Η κυριαρχία στο πλαίσιο της financial monitoring

 

Η πρόσφατη για την Ελλάδα  επισκόπηση- έκθεση του ΔΝΤ, (διερωτώμαι πόσοι άραγε ασχολήθηκαν;) στο πλαίσιο της οικονομικής παρακολούθησης  της financial monitoring όπως έχει ο όρος καθιερωθεί διεθνώς, προϊδεάζει για το το προσεχές έτος 2022.

 

Σύμφωνα δε με το ΔΝΤ,  η ελληνική οικονομία θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα , με παραπομπή στις πάγιες ευρωπαϊκές πολιτικές περί χρηματοδότησης.

 

Αυτό όμως μεταφράζεται  στο ότι: α) ασφαλώς  παύουν τα μέτρα  στήριξης, β)έρχεται νέα περίοδος λιτότητας  και γ)  συνομολογείται νέο μνημόνιο συνεννόησης – συνεργασίας. 

 

Αυτή όμως η εξέλιξη προοιωνίζει και στο ότι δ) υποβαθμίζεται η προοπτική του «Ευρωπαϊκού Αναπτυξιακού Ταμείου»  και-προσοχή-αντιστοίχως αναβαθμίζεται ο ESM. 

 

Βεβαίως ο ESM έχει δυνατότητες για χρηματοδότηση και για να ακριβολογούμε για δανειοδότηση εφόσον διαθέτει επι τούτω 750 δις ευρώ, αλλά μια τέτοια οικονομική στήριξη συνεπάγεται σκληρές συνθήκες εποπτείας και επί τούτω μνημόνια συνεργασίας – συνεννόησης  με «επαχθείς όρους». Προς την διεύθυνση  δε αυτή του «νέου μνημόνιου»,  βεβαίως λειτουργεί και το βάρος της χώρας στο δημόσιο της χρέος.

 

Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές το δημόσιο χρέος που επωμίζεται το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας είναι 401. 601.986.987 €. 

Συνεπώς γίνεται αναφορά σε ένα υπέρογκο-δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος πλησίον των 402 δις € . 
Έτσι σε κάθε πολίτη η ανάλογη χρέωση αφορά  37.078 €.
 Συνεπώς μία τετραμελής οικογένεια είναι χρεωμένη με 148.312 € και ένα ζευγάρι που θέλει να ξεκινήσει τη ζωή του, πριν ακόμη φέρει στον κόσμο ένα παιδί, είναι χρεωμένο με 74. 156 €. 
Αλλά και μόλις γεννηθεί ένα παιδί, ταυτοχρόνως με τον ερχομό του στον κόσμο, με το που γίνεται μέλος της ελληνικής κοινωνίας , είναι χρεωμένο με 37.078 €!..Αυτό πράγματι είναι ένα δυσβάσταχτο χρέος.

• ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ , ΠΡΩΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΣΤΟ ΑΕΠ

 

ΜΕ ΤΟΥΤΑ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ , που δημιουργούν χρέος  σε παγκόσμια κλίμακα πρωτοφανές ,εγείρεται και ζήτημα που άπτεται της  εσωτερικής και εξωτερικής κυριαρχίας σε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εφόσον τελεί υπό το καθεστώς διαρκών επιτηρήσεων.

 

Η οικονομική κυριαρχία σε επίπεδο κατουσίαν διακυβέρνησης- επιτήρησης- καθοδήγησης, δηλαδή πολιτικών στο επίπεδο του διεθνώς  αποκαλούμενου  financial monitoring , επιδρά ευθέως στο ζήτημα της λεγόμενης  «αρνητικής όψης της κρατικής εξουσίας».

 

Το παρόν δε κείμενο επιδιώκει να αναδείξει ότι υπό το καθεστώς μιας οικονομικής διακυβέρνησης-επιτήρησης, στο ασφυκτικό πλαίσιο,  που α) το ΔΝΤ προκαθορίζει και β)  η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλει,  δεν μπορεί να είναι συμβατό με το ενωσιακό δίκαιο.

Το ζήτημα δε είναι ότι η  πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ προς την κατεύθυνση αυτή στοχεύει και προς την κατεύθυνση αυτή καθοδηγεί: του financial monitoring.

Κράτος-μέλος όμως της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέρχεται  σε «καθεστώς προτεκτοράτου»  ή επί του οποίου ασκείται εξουσία σε τέτοιο βαθμό που να αφορά dominium επί πραγμάτων και imperium επί προσώπων,δεν συμβιβάζεται με τη νομικοπολιτική προσωπικότητα κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

• Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

      Με τούτα τα δεδομένα εγείρεται το μείζον ζήτημα της κυριαρχίας όπου η Ελλάδα ως κράτος-μέλος μπορεί να «το θέσει»  σε κάθε περίπτωση σε επίπεδο Κορυφής. Θα πρέπει δηλαδή η Ελλάδα να καταστήσει σαφές  ότι είναι μια κυρίαρχη χώρα και ότι χώρα κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να περιέρχεται σε «καθεστώς προτεκτοράτου». Να μην λησμονείται δε ποτέ ότι: «κυρίαρχος είναι όποιος αποφασίζει για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Και τα οικονομικά της χώρας σε λίγο δεν θα είναι στην καλύτερή τους κατάσταση, ειδικότερα προβλέπεται κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τους μεσαίους και φτωχούς της ελληνικής κοινωνίας. Στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί να ισχύσει μια διαδικασία εποπτείας στο επίπεδο του financial monitoring.

 * Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).