από τις μεγάλες δυνάμεις και τις περιφερειακές , όπως είναι το Ιράν και το Ισραήλ, αλλά και από τους δυτικούς συμμάχους της. Εδώ και χρόνια η επιθυμία της για ρόλο κατά των Κούρδων στο Ιράκ και την Συρία περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα ισχυριζόμενη, ότι ο πόλεμος κατά του PΚΚ περιλαμβάνει και τους Κούρδους της Συρίας ( ΥPG ). Αυτές τις απόψεις δεν συμμερίζεται   κανένας από τους διεθνείς παράγοντες και επιπλέον ο δυτικός συνασπισμός έχει περιορίσει την πάλη του κατά της τρομοκρατίας  στην ευρύτερη περιοχή μόνο στην καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε  (ISIL) , καθώς το PKK δεν έχει ποτέ αναφερθεί ως τρομοκρατική συμπεριφορά και δεν απαριθμείται ως τρομοκρατική οργάνωση και από τους Ρώσους , πόσο μάλλον το Συριακό YPG. Ακόμα και τα Αραβικά κράτη, όπως η Σαουδική  Αραβία και το Κατάρ , απέφυγαν να δηλώσουν την υποστήριξή τους στην Τουρκία στον αγώνα της κατά των Κούρδων της Συρίας και του Ιράκ.

Παρά δε τα ανωτέρω η τουρκική κυβέρνηση αρνήθηκε να συνεργαστεί με το YPG σε οποιοδήποτε επίπεδο , ειδικά δε μετά τη διακοπή της κουρδικής ειρηνευτικής διαδικασίας στην Τουρκία. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία δεν θα έχει κανένα πρόβλημα με την ενδεχόμενη κουρδική αυτονομία στην Βόρειο Συρία , ακόμη και αν η κουρδική της πολιτική ήταν ποιο μετριοπαθής , αλλά η Τουρκία δεν θα αντιμετώπιζε τόσα πολλά κρίσιμα προβλήματα στην περιοχή σε μια τέτοια περίπτωση.

 Δυστυχώς δεν θα είναι δυνατόν να προταθεί αναθεώρηση της κουρδικής πολιτικής στην Τουρκία , με αυτά τα δεδομένα και  όσο επικρατεί η κρίση της Μέσης Ανατολής. Στο πλαίσιο δε , του εκδημοκρατισμού της Τουρκίας , σοβαρά εσωτερικά πολιτικά θέματα δεν μπορούν να επιλυθούν χωρίς την αντιμετώπιση και της εθνικιστικής έπαρσης  της αντιπολίτευσης που  την  κρατεί όμηρο , αντί να προτείνει σοβαρές πολιτικές αναθεωρήσεις σχετικά με σημαντικά ζητήματα όπως το κουρδικό ζήτημα και τη διεθνή και περιφερειακή πολιτική.