Η πολιτική κατευνασμού μόνο δεινά επέφερε

Του Δημήτρη Καρατζάνη

Δεν γνωρίζομε τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο Αμερικανός πρόεδρος κ. Τράμπ όταν έδιδε τη συγκατάθεση του για εισβολή των Tούρκων στη Β,ΣυρίαΜπορεί, ίσως, να το έκανε για να βγει από τη δύσκολη θέση που έχει περιέλθει με το Ουκρανικό σκάνδαλο ,στρέφοντας την προσοχή της κοινής γνώμης προς άλλη κατεύθυνση .,

Μπορεί ,να το αντιμετώπισε σαν συνηθισμένη υπόθεση ''δούναι και λαβείν'', όπως,άλλωστε, συνηθίζει να τα βλέπει όλα ο Αμερικανός πρόεδρος .,Τι δηλαδή ,προβλέπεται να επωφεληθεί από τη 17η αγορά του κόσμου και τι από τους δυστυχείς Κούρδους. Και βέβαια, η πλάστιγγα,δεν μπορούσε παρά να γείρει - βαριά - υπέρ των πρώτων .

Μπορεί ακόμα , να ήταν μια τακτική υποχώρηση απέναντι .σε έναν -,έτσι κι αλλιώς - αποφασισμένο να εισβάλει στη Συρία Ερντογάν και με την αλλαγή στάσης του ,επιχείρησε να διασώσει τα προσχήματα.

Και τέλος, ''παίζει'' -με μικρή πιθανότητα- και το ''τιμωρητικό'' σενάριο .Να άφησε δηλαδή τους Τούρκους να εισβάλουν , σε μια Κουρδική περιοχή δεκάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων,για να εμπλακούν σ έναν ατέρμονα αγώνα φθοράς δυνάμεων , μέσων και πόρων που θα τους εξαναγκάσει να στραφούν ξανά προς τις ΗΠΑ με τους δικούς του πλέον όρους..

Ανεξαρτήτως πάντως από το τι είχε στο μυαλό του ο πρόεδρος Τράμπ, , το συμπέρασμα είναι ότι οι ΗΠΑ με αυτόν τον πρόεδρο και με αυτές τις πρακτικές απώλεσαν κάθε αξιοπιστία στην εξωτερική τους πολιτική, που αποδείχτηκε ότι μπορεί πλέον να διαφοροποιείται , όχι μόνο από μέρα σε μέρα, αλλά και μέσα στην... ίδια μέρα.

Το δεύτερο συμπέρασμα που βγαίνει από τις εξελίξεις, είναι πως ο Τούρκος πρόεδρος αυτά που λέει τα εννοεί μέχρι κεραίας και δεν διστάζει να υπερβεί και τα ακραία όρια για να τα υλοποιήσει .

Το είδαμε αυτό το Νοέμβριο του 2015 με την κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού Sukhoi su - 24 M ,το είδαμε επίσης με τους S-400 που δεν έκανε πίσω, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις των Αμερικανών και τις απειλές για ματαίωση της συμμετοχής τους στο πρόγραμμα των F-35 και βέβαια, το βλέπομε τις τελευταίες μέρες με το Γιαβούζ που παραβιάζει την Κυπριακή - μέχρι στιγμής- ΑΟΖ ,,ενώ ''εταίροι'' και σύμμαχοι περιορίζονται σε μέτρα ...άμετρα και λεκτικές παραστάσεις.

Με αυτά τα δεδομένα ,έχομε την αίσθηση, ότι η στιγμή της κρίσης έρχεται για μας και την Κύπρο , όλο και πιο κοντά και, φοβούμαστε,ότι θα την αντιμετωπίσουμε τελείως μόνοι

Όσο για για κείνους που ισχυρίζονται ότι η Τουρκία ,απασχολημένη με τους Κούρδους δε θα τολμήσει ν ανοίξει δεύτερο μέτωπο στην Κύπρο ή το Αιγαίο ,ας μην ξεχνούν ότι υπάρχει και το δόγμα του Σουκρού Ελεκνταγ των δυόμισι πολέμων (Συρία -Ελλάδα-Κούρδοι), για το οποίο οι Τούρκοι προετοιμάζονται από τη δεκαετία του 80 .

Όπως και νά χει το πράγμα πάντως, για τη χώρα μας ,η εισβολή των Τούρκων στη Συρία αποτελεί κάκιστη εξέλιξη, όποια έκβαση κι αν έχει .Διότι, ένας νικητής Ερντογάν θα είναι ακόμα πιο θρασύς και επικίνδυνος ,ενώ ένας ηττημένος, θα προσπαθήσει με κάθε κόστος, να σημειώσει κάποια επιτυχία σε άλλο.Μέτωπο

Το κλειδί, κατά την άποψη μας, βρίσκεται στα χέρια των ΗΠΑ και της Γαλλίας των μόνων Δυνάμεων που μπορούν να αντιμετωπίσουν το ''Σουλτάνο'' δυναμικά.

Θα το χρησιμοποιήσουν άραγε ή θα συνεχίσουν να παραμένουν απλοί θεατές των παραβιάσεων του Διεθνούς Δικαίου ,του Χάρτη του ΟΗΕ και κάθε έννοιας πολιτικής ηθικής.από έναν αδίστακτο δικτάτορα

Ας έχουν υπόψη τους πάντως ότι η appeasement policy (πολιτική του κατευνασμού) ,όποτε υιοθετήθηκε απέναντι σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, μόνο δεινά επέφερε στην ανθρωπότητα ..