Η ντροπή από την περηφάνεια... ένα ασανσέρ δρόμος !

Γράφει ο Δεκανέας Αλλαγής

Είναι ώρες που η πόλη αυτή σε πληγώνει. Που νοιώθεις πως αυτοί που σε εκπροσωπούν είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Που λες από μεσα σου, πως ειναι αδύνατο να κατέβει τόσο χαμηλά ο δημόσιος λόγος στο Ηράκλειο.

Και την ίδια ώρα σε απόσταση 10 μέτρων να υπάρχει μια άλλη εκδήλωση που σε κάνει περήφανο που κατοικείς ή συναναστρέφεσαι τους Καστρινούς κι αυτούς που γράφουν ή έγραψαν την μικρή μα και μεγάλη ιστορία του Χάνδακα.

Από τη μια το δημοτικό συμβούλιο Ηρακλείου. Μια οχλοβοή άνευ ουσίας. Ένας πολιτικός λόγος που θα τον ζήλευαν οι οπαδοί στις πέτρινες εξέδρες των γηπέδων. Φωνές, τσιρίδες κι αλαλαγμοί με φόντο κάποιες τηλεοπτικές κάμερες... τώρα και σε live- streaming, τρομάρα τους!

Μια αντιπαράθεση που δεν τιμά ούτε την αντιπολίτευση μα ούτε και τη συμπολίτευση. Και ασφαλώς με ευθύνη και του προεδρείου.Που μας πάει πολλά χρόνια πίσω!

Κοκορομαχίες χωρίς αρχή μέση και τέλος. Προσβολές και απαξιωτικές κουβέντες, υπονοούμενα και κουτσομπολιά για τον υποτιθέμενο πολιτικό αντίπαλο και ούτε μια κοινή συνισταμένη ή σύμπραξη για το καλό της πόλης. Όταν για τις ανάγκες της δουλειάς σου έχεις παρακολουθήσει συνεδριάσεις του σώματος με Καρέλλη και Καλοκαιρινό, με Ξυριτάκη, Ματζαπετάκη κα Ματθαιάκη μα και με Ασλάνη, Μανόλη Παπαϊωάννου και τους ακόμα νεότερους.

Την ίδια ώρα ακριβώς απέναντι στην αίθουσα της οδού Ανδρόγεω,στην εκδήλωση για το φαρμακοποιό Γιάννη Χλουβεράκη, η κατάμεστη αίθουσα εξέπεμπε νοσταλγία και μεγαλείο. Θύμιζε ποιοι τίμησαν το Ηράκλειο και ποιοι στο- κατά συνθήκη -φιλολογικό στέκι του σπουδαίου κρητικού από τη Σητεία παρήγαγαν πολιτισμό κι έγραψαν την πνευματική ιστορία αυτού του τόπου.

Στη μια αίθουσα δεν έπεφτε καρφίτσα και ένοιωθες περήφανος που εισαι κρητικός. Στην άλλη ακόμα κι οι τουρίστες ή οι δημότες που κατά τύχη βρεθούν πάνω στη Λότζια επειδή άκουσαν φωνές και φασαρία από το ισόγειο, όταν καταλάβουν τι συμβαίνει φεύγουν τρέχοντας! Η ευτέλεια από την περηφάνεια... ένα ασανσέρ δρόμος !